Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond Nu de gezondheidszorg te maken heeft met stressvolle werkomgevingen, vergrijzing, multimorbiditeit en verwachte personeelstekorten, is leiderschap belangrijker dan ooit. Toch is er weinig geweten over de leiderschapsstijlen die leidinggevenden in de Vlaamse woonzorgcentra (WZC) hanteren. Het Full Range of Leadership Model (FLRM), ontwikkeld door Bass en Avolio, is tot op het heden het meest volledige leiderschapsmodel. Doelstelling/vraagstelling De doelstelling van dit onderzoek is om de leiderschapsstijlen en leiderschapsuitkomsten van de leidinggevenden in Vlaamse WZC in kaart te brengen a.d.h.v. het FRLM. Daarbij is het doel om de samenhang in de perceptie van leiderschap tussen leidinggevenden en hun zorgteam te bepalen. Design In het onderzoek wordt gebruik gemaakt van een kwantitatief, exploratief, cross-sectioneel design. Methodologie De leiderschapsstijlen en leiderschapsuitkomsten van leidinggevenden in Vlaamse WZC worden bepaald aan de hand van de Multifactor Leadership Questionnaire 5X (MLQ-5X). Deze vragenlijst omvat alle componenten van het FRLM, namelijk transformationeel, transactioneel en passief-vermijdend leiderschap en bestaat uit negen subschalen. Er wordt een gemiddelde score berekend per subschaal van het FRLM en per leiderschapsuitkomst. De gemiddelde scores van de leidinggevenden (n = 71) wordt vergeleken met de ‘Europese referentiescores (ERS) self’ en de gemiddelde scores van de zorgverleners (n = 154) met de ‘ERS lower level’ door middel van de ongepaarde t-test. Om de samenhang tussen deze gemiddelde scores van de leidinggevenden en hun zorgteam te bepalen, wordt gebruik gemaakt van de Pearson’s correlatiecoëfficiënt (α < 0,05). Resultaten De zorgverleners scoren hun leidinggevenden, in vergelijking met de ‘ERS lower level’ significant lager op transformationeel en transactioneel leiderschap en significant hoger op passief-vermijdend leiderschap. Alle leiderschapsuitkomsten scoren significant lager dan 'ERS lower level'. De leidinggevenden scoren zichzelf significant lager op drie subschalen van transformationeel leiderschap en één subschaal van transactioneel leiderschap en scoren zichzelf significant hoger één subschaal van passief-vermijdend leiderschap. Daarbij scoren zij zichzelf een vergelijkende score met de ‘ERS self’ op twee subschalen van transformationeel leiderschap, één van transactioneel leiderschap en één van passief-vermijdend leiderschap. Twee leiderschapsuitkomsten scoort significant lager en één scoort significant hoger bij de leidinggevenden. Er werd enkel een significant matig positieve samenhang gevonden voor één component van transformationeel leiderschap, namelijk ‘Inspirerende motivatie’. Conclusie Passief-vermijdend leiderschap wordt overmatig toegepast en zowel transformationeel als transactioneel leiderschap worden ondermaats toegepast in de Vlaamse WZC, vergelijkend met de referentiewaarden. De resultaten van de leidinggevenden en hun zorgteam vertonen in grote lijnen dat de leidinggevenden zichzelf percipiëren als een effectievere leidinggevende dan de zorgverleners. Relevantie voor de praktijk Gezien de gevolgen van ineffectief leiderschap zoals werktevredenheid, retentie en kwaliteit van zorg is het van belang dat er op leiderschapsontwikkeling wordt ingezet. Hoofdverpleegkundigen moeten zich richten op de communicatie tussen hen en hun zorgteam, zodat er geen misvattingen ontstaan over leiderschap.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Abstract Interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2: evidence based literatuur en praktijk. Achtergrond: Diabetes type 2 is een chronische aandoening die bij 8% van de Belgische bevolking voorkomt. Het omgaan met deze ziekte vraagt niet alleen inzet van de patiënt, maar ook van de zorgverleners. Zij hebben een belangrijke ondersteunende functie wat betreft het zelfmanagementproces van de patiënt. In dit dynamisch proces worden er persoonlijke doelen opgesteld en het gezondheidsprobleem aangepakt. Zelfmanagementinterventies helpen tijdens het ondersteuningsproces om de patiënt te begeleiden in zijn/haar ziekteproces. Doelstellingen: De doelstellingen binnen dit onderzoek richten zich allereerst op het aantal voorkomende zelfmanagementinterventies omtrent diabetes type 2 patiënten en hun effectiviteit. Hierop aansluitend worden de voornaamste verschillen en overeenkomsten tussen de in de literatuur beschreven interventies ter ondersteuning van zelfmanagement en de daadwerkelijk gebruikte interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2 in de dagdagelijkse praktijk bestudeerd. Design en methode: Het onderzoek omvat twee delen. In het eerste deel wordt aan de hand van een systematische literatuurstudie beschreven welke interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2 er worden geëvalueerd in de internationale literatuur. In het tweede deel van het onderzoek wordt er via een kwantitatief, cross-sectioneel beschrijvend design achterhaald welke interventies ter ondersteuning van zelfmanagement er gebruikt worden in de praktijk, meer bepaald in Vlaanderen. Het onderzoek includeerde hulpverleners die betrokken zijn bij het zelfmanagementproces van diabetes type 2 patiënten in Vlaamse ziekenhuizen, thuiszorginstellingen en zelfstandige praktijken. Resultaten: Uit de antwoorden van 52 deelnemers kan afgeleid worden dat 96 % gebruik maakt van zelfmanagementondersteuning in de praktijk. Hierbij stemt het aantal aangeboden interventies uit de literatuur in grote lijnen overeen met de gebruikte interventies in de praktijk. Conclusie en relevantie voor de praktijk: De resultaten van deze studie kunnen een bijdrage leveren aan de zorgprofessionals op vlak van het gebruik en het aanbieden van zelfmanagementinterventies. Er is een grote overlapping tussen de praktijk in Vlaanderen (Antwerpen en Leuven) en de in de literatuur beschreven zelfmanagementinterventies. Zo zijn educatie en informatie geven, het zelfmonitoren van gedrag, goal setting, feedback geven en vragen veel gebruikte interventies, die positieve gezondheidsresultaten konden bewijzen. Moge dit onderzoek een aanzet zijn voor meer en uitgebreider onderzoek, om het zelfmanagementproces voor de diabetes type 2 patiënten in de toekomst te blijven verfijnen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2: evidence based literatuur en praktijk. Achtergrond: Diabetes type 2 is een chronische aandoening die bij 8% van de Belgische bevolking voorkomt. Het omgaan met deze ziekte vraagt niet alleen inzet van de patiënt, maar ook van de zorgverleners. Zij hebben een belangrijke ondersteunende functie wat betreft het zelfmanagementproces van de patiënt. In dit dynamisch proces worden er persoonlijke doelen opgesteld en het gezondheidsprobleem aangepakt. Zelfmanagementinterventies helpen tijdens het ondersteuningsproces om de patiënt te begeleiden in zijn/haar ziekteproces. Doelstellingen: De doelstellingen binnen dit onderzoek richten zich allereerst op het aantal voorkomende zelfmanagementinterventies omtrent diabetes type 2 patiënten en hun effectiviteit. Hierop aansluitend worden de voornaamste verschillen en overeenkomsten tussen de in de literatuur beschreven interventies ter ondersteuning van zelfmanagement en de daadwerkelijk gebruikte interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2 in de dagdagelijkse praktijk bestudeerd. Design en methode: Het onderzoek omvat twee delen. In het eerste deel wordt aan de hand van een systematische literatuurstudie beschreven welke interventies ter ondersteuning van zelfmanagement bij patiënten met diabetes type 2 er worden geëvalueerd in de internationale literatuur. In het tweede deel van het onderzoek wordt er via een kwantitatief, cross-sectioneel beschrijvend design achterhaald welke interventies ter ondersteuning van zelfmanagement er gebruikt worden in de praktijk, meer bepaald in Vlaanderen. Het onderzoek includeerde hulpverleners die betrokken zijn bij het zelfmanagementproces van diabetes type 2 patiënten in Vlaamse ziekenhuizen, thuiszorginstellingen en zelfstandige praktijken. Resultaten: Uit de antwoorden van 52 deelnemers kan afgeleid worden dat 96 % gebruik maakt van zelfmanagementondersteuning in de praktijk. Hierbij stemt het aantal aangeboden interventies uit de literatuur in grote lijnen overeen met de gebruikte interventies in de praktijk. Conclusie en relevantie voor de praktijk: De resultaten van deze studie kunnen een bijdrage leveren aan de zorgprofessionals op vlak van het gebruik en het aanbieden van zelfmanagementinterventies. Er is een grote overlapping tussen de praktijk in Vlaanderen (Antwerpen en Leuven) en de in de literatuur beschreven zelfmanagementinterventies. Zo zijn educatie en informatie geven, het zelfmonitoren van gedrag, goal setting, feedback geven en vragen veel gebruikte interventies, die positieve gezondheidsresultaten konden bewijzen. Moge dit onderzoek een aanzet zijn voor meer en uitgebreider onderzoek, om het zelfmanagementproces voor de diabetes type 2 patiënten in de toekomst te blijven verfijnen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Objective – To fully understand and address the phenomenon of caesarean section on maternal request, it is import to understand exactly how the decision is made. This study attempts to unravel determinants of the decision-making process from women’s point of view. Design – A descriptive phenomenological study was conducted using semi-structured face-to-face interviews. Setting – The study population consists of women with a preference for caesarean section on maternal request from Flanders, Belgium. Women were recruited through an online advertisement, both on social media network Facebook as well as on Belgian/Dutch online pregnancy forums. Participants – Purposive sample of ten women with a distinct preference for caesarean section on maternal request who are currently pregnant or gave birth in the last five years, were interviewed. Findings – A total of seven determinants were discovered, which can be divided into intrinsic and extrinsic determinants. Intrinsic determinants were beliefs, emotions, experiences and needs. Extrinsic determinants were supportive relationships, birth stories and social judgement. Intrinsic determinants dominated the women’s stories. Key conclusions – Decision making for caesarean section without medical indications as preferred mode of delivery contains both affective and cognitive elements. In particular fear, traumatic experiences and deviant risk perceptions are decisive for women’s decision-making process. Overall, the request for a caesarean section can be understood as wish for a positive birth experience. Implications for practice – There is a need for more adequate patient-physician communication and prenatal provision of information to all women and women with negative previous experiences in particular.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Bevragen van attituden van Belgische zorgkundigen en verpleegkundigen ten aanzien van zorgrobots bij oudere bewoners van woonzorgcentra.