Listing 1 - 1 of 1 |
Sort by
|
Choose an application
Doelstelling: Op conferenties gebeurt het soms dat de tolk de spreker niet goed kan zien. In deze scriptie wordt aan de hand van een vergelijkende studie nagegaan wat het belang van nonverbale communicatie is, voor de semantische/pragmatische output van een tolkprestatie. Middelen of methode: Met een periode van twee maanden tussen de vertolkingen werd een tekst die in het Engels gesproken werd, twee keer getolkt naar het Nederlands door één en dezelfde tolk. De eerste keer kon de tolk de spreker niet zien, de tweede keer wel. De verschillen tussen de prestaties en de brontekst werden ingedeeld in: toevoegingen (nieuwe informatie, explicitering, voegwoorden), weglatingen (verdwenen informatie, implicitering, voegwoorden), veranderingen (voegwoorden, andere) en herhalingen (inclusief versprekingen en aarzelingen). Beide vertolkingen werden aan deze indeling getoetst en daarna met elkaar vergeleken. Resultaten: Uit de analyse bleek dat de tweede vertolking semantisch beter aansloot bij de brontekst dan de eerste: er werd minder informatie weggelaten, toegevoegd of veranderd. Ook werden er minder versprekingen, herhalingen en aarzelingen gemaakt. Zicht hebben van de spreker had daarentegen weinig of geen invloed op het gebruikte aantal impliciteringen en expliciteringen en het gebruik van voegwoorden.
Additions. --- Coherence. --- Hesitations. --- Nonverbal communication. --- Omissions. --- Pragmatics. --- Repetitions. --- Semantics. --- Simultaneous interpreting. --- Substitutions. --- Tolkstudie.
Listing 1 - 1 of 1 |
Sort by
|