Listing 1 - 10 of 120 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
Choose an application
Wolfje, jong en nieuwsgierig, loopt te snuffelen in het bos als hij een vies luchtje ruikt. De geur voert hem naar een wijze oude geit die hem vertelt dat het vandaag haar laatste dag is. Dan ontspint zich een grappige dialoog, die tegelijk luchtig en diepzinnig is, waarin Wolfje van Geit leert wat doodgaan eigenlijk is. Een hartverwarmend prentenboek met sfeervolle illustraties over vriendschap en afscheid nemen. Voor kinderen vanaf 6 jaar.
Dutch literature --- Prentenboeken --- Dood --- Vriendschap --- dood kinderen --- vriendschap --- Jeugdboeken --- Fiction
Choose an application
Jan en Virenzo zijn heel verschillend, maar toch zijn ze dikke vrienden. Virenzo is een grappenmaker. Hij is een kampioen met dammen en hij durft bijna alles. Jan twijfelt vaak aan zichzelf. Als de juf hem voor het bord roept is zijn hoofd plotseling helemaal leeg en weet hij niks meer. Jan en Virenzo zijn allebei lid van de zeilclub. Meestal varen ze in dezelfde boot. Maar op een dag krijgen ze ruzie en de volgende ochtend vertrekken ze niet samen naar de club. Virenzo is er eerder en hij stapt alvast met een paar anderen in een boot. Het waait heel hard en de boot slaat om. Als Virenzo niet direct gevonden wordt, maakt Jan zich grote zorgen. Waar is Virenzo? Ze moeten het toch nog goedmaken?
Dood(Kinderen en dood) --- Fiction --- Jeugdboeken --- Vriendschap --- Zeilen --- Dutch literature
Choose an application
Joost zit te wachten op de begrafenisauto's. Opa is dood, hij ligt in een kist. Joost voelt tranen in zijn ogen prikken. Zijn moeder geeft hem een zakdoek, de rode zakdoek van opa. Opa speelde kiekeboe met die zakdoek toen Joost nog een baby was. Later speelden ze cowboy, waarbij de zakdoek om Joost zijn hals was geknoopt. Opa was het paard. Ook hadden Opa en Joost eens een piratenschip gemaakt, met de zakdoek erop als vlag. Ze namen papa gevangen en roofden geld uit zijn broekzak om patat te kopen. Van mama mag Joost de zakdoek houden. Hij legt er een knoop in. Opa was een opa om nooit te vergeten! Dit is Harmen van Straaten in grote doen. Zijn realistische tekenstijl komt in dit prentenboek tot zijn volle recht met een sober maar indrukwekkend kleurgebruik en ijzersterke composities. De overwegend bruine en grijze tinten zijn even gedurfd als origineel en passen perfect bij dit verstilde verhaal over afscheid nemen en de kracht van herinneringen. In de prenten uit het verleden, waarin Opa nog leefde, steekt meer groen, in die uit het heden meer bruin. Ook de compo-sities zijn ijzersterk. De composities leiden knap de aandacht naar de figuren waarvan houding en gezicht telkens op een suggestieve manier emoties uitdrukken. Het verhaal opent en sluit met hetzelfde gedicht of noem het kaperslied. Bij het begin heeft het iets geheimzinnigs en op het eind werkt het op een wonderlijke manier troostend. Het eigenlijke verhaal begint opvallend direct: 'Ik ga niet mee,' zegt Joost. 'Ik blijf hier, bij opa.' 'Dat kan niet,' zegt mama. 'Opa is dood. We gaan hem begraven. Nog even en dan komen de auto's.' Om hem te troosten, speelt mama kiekeboe met opa's rode zakdoek. Via een 'Weet je nog?' komen vanzelf de herinneringen tot leven: hoe Joost en zijn opa cowboy speelden of piraat, hoe ze samen 'wegliepen', solidair tegenover de ouders, 'van wie ze niks mogen', hoe opa Joost leerde fietsen en hoe elke logeerpartij een feest was. En telkens speelde opa's zakdoek een bijzondere rol. Op de prenten krijgt die zakdoek een prominente rol als leidmotief. Het slot van het boek is indrukwekkend: Joost krijgt de zakdoek, om een knoop in te leggen. Dat roept via een associatie de slotzin op: "Opa was een opa om nooit te vergeten". Een opa om nooit te vergeten is een sterk kinderboek over dood, afscheid nemen en de kracht van herinneringen door de perfecte harmonie van tekst en illustraties en de sobere maar veelzeggende tekst.
Dood(Kinderen en dood) --- Fiction --- Grootouders --- Jeugdboeken --- Prentenboeken --- Verdriet --- Kinderen en dood --- Grootouders. --- Kinderen en dood.
Choose an application
Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van der Heijden, het enig kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar. A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en het hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio's leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld. Tonio vormt de neerslag van die zoektocht. Een nauwgezette reconstructie van een jongensleven en een radeloze queeste naar zin en betekenis.
418.7 --- dood kinderen --- roman --- rouwverwerking --- waar gebeurde verhalen --- Psychologie van leven en dood --- Dutch literature
Choose an application
Pipa had een broer. Met hem kon ze fijn spelen. In het bos of op de groene weide. Maar al een tijdje is hij er niet meer. Hij at van bessen. Sappig en rood. Ze waren giftig. En zo ging hij dood. Sindsdien is mama een ijskoningin. Papa is een angsthaas. Niets is nog zoals het vroeger was... Dit verhaal gaat over het grote gemis datje voelt als je iemand verliest die je lief vond. Het verlangen om terug bij hem of haar te zijn, dat soms sterker wordt dan jezelf. maar het gaat ook over hoop en het kiezen voor het leven, ook als is de andere er niet meer...
418.7 --- Verlies --- Afscheid --- Rouwproces --- Dood(Kinderen en dood) --- Psychologie van leven en dood
Choose an application
Bevers --- Dood(Kinderen en dood) --- Fiction --- Jeugdboeken --- Prentenboeken --- Kindergarten --- Dutch literature --- prentenboeken (genre)
Choose an application
Dutch literature --- Dood(Kinderen en dood) --- Dromen --- Fiction --- Jeugdboeken --- Verdrietig zijn --- Verhalen
Choose an application
Soms lijkt het alsof anderen minder verdriet hebben na het verlies van een dierbare. Dat denkt Hond tenminste. Maar ze uiten zich gewoon anders: Kip legt geen eieren meer, Paard ploegt zwijgend door de modder, Beer en Big zoeken afleiding en hebben pret in de modder. Als Hond goed kijkt en luistert ziet hij aan alle dieren op de boerderij dat ze Boer missen, net als hij. De illustraties van Helen van Vliet maken het verdriet van de dieren bijna voelbaar. Kristina Van Remoortel verzacht het een beetje met haar poëtische tekst. Zo wordt dit onderwerp gemakkelijker bespreekbaar, ook voor jonge kinderen.
Dutch literature --- Jeugdboeken --- Prentenboeken --- Fiction --- Rouwproces --- Troosten --- Dood(Kinderen en dood) --- Verdrietig zijn
Choose an application
Listing 1 - 10 of 120 | << page >> |
Sort by
|