Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In Poetry and Memory in Karaite Prayer Joachim Yeshaya offers an edition of liturgical poems which the Karaite poet Moses Darʿī composed in twelfth-century Egypt as introductory poems for the Torah readings on each Sabbath. The Hebrew text and Judaeo-Arabic heading of each poem are provided in the original order attested in the manuscript NLR Evr. I 802, dated to the fifteenth century. Every poem comes with a commentary section consisting of English commentary essays and bilingual (Hebrew / English) line-by-line annotations. In the conclusion following this edition, Joachim Yeshaya demonstrates how Darʿī’s liturgical poems are among the earliest examples of the introduction of poetry, Andalusian Rabbanite poetical norms, and the “memory” of being exiled from Jerusalem into Karaite prayer.

Hebrew poetry, Medieval --- 296*72 --- Medieval Hebrew poetry --- History and criticism. --- Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv. --- Dari, Moses ben Abraham, --- Criticism and interpretation. --- 296*72 Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv. --- History and criticism --- Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv --- Darʻī, Moses ben Abraham, --- Darʻi, Mosheh, --- רדרעי, משה בר אברהם --- גרעי, משה בן אברהם, --- דרעי, משה בר אברהם --- דרעי, משה בן אברהם, --- דרעי, משה בר אברהם, --- Hebrew poetry --- Hebrew literature

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Moses ben Abraham Darʿī, born in Alexandria into a family of Moroccan Jewish immigrants, lived in Egypt in the middle of the twelfth century. Though he visited Damascus and Jerusalem, he spent most of his professional life as a physician and poet in the Karaite community of Fusṭāṭ-Cairo. This study offers an annotated edition of secular poems taken from the earliest manuscript, NLR Evr. I 802, dated to the fifteenth century. The Hebrew text and Judaeo-Arabic heading of each poem are provided in the original order attested in the manuscript. The introduction to this edition seeks to evaluate Darʿī’s poetry in the light of the Andalusian-Hebrew poetical tradition and within the context of Hebrew literary activity in the Muslim East. “This learned book displays sound, rigorous scholarship in the best tradition of the philological-historical method… It also provides solid ground for further work by scholars with different agendas, different scholarly interests and different methodologies in the study of medieval Hebrew poetry. On all accounts, it is a welcome and most valuable addition to the field.” Esperanza Alfonso, CCHS-CSIC 'Yeshaya's work is an excellent contribution to the study of both medieval Hebrew poetry and Karaitica, showing Darʿī to be a central representative of Hebrew poets writing in the Muslim East and, most importantly, a charming author, whose Karaiteness only adds to the attraction.' Riikka Tuori

Hebrew poetry, Medieval --- Medieval Hebrew poetry --- History and criticism. --- Dari, Moses ben Abraham, --- Criticism and interpretation. --- 296*72 --- 296*72 Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv. --- Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv. --- History and criticism --- Joodse sekten en stromingen in de nabijbelse tijd: Karaïten--bv --- Darʻī, Moses ben Abraham, --- Darʻi, Mosheh, --- דרעי, משה בר אברהם,

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Rond 1276 schreef de Egyptisch-joodse dichter Jozef ben Tanḥum ha-Yerushalmi zijn eerste literair werk: Sefer ʿarugot ha-beśamim ook bekend als ‘het boek van de geurige bloembedden’. Dit boek bestaat uit gedichten van twee of drie regels, waarbij het laatste woord van elke regel een homoniem is. Het werk is opgedeeld in tien ‘bloembedden’ of hoofdstukken, elk met een eigen thema. Opmerkelijk is dat Yerushalmi dit huzarenstukje schreef toen hij slechts 14 of 15 jaar oud was, en daarbij voornamelijk gebruik maakte van de Bijbels-Hebreeuwse woordenschat. Gezien de technische complexiteit van dergelijke homoniemgedichten, zowel op lexicaal als grammaticaal vlak, is er als aanvulling op 'Sefer ʿarugot ha-beśamim' (hierna SAB genoemd) ook een Judeo-Arabische commentaar bekend, waarschijnlijk geschreven door Yerushalmi zelf. Hierin legt hij voor elk paar homoniemen in elke sectie ('bloembed') uit hoe ze geïnterpreteerd moeten worden. Yerushalmi koppelt vaak het Hebreeuwse homoniem aan de Bijbelpassage waarin het wordt gebruikt, terwijl hij tevens beknopte lexicale en grammaticale toelichting bij het woord geeft. Het manuscript van deze commentaar, dat momenteel wordt bewaard in de Nationale Bibliotheek van Sint-Petersburg, werd gevonden in de geniza van Caïro. Deze commentaar werd in het onderzoek naar Yerushalmi –helaas zelf nog in volle ontwikkeling– stiefmoederlijk behandeld. In de enige uitgave van SAB, door Judith Dishon (2005), wordt de commentaar bijvoorbeeld enkel sporadisch vermeld of in het Hebreeuws geparafraseerd ter ondersteuning van de analyse van de gedichten. Naar literaire waardering voor het Judeo-Arabisch, Yerushalmi’s moedertaal, is het zoeken. Er bestaat momenteel geen gepubliceerde editie van het manuscript zelf. Het is op deze lacune dat mijn masterthesis een antwoord wil bieden. Aan de hand van fragmenten uit het eerste bed in het manuscript wordt de Judeo-Arabische commentaar onderzocht. Net als deze Judeo-Arabische commentaar op de SAB bleef de figuur van Yerushalmi helaas onbekend in de Hebreeuwse literatuurgeschiedenis en werd hij overschaduwd door de literaire productie van de Andalusisch-joodse dichters in de zogenoemde ‘Gouden Eeuw’ van de Hebreeuwse poëzie (1000-1140) in al-Andalus. In deze ‘Gouden Eeuw’ – een concept geïntroduceerd door de Duits-joodse beweging van de Wissenschaft des Judentums- vormden de goede relaties tussen joden en moslims de basis voor een literaire bloeiperiode. Na het hoogtij van Al-Andalus, met haar heropleving van de Griekse wetenschappen, kwam volgens deze visie echter een periode van ‘donkere eeuwen’ met het ‘irrationele’ soefisme van Egypte. Als gevolg daarvan kwam de joodse gemeenschap en haar literaire productie in het Egypte van het Mamlukkensultanaat helaas in de marge van het onderzoek terecht. Het opvallende gegeven dat slechts een minderheid van de literaire productie van Yerushalmi, de belangrijkste joodse dichter uit het 13e-eeuwse Egypte, is uitgegeven, zegt veel over de eenzijdige visie op de Hebreeuwse letteren uit die periode. Deze thesis heeft dan ook als doel om, gesteund door nieuwe ontwikkelingen in het onderzoek en een analyse van Yerushalmi's werk, een meer genuanceerd beeld te schetsen van de Hebreeuwse letteren uit deze periode.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

“Een verbod invoeren op onverdoofd slachten komt dus neer op het wegpesten van de joden. De laatste die ons zo’n verbod heeft opgelegd, was Adolf Hitler.” In 2015 deed Michael Freilich, voormalig hoofdredacteur van Joods Actueel, een opmerkelijke uitspraak als reactie op het wetsvoorstel van Ben Weyts, Vlaams minister van Dierenwelzijn, voor een verbod op onverdoofd slachten. Freilich gaf hiermee de bezorgdheid aan van de Joodse gemeenschap over mogelijke wettelijke beperkingen op ritueel slachten en vreesde hiermee het einde van de Joodse gemeenschap in België. Deze zorg overstijgt echter de Joodse gemeenschap, omdat het ook moslims treft aangezien dit ritueel een eeuwenoude traditie is die verankerd is in hun geloof. Waarom houden moslims en joden zo sterk vast aan dit ritueel? Het eerste hoofdstuk van deze masterproef zal zich focussen op het beantwoorden van deze centrale vraag: wat zijn de ethische overtuigingen die leiden tot het uitvoeren van dit ritueel? Hierin zal het theologisch kader van deze verhandeling worden belicht. Dit onderzoek betreft een vergelijkende literatuurstudie waarbij zowel voor het jodendom als de islam gebruik is gemaakt van primaire bronnen. Daarnaast zijn deze bevindingen versterkt door secundaire literatuur in de vorm van wetenschappelijke artikelen en de opinies van professoren en wetenschappers. Dit onderwerp heeft de laatste jaren veel aandacht gekregen in het maatschappelijk debat. De kernvraag die hierbij steeds naar voren komt, is de balans tussen religieuze vrijheid en dierenwelzijn. Vanuit dit maatschappelijk debat kwam bovendien de oproep naar voren om een dialoog aan te gaan met de religieuze gemeenschappen, met als doel vrijwillig alternatieven te zoeken voor het ritueel slachten. Piet Vanthemsche, voormalig voorzitter van de Belgische Boerenbond, werd aangesteld door Ben Weyts als onafhankelijk bemiddelaar en kreeg de taak om overleg te voeren met alle betrokken partijen en stakeholders (Vanthemsche, 2017). Dit resulteerde al snel in een politiek akkoord, gevolgd door een decreet dat het onverdoofd slachten vanaf 2019 verbiedt. Echter rijst de vraag of er geen sprake is van discriminatie op basis van godsdienstvrijheid. Deze vraag zal beantwoord worden in hoofdstuk twee, waarin het juridische kader wordt geanalyseerd, zowel in België, Nederland als in Frankrijk. Dit wordt gedaan omdat sommige Belgische moslims in de buurlanden hun vlees halen en het dus interessant is om na te gaan hoe de bevoegdheden in de ons omringende landen daarmee omgaan. Als conclusie kan gesteld worden dat zowel binnen het jodendom als de islam grote waarde wordt gehecht aan dierenwelzijn, waarbij ritueel slachten wordt beschouwd als een manier om het dier zo min mogelijk pijn te doen. Gezien de vooruitgang van de wetenschap, zijn er tal van onderzoeken die het tegendeel aantonen. De vraag of dierenwelzijn voorrang moet krijgen boven godsdienstvrijheid blijft relevant en zal in het laatste hoofdstuk beantwoord worden. Tot slot is het van belang dat zowel moslims als joden actief op zoek gaan naar alternatieven en lessen trekken uit hoe andere landen binnen en buiten Europa deze kwestie benaderen. Aangezien er al onderzoek is gedaan naar verdoofd slachten en omkeerbare bedwelming, is het opmerkelijk dat de islamitische gemeenschap in België hier nog niet goed van op de hoogte is. Het is daarom van belang dat belanghebbenden, waaronder wetenschappers en theologen, samenwerken in plaats van langs elkaar heen te werken.