Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Doelstelling: De hoofddoelstelling van deze masterproef was om te bekijken hoe politica, in het bijzonder parlementariërs, omgaan met vragen in het vragenuurtje in het parlement. Na onderzoek bleek dat vragen van hun collega's meestal niet beantwoord werden. Daarom werd een bijkomende doelstelling om uit te zoeken hoe parlementairen weigeren te antwoorden op bepaalde vragen en welke strategieën ze hiervoor gebruiken. Middelen of methode: Voor de analyse werd een corpus samengesteld van een aantal afleveringen van het vragenuurtje in het Belgische parlement en in het parlement van het Verenigd Koninkrijk. Voor het Nederlandse corpus werd gekozen voor drie afleveringen van het vragenuurtje in de Kamer van Volksvertegenwoordiging in het federaal parlement. Het Engelse corpus bestond uit drie afleveringen van Prime Minister's Questions gehouden in the House of Commons (Kamer van Volksvertegenwoordiging) van het Britse parlement. Op dit corpus werd een vergelijkende analyse uitgevoerd. Deze analyse is gebaseerd op het framework ontworpen door Parameswary Rasiah, dat ook beschreven staat in de masterproef. Resultaten: Uit de analyse van het corpus bleek dat er meer vragen gesteld worden in het Belgische parlement dan in het Engelse parlement. In het Belgische parlement werden 140 vragen gesteld, terwijl er in het Engelse parlement maar 88 gesteld werden. Van de gestelde vragen in Prime Minister's Questions waren er 29 wat-vragen en 59 ja/nee-vragen. Er werden geen disjunctieve vragen gesteld. In het Nederlandse corpus werden 70 wat-vragen en 66 ja/nee-vragen geteld. In dit corpus werden er ook een viertal disjunctieve vragen gesteld. De wat-vragen zijn dus het dominante type vragen in het Nederlandse corpus, terwijl Engelstaligen toch wat-vragen prefereren. Van de 140 vragen die gesteld werden in het Nederlandse corpus, werden er 79 beantwoord. Er zijn dus 61 vragen niet beantwoord. In het Engelse corpus zijn evenveel vragen beantwoord als niet beantwoord. Er werden dus zowel 44 vragen beantwoord als niet beantwoord. We kunnen dus concluderen dat politici zoveel mogelijk proberen een antwoord te geven op de vragen die gesteld zijn, maar toch zijn ze niet bereid om alle vragen te beantwoorden. Opmerkelijk is ook dat er meer vragen niet beantwoord werden door de Britse premier dan door de Belgische premier en zijn collega's.

(Contrastieve) taalkundige studie. --- België. --- Contrastieve studie. --- Ontwijkende antwoorden. --- Parlement. --- Politiek. --- Prime Minister's Questions. --- Verenigd Koninkrijk. --- Vragenuurtje.