Listing 1 - 3 of 3 |
Sort by
|
Choose an application
Choose an application
De mens is een symbolisch dier. Met de hulp van symbolen, rituelen en andere culturele constructies geef hij betekenis aan de wereld die hem omringt. Vanuit die premisse buigen veertien toonaangevende auteurs zich over de betekenis van symbolen en de rol die ze spelen in de meest diverse uitingen van beschaving. De bijdragen in dit boek raken aan antropologische thema’s zoals vergiffenis, lijden en liefde, filosofische thema’s zoals de rol van de verbeelding, de kunst en het sacrale, en aan maatschappelijke thema’s zoals identiteitspolitiek en de herbestemming van kerken. De auteurs gaan hierbij net zo goed in dialoog met grote namen uit de filosofiegeschiedenis als met invloedrijke schrijvers en kunstenaars. Omdat dit boek werd opgevat als een eerbetoon aan het werk van de Leuvense filosoof Paul Cortois, gaat bijzondere aandacht uit naar de relatie tussen wetenschap en symbolisering. In welke zin vormen de wetenschappen een set van specifieke culturele tradities binnen een bredere cultuur? Hoe moeten we de spanningen tussen de verschillende culturele domeinen van ons leven vatten? Wat maakt het mogelijk om binnen een wetenschappelijk wereldbeeld de eigenheid van literatuur, rituelen en religie te vatten?
Choose an application
According to Furio Jesi, right-wing culture is characterized by the mystification of its own power and violence onto a mythic source of being. It functions as a mythological machine that produces symbolic images and narratives which evoke the secret existence of a 'myth’, hidden behind the impenetrable walls of history and language, which puts mythologies in motion and which demands sacrifices in the name of its continuous renewal. Humanism, on the other hand, denies the existence of myth but claims that human beings are the origin of the stories they tell themselves about their place in the universe. In this article, I argue that, for Jesi, humanism risks falling prey to the mythological machine if it approaches the right-wing technification of myth as a monstrous enemy to be destroyed in order to save humanity. He sees this cunning mechanism at work in the humanist individualism of his teacher, Károly Kerényi, but also in the collective Spartakus revolt of 1919. Overcome with the fear of technified myth and with the melancholic realization that human projects will eternally have shortcomings, both the bourgeois humanist and the revolting collective remain dependent on a non-human force that limits the scope of what they can hope to achieve, that lures them into (self-)sacrifice, and that ultimately incites them to defend or reinforce the status quo. Jesi, then, proposes to consider the emptiness of the mythological machine not as a threat but as the condition that makes collective human intervention in mythological narratives possible, and thus as the possibility to truly combat the right-wing fascination with myth.
Listing 1 - 3 of 3 |
Sort by
|