Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Intraperitoneale adhesies zijn abnormale fibreuze strengen tussen oppervlakten in de abdominale caviteit ten gevolge van voorgaande chirurgische ingrepen. Klinisch vormen ze een groot probleem daar ze aanleiding kunnen geven tot chronische pijn, intestinale obstructie, vrouwelijke infertiliteit en complicaties bij re-operaties. Ten gevolge van een chirurgische ingreep ontstaat een trauma in het peritoneum, wat aanleiding geeft tot een inflammatoire reactie met vorming van een fibrine beslag. In dit fibreus exudaat, migreren verschillende types cellen, ze prolifereren en/of differentiëren en geven aanleiding tot moleculen die leiden tot ofwel een normale heling of adhesie formatie. De balans tussen fibrine depositie en degradatie is hierin kritisch. Wanneer fibrine volledig gedegradeerd wordt, zal een normale peritoneale heling ontstaan, daarentegen, als fibrine niet volledig degradeert, zal dit aanleiding geven tot een platform voor fibroblasten en capillaire ingroei. Deze fibroblasten zullen invaderen in deze matrix and extracellulaire matrix (ECM) wordt geproduceerd en neergeslagen. ECM wordt normaal volledig gedegradeerd door matrix metalloproteïnasen (MMPS), wat aanleiding geeft tot een normale heling. Als dit proces echter wordt geïnhibeerd door TIMP's, zullen peritoneale adhesies worden gevormd. Hierbij is ook de ernst van het trauma van belang in het ontwikkelen van adhesies. Ondanks dat een laparoscopische procedure minder trauma veroorzaakt dan een laparotomie, veronderstelden we dat het pneumoperitoneum gebruikt tijdens een laparoscopie eveneens een nadelig effect heeft. In voorgaande studies toonden we aan dat een CO2 pneumoperitoneum aanleiding geeft tot meer adhesies op een tijds- en druk dependente manier en dat deze toename kan gereduceerd worden door de additie van 3-4% zuurstof aan het pneumoperitoneum. Dit suggereert een peritoneale hypoxie als drijvende kracht in dit mechanisme. Tijdens deze thesis, toonden we aan dat het pneumoperitoneum kan aanleiding geven tot andere trauma nl desiccatie en we verduidelijken de complexe relatie tussen afkoeling en desiccatie. Desiccatie leidt tot een toename van adhesies en dit wordt meestal onderschat doordat de geassocieerde koeling leidt tot een vermindering in adhesie vorming. In deze thesis bevestigen we het effect van hypothermie op het verminderen van adhesies, een effect dat bij 32°C kwantitatief te vergelijken is met humidificatie. De initiële hypothese dat oversaturatie van het geïnsuffleerde gas een voordelig effect zou hebben op adhesie vorming, doordat alle desiccatie zou vermeden worden, blijkt dus fout te zijn. Dit is het gevolg van de geassocieerde stijging in peritoneale temperatuur en enthalpie van het gas. Uit deze data vermoeden we dan ook dat insufflators die het gas opwarmen tot lichaamstemperatuur zonder bevochtiging een meer nadelig effect zouden hebben op adhesie vorming dan insufflators zonder opwarming ten gevolge van hogere temperaturen en desiccatie. Deze data moeten echter geconfirmeerd worden in humane studies, bij wie een daling in de temperatuur van het pneumoperitoneum niet noodzakelijk geassocieerd is met een daling van de lichaamstemperatuur. Doch indien deze gegevens bevestigd worden in humane studies, heeft dit een belangrijk klinisch impact. Dit betekent immers dat insufflators en bevochtigers zodanig moeten ontwikkeld worden dat trauma ten gevolge van het pneumoperitoneum geminimaliseerd wordt waardoor er minder postoperatieve adhesies zullen ontstaan. We suggereren dat het insufflatie gas kan geoptimaliseerd worden om zo de hypoxie en de dessicatie te verminderen en aldus adhesie vorming te beperken. Hiervoor moet het gas bevochtigd worden en moet 3-4% zuurstof aan het CO2 worden toegevoegd. Bovendien is afkoeling van de peritoneale holte belangrijk gezien dit zowel het effect van de hypoxie als van de dessicatie doet afnemen doordat cellen bij lagere temperatuur meer resistent worden aan metabole schade.In combinatie hiermee stellen we voor agentia te gebruiken die inwerken op de verschillende mechanismen van adhesie vorming zijnde inflammatie (anti-inflammatoire medicatie als dexamethasone, calcium kanaal blokkers als diltiem), ischemie-reperfusie (ROS scavengers zoals SOD en ascorbine zuur), fibrinolyse (Reteplase) en barriers (Hyalobarrier Gel, Spraygel, phospholipiden). Deze resultaten zijn veelbelovend aangezien we enkel en alleen al door gebruik van een geoptimaliseerd insufflatie gas adhesie vorming met 48% kunnen verminderen. Door toevoeging van andere agentia kan deze vermindering verhoogd worden tot 76-90%. Natuurlijk moeten nieuwe molecules en combinaties van agentia getest worden en bevestigd worden in klinische trials. Intraperitoneal adhesions are abnormal fibrous connections between surfaces within the abdominal cavity which result mainly from a previous surgery. They are a major clinical problem because they cause chronic pain, intestinal obstruction, female infertility and difficulties at the time of reoperation. Surgery generates a trauma in the peritoneum and this initiates an inflammatory reaction leading to fibrin deposition. Within this fibrinous exudate, various types of cells migrate, proliferate and/or differentiate, producing molecules that determine either normal healing or adhesion formation. The balance between fibrin deposition and degradation is critical in determining normal peritoneal healing or adhesion formation. If fibrin is completely degraded, normal peritoneal healing will occur. In contrast, if fibrin is not completely degraded, it will serve as a scaffold for fibroblasts and capillary ingrowth. Fibroblast will invade the fibrin matrix and ECM will be produced and deposited. This ECM is normally completely degraded by MMPs, leading to normal healing. If this process is inhibited by TIMPs, peritoneal adhesions will be formed. The severity of the trauma is important in developing adhesions. Although laparoscopy induces less direct trauma than laparotomy, we postulate that the pneumoperitoneum during laparoscopy could also be detrimental. We previously demonstrated that CO2 pneumoperitoneum increases adhesion in time and pressure-dependent manner and this increase is reduced by adding 3-4% oxygen to the pneumoperitoneum, suggesting peritoneal hypoxia as the driving mechanism. During this thesis, we demonstrate that pneumoperitoneum can produce another trauma, desiccation and, in addition, the complex relationship between cooling and desiccation. Desiccation increases adhesion formation, and this effect is generally underestimated as the associated cooling decreases adhesion formation. We confirm the effect of hypothermia in reducing adhesion prevention, an effect that at 32°C is quantitatively as pronounced as humidification. The initial hypothesis that oversaturation of the insufflated gas would be beneficial for adhesion formation, as all desiccation would be prevented, thus proved wrong because of the associated increase in peritoneal temperature and enthalpy of the gas. From these data we anticipate that insufflators, which provide only a heating option that will warm the gas to body temperature without humidification, could be more deleterious for adhesion formation than using an insufflator without a heating option, because of higher temperature and higher desiccation. These data obviously still need to be confirmed in human, in whom a decrease in pneumoperitoneum temperature is not necessarily associated with a decrease in body temperature. If confirmed in human, these results would have very important clinical implications for the design of insufflators and humidifiers, which would minimize the trauma produced by the pneumoperitoneum diminishing postoperative adhesions. We suggest that the insufflation gas should be conditioned in order to minimize hypoxia and desiccation and, thus, to diminish adhesion formation; this requires humidification of the gas and the addition of 3-4% oxygen to the CO2. Moreover, cooling of the peritoneal cavity is important since it decreases both the effects of hypoxia and of desiccation, being cells more resistant to metabolic damage at lower temperatures. Combined with this, we suggest the application of agents that can act in different pathways of the adhesion formation process as inflammation (anti-inflammatories as dexamethasone, calcium channel blocker as diltiem), ischemia-reperfusion (ROS scavengers as SOD and ascorbic acid), fibrinolysis (Reteplase) and the separation of the two injured surfaces (barriers: Hyalobarrier Gel, Spraygel, phospholipids). The results of this thesis are promising since we demonstrated that adhesion formation can be reduced by around 48% only using a conditioned pneumoperitoneum and this reduction can be increased to 76 to 90% by applying different products. Of course, this is just the beginning of an important topic. New molecules and combinations of treatments must be tested and, afterwards, confirmed in clinical trials. Intraperitoneale adhesies zijn abnormale fibreuze strengen tussen oppervlakten in de abdominale caviteit ten gevolge van voorgaande chirurgische ingrepen. Klinisch vormen ze een groot probleem daar ze aanleiding kunnen geven tot chronische pijn, intestinale obstructie, vrouwelijke infertiliteit en complicaties bij re-operaties. Ten gevolge van een chirurgische ingreep ontstaat een trauma in het peritoneum, wat aanleiding geeft tot een inflammatoire reactie met vorming van een fibrine beslag. In dit fibreus exudaat, migreren verschillende types cellen, ze prolifereren en/of differentiëren en geven aanleiding tot moleculen die leiden tot ofwel een normale heling of adhesie formatie. De balans tussen fibrine depositie en degradatie is hierin kritisch. Wanneer fibrine volledig gedegradeerd wordt, zal een normale peritoneale heling ontstaan, daarentegen, als fibrine niet volledig degradeert, zal dit aanleiding geven tot een platform voor fibroblasten en capillaire ingroei. Deze fibroblasten zullen invaderen in deze matrix and extracellulaire matrix (ECM) wordt geproduceerd en neergeslagen. ECM wordt normaal volledig gedegradeerd door matrix metalloproteïnasen (MMPS), wat aanleiding geeft tot een normale heling. Als dit proces echter wordt geïnhibeerd door TIMP’s, zullen peritoneale adhesies worden gevormd. Hierbij is ook de ernst van het trauma van belang in het ontwikkelen van adhesies. Ondanks dat een laparoscopische procedure minder trauma veroorzaakt dan een laparotomie, veronderstelden we dat het pneumoperitoneum gebruikt tijdens een laparoscopie eveneens een nadelig effect heeft. In voorgaande studies toonden we aan dat een CO2 pneumoperitoneum aanleiding geeft tot meer adhesies op een tijds- en druk dependente manier en dat deze toename kan gereduceerd worden door de additie van 3-4% zuurstof aan het pneumoperitoneum. Dit suggereert een peritoneale hypoxie als drijvende

Academic collection --- 616-089 --- 618 --- Operative treatment. Operative technique. Surgery --- Gynaecology. Obstetrics --- Theses --- 618 Gynaecology. Obstetrics --- 616-089 Operative treatment. Operative technique. Surgery

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Gynecology --- 618 --- 605.5 --- geneeskunde --- gezondheidszorg --- gynaecologie --- vroedkunde --- abortus provocatus (vruchtafdrijving, zwangerschapsafbreking) --- baarmoederhalskanker (cervixcarcinoom) --- curettage --- endometriose --- endometriumcarcinoom --- extra-uteriene zwangerschap --- fertiliteit (fertiliteitsstoornissen, infertiliteit, vruchtbaarheid) --- geboorteregeling (anticonceptie) --- gynecologie (vrouwenziekten) --- incontinentie (urine-incontinentie) --- menstruatie --- miskraam (spontane abortus) --- ovariumcarcinoom --- prolaps --- seksuele stoornissen --- 618 Gynaecology. Obstetrics --- Gynaecology. Obstetrics --- Gynecologic Surgical Procedures --- Gynaecologie - Verloskunde - Obstetrie --- (zie ook: gynecologie)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

4.6 Het tweede tijdperk: de uitdrijving 4.7 Het derde tijdperk: nageboortetijdperk 4.8 Het vierde tijdperk: de postplacentaire periode 4.9 Perineumruptuur en episiotomie 4.10 De pasgeborene 5 De normale kraamperiode 5.1 Fysieke veranderingen en involutie van de uterus 5.2 De lactatie 5.3 De praktijk van de voeding 5.4 Anticonceptie post partum 5.5 De pasgeborene in de eerste levensweek 5.6 De zorg in de kraamperiode 5.7 Observatie van het kind 5.8 Seksualiteit post partum 5.9 De nacontrole zes weken post partum 6 Meervoudige zwangerschap 6.1 Incidentie 6.2 Een- en meereiigheid 6.3 Symptomatologie en diagnostiek 6.4 Zwangerschap en baring bij meerlingen 6.5 Perinatale sterfte en neonatale morbiditeit 6.6 Behandeling 7 Afwijkingen van de zwangerschap en aandoeningen die door de zwangerschap worden veroorzaakt 7.1 Afwijkingen in de duur van de zwangerschap 7.2 Hyperemesis gravidarum 7.3 Hypertensie in de zwangerschap 7.4 Stoornissen in de ontwikkeling van de placenta en in de groei van de foetus 7.5 Intra-uteriene vruchtdood 7.6 Prenatale diagnostiek 7.7 Afwijkingen van het vruchtwater en de vliezen 7.8 Bloedverlies in de tweede helft van de zwangerschap 7.9 Zwangerschapsdermatosen 7.10 Bekkenpijn 8 Ziekten en afwijkingen die de zwangerschap compliceren 8.1 Anemie 8.2 Bloedgroepimmunisatie 8.3 Infectieziekten 8.4 Diabetes mellitus 8.5 Ziekten van nieren en urinewegen 8.6 Hart- en vaatziekten 8.7 Longziekten 8.8 Leveraandoeningen 8.9 Schildklierziekten 8.10 Neurologische aandoeningen 8.11 Gynaecologische en chirurgische aandoeningen 8.12 Verslavingsziekten 9 Pathologie bij de baring 9.1 Niet vorderende ontsluiting 9.2 De langdurige uitdrijving 9.3 Liggingsafwijkingen van de foetus in hoofdligging 9.4 Disproportie tussen kind en baringskanaal 9.5 Uterusruptuur 9.6 Stuitligging 9.7 Dwarsligging 9.8 Schouderdystocie 9.9 Laesies van de plexus brachialis 9.10 Voorliggende en uitgezakte navelstreng 9.11 Vruchtwaterembolie 9.12 Hypoxie van de foetus 9.13 Intra-uteriene infectie bij de baring 9.14 Stoornissen in het nageboortetijdperk en in de vierde periode 9.15 Verloskundige ingrepen 10 Pathologie in de kraamperiode 10.1 Pathologie bij de moeder 10.2 De zieke pasgeborene 10.3 Begeleiding van de ouders bij couveuseopname en perinatale sterfte 11 Bijlagen 11.1 Percentielcurve 11.2 Medische indicaties voor specialistische behandeling 11.3 De verlostas 11.4 Classificatie van de gevaren van geneesmiddelengebruik in de zwangerschap en tijdens borstvoeding 11.5 Centra voor medische genetica 11.6 Aanbevolen literatuur en websites Inhoudsopgave 1 Maatschappelijke aspecten van de verloskunde 1.1 Inleiding 1.2 Organisatie van de verloskundige zorg 1.3 Medewerkers in de verloskundige zorg 1.4 Maternale sterfte 1.5 Geboortestatistiek 1.6 Perinatale sterfte 1.7 Kinderlijke morbiditeit 1.8 Kwaliteitsborging 2 De normale zwangerschap 2.1 Fysiologie van de voortplanting, menstruele cyclus 2.2 Bevruchting en blastogenese 2.3 Ontwikkeling van embryo en foetus 2.4 Foetale groei en ontwikkeling 2.5 Placenta, vliezen en navelstreng 2.6 Functie van de placenta 2.7 De duur van de zwangerschap 2.8 Fysiologische aanpassing aan de zwangerschap 3 Prenatale zorg 3.1 Selectie van zwangeren 3.2 Preconceptionele zorg 3.3 Diagnostiek vroeg in de zwangerschap 3.4 Schema van prenatale controles 3.5 De terme periode 3.6 Veelvoorkomende klachten in de zwangerschap 3.7 Echoscopie en echografie 4 De normale baring 4.1 Het baringskanaal 4.2 De foetale schedel 4.3 De plaats van de bevalling 4.4 De baring 4.5 Het eerste tijdperk: de ontsluiting

zwangerschap --- bevalling --- obstetrie --- Gynaecology. Obstetrics --- prenatale diagnose --- Pregnancy. --- 618 --- Gynaecologie - verloskunde --- 605.5 --- baringscomplicaties --- baringsmechanisme --- eerstelijnsgezondheidszorg --- geneeskunde --- gezondheidszorg --- kraambed --- kraambedtrombose --- meerlingzwangerschap --- postpartumbloeding --- postpartumdepressie --- postpartuminfectie --- prenatale zorg --- vroedkunde --- zwangerschapscomplicaties --- zwangerschapspsychose --- anemie --- bevalling (eutocie) --- borstvergroting --- diabetes mellitus (suikerziekte) --- dystocie --- episiotomie --- foetale ontwikkeling --- foetus --- groeistoornissen (dwerggroei) --- gynecologie (vrouwenziekten) --- lactatie --- meerlingzwangerschap (tweelingzwangerschap) --- obstetrie (verloskunde) --- pasgeborenen --- perineumscheur --- placenta --- prenatale raadpleging --- seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA, venerische ziekten) --- vruchtdood (doodgeboorte) --- zwangerschap (graviditeit) --- zwangerschapsbegeleiding --- zwangerschapsbraken (hyperemesis gravidarum) --- zwangerschapshypertensie --- arbeid bij bevalling --- Gestation --- Pregnancies --- Litter Size --- Maternal-Fetal Relations --- Pregnant Women --- Gynécologie - obstétrique --- Gynaecologie - Verloskunde - Obstetrie --- (zie ook: alvleesklier, insuline) --- (zie ook: ontwikkelingsstoornissen) --- (zie ook: genetisch advies) --- Verloskunde --- OBSTETRICS --- handbooks --- dutch --- Verloskunde. --- dutch. --- 618 Gynaecology. Obstetrics --- Obstetrics --- Handbooks --- Dutch. --- Pregnancy

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit basisboek over obstetrie bestaat uit vier delen. 1. De organisatie van de zorgverlening aan vrouwen, met ondermeer aandacht voor de geschiedenis, belangrijke organisaties en het beroep. 2. De verpleegkundige zorgverlening bij vrouwen. Veel aandacht wordt besteed aan gynaecologische en oncologische aandoeningen en de rol van de verpleegkundige bij de behandeling. 3. De verpleegkundige verloskunde, met alle informatie over pre- en postnatale zorgverlening, de pathologie van de zwangerschap en baring.4. De verpleegkundige zorgverlening aan moeder en kind na de bevalling.

618 --- gynaecologie --- obstetrie --- verpleegkunde --- Gynaecologie - verloskunde --- Verpleegkunde --- 605.5 --- 610 --- abortus provocatus --- anatomie --- besmettelijke ziekten --- bevalling --- emancipatie --- fertiliteit --- fysiologie --- geboorteregeling --- geneeskunde specialismen --- incontinentie --- kraamverpleegkunde --- kraamzorg --- menstruatie --- miskraam --- oncologie --- opname patiënt --- seksuele mishandeling --- Gynecologie --- Gynecologische verpleegkunde --- Obstetrie (verloskunde) --- gynaecologie (gez) --- kraamverpleegkunde (gez) --- obstetrie (gez) --- 613.64 --- abortus provocatus (vruchtafdrijving, zwangerschapsafbreking) --- baarmoederhalskanker (cervixcarcinoom) --- baringsinductie (inleiding van de baring) --- baringsmechanisme --- bevalling (eutocie) --- endometriumcarcinoom --- fertiliteit (fertiliteitsstoornissen, infertiliteit, vruchtbaarheid) --- foetale ontwikkeling --- foetus --- gynecologie (vrouwenziekten) --- incontinentie (urine-incontinentie) --- miskraam (spontane abortus) --- obstetrie (verloskunde) --- ovariumcarcinoom --- uitdrijving --- vroedkunde --- vulvacarcinoom --- zwangerschap (graviditeit) --- zwangerschapsbegeleiding --- zwangerschapscomplicaties --- Gynaecology. Obstetrics --- Gynécologie - obstétrique --- Nursing --- Gynaecologie - Verloskunde - Obstetrie --- Vroedkunde --- (zie ook: kraamverzorging, vroedvrouwen) --- dystocie --- Emancipatie --- intramuraal --- zorgverlening --- Gynaecologie --- Verloskunde --- Vrouwenproblematiek --- Kraamverpleegkunde --- 618 Gynaecology. Obstetrics