Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

'ICT wat kan je ermee?' is een vraag die speelt bij veel leerkrachten in het basisonderwijs. Wij, studenten uit de lerarenopleiding te Turnhout en Vorselaar onderzoeken voor het opleidingsonderdeel 'Innovaties in onderwijs' hoe we een basisschool een echte ICT-boost kunnen geven. Via professionele leergemeenschappen krijgen wij de kans om dit onderwerp te onderzoeken waarbij de praktijkcomponent en de internationale component gekoppeld worden aan dit onderzoek. Wij zijn begonnen met het onderzoeken van de huidige situatie betreft de kennis en het gebruik van ICT op elk mogelijk toepassingsgebied in onze basisschool, omdat we willen weten welke verbeteringen mogelijk zijn om suggesties te kunnen geven en een aantal acties te kunnen uitvoeren om de leerkrachten en de leerlingen ICT-vaardiger te maken. In het begin van ons onderzoek hebben we alle leerkrachten bevraagd om op deze manier te achterhalen welke ICT-toepassingen ze al gebruikten, wat er moeilijk liep en waar ze nog nood aan hadden. Bij dit bezoek maakten we een inventaris van de aanwezige ICTmaterialen. De mondelinge bevraging van de leerkrachten hebben we nog aangevuld met enquêtes. De beginsituatie van de leerlingen zijn we nagegaan door steekproeven af te nemen. Deze waren verschillende per graad. De vaardigheden die we getest hebben, zijn gekoppeld aan de doelen van het nieuwe leerplan Zill. Uit de bevragingen kunnen we besluiten dat alle leerkrachten bereid zijn om ICT te gebruiken in de lessen maar dat ze niet weten hoe ze dit moeten aanpakken. ICT integreren in de lessen wiskunde vinden ze het moeilijkst. Er zijn twee leerkrachten die nog nooit een nascholing van ICT gevolgd hebben. De leerkrachten die al wel een nascholing gevolgd hebben, volgden vaak Word en PowerPoint. Deze leerkrachten geven aan dat ze na de nascholing, de nieuwe tools of programma's niet meer gebruiken. Tot slot blijkt dat de leerkrachten het meeste ondersteuning nodig hebben bij Movie Maker, Webquest, het knipprogramma, Kahoot en QR-codes. De steekproeven voor de leerlingen bestaan uit het zoeken op internet, werken met Word en vanaf het 4de leerjaar werken in PowerPoint. Uit de steekproeven in de eerste graad kunnen we afleiden dat de bediening van de computer stroef loopt. Ook werken met Word was voor veel kinderen nog heel moeilijk. In de tweede graad blijkt het opslaan en invoegen van een afbeelding heel moeilijk te zijn. De steekproeven van PowerPoint waren ook niet zo positief. Slechts één leerling had de oefeningen goed gemaakt, alle anderen hadden heel veel hulp nodig. De leerlingen van de derde graad bleven moeilijkheden ondervinden met het aanpassen van de hoogte van een afbeelding. De basis van PowerPoint kenden de leerlingen, maar bij het veranderen van de achtergrond en bij het invoegen van animaties werd er hulp aangeboden. Door deze steekproeven hebben we ook ontdekt dat de leerlingen een bestand niet van naam kunnen veranderen en dat ze geen hyperlink kunnen toevoegen. We hebben zowel kwalitatief als kwantitatief onderzoek gedaan. Op het einde van ons onderzoek hebben we de leerkrachten opnieuw bevraagd om op deze manier de groei op ICT-vlak vast te stellen. Ons kwantitatief onderzoek zijn de steekproeven bij de leerlingen. Maar wegens de korte periode konden wij de steekproeven aan het einde van ons onderzoek niet hernemen. Om de bevragingen en steekproeven op te stellen hebben we ons gebaseerd op (internationale) literatuur en het nieuwe leerplan Zill.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De TRIPS Overeenkomst die in 1994 het licht zag, legt een aantal minimumvereisten op met betrekking tot bescherming van intellectuele eigendomsrechten. Elk land dat lid is van de WTO moet bijgevolg zijn interne wetgeving aanpassen om in overeenstemming te komen met deze minimumvereisten. Ook farmaceutische producten zijn hier aan onderworpen, wat een forse prijsstijging en een beperking van hun toegankelijkheid tot gevolg heeft. Dit probleem werd reeds in de TRIPS Overeenkomst zelf erkend en om dit te verhelpen, werden een aantal flexibiliteiten voorzien, waaronder de mogelijkheid tot het verkrijgen van dwanglicenties. In eerste instantie konden dergelijke licenties slechts gebruikt worden voor hoofdzakelijk gebruik in de interne markt. Aangezien de meeste ontwikkelingslanden niet over voldoende productiemogelijkheden beschikken, konden zij dus geen gebruik maken van deze mogelijkheid. De Verklaring van Doha van 2001 erkende dit gebrek en droeg de TRIPS Raad op een oplossing te zoeken voor het probleem. Die oplossing werd gevonden in de Uitvoeringsbeslissing van 2003 die WTO-leden, die zelf niet over voldoende productiemogelijkheden beschikken, toelaat de nodige geneesmiddelen te importeren uit een ander land. De beslissing voorziet dat de voorwaarde van hoofdzakelijk gebruik voor de interne markt in dat geval niet van toepassing is. De Uitvoeringsbeslissing was echter slechts een tijdelijke oplossing. Een definitieve oplossing werd vastgelegd in het Wijzigingsprotocol van 2005 dat op 23 januari 2017 van kracht ging. Ondanks de veelbelovende oplossing die in de Uitvoeringsbeslissing van 2003 gevonden en in het Wijzigingsprotocol van 2005 bevestigd werd, botst het systeem op veel kritiek van zowel de farmaceutische sector, als de ontwikkelingslanden. Langs de ene kant claimt de farmaceutische sector een sterke bescherming van intellectuele eigendomsrechten om hun budget voor R&D te kunnen recupereren. Langs de andere kant vinden ontwikkelingslanden het systeem te traag, te duur en te ingewikkeld en aarzelen ze om het te gebruiken uit angst voor repressie. Deze kritiek op het systeem wordt ook geïllustreerd door de praktijk. Het systeem werd immers slechts één keer gebruikt om geneesmiddelen te exporteren naar een ontwikkelingsland in nood. Nadat Canada geneesmiddelen exporteerde naar Rwanda liet het bovendien weten dat het zelf geen gebruik meer wenste te maken van het systeem, omdat het te ingewikkeld was. Naast Canada paste ook India zijn interne wetgeving aan om in overeenstemming te komen met de TRIPS Overeenkomst. Beide wetswijzigingen tonen aan dat de TRIPS Overeenkomst veel ruimte laat aan de nationale wetgever om eventuele TRIPS-plus vereisten te voorzien. Daarnaast zijn er in beide wetgevingen een aantal onduidelijkheden die verduidelijkt zouden moeten worden en blijft het geheel een complex systeem dat niet gebruikt wordt in de praktijk. Opdat het huidige systeem efficiënt gebruikt kan worden en een echte oplossing kan bieden voor het probleem van beperkte toegang tot betaalbare geneesmiddelen, moeten bijgevolg oplossingen gevonden worden voor de huidige bezwaren.