Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Recent werd een behandeling met gepulseerde elektrische velden (PEF) geïntroduceerd als een techniek om de snijkracht van groenten en fruit te verlagen. Bij een PEF-behandeling wordt het levensmiddel onderworpen aan korte elektrische pulsen waardoor er celpermeabilisatie optreedt. Deze celpermeabilisatie leidt tot een verlies van turgordruk waardoor het weefsel zachter wordt. In deze thesis wordt onderzocht of de PEF-behandeling ook de structuur en organisatie van pectine, een belangrijk textuurbepalend polymeer uit de celwand en middenlamel, kan wijzigen. Dit werd bestudeerd door het celwandmateriaal uit wortelen op te delen naargelang de extraheerbaarheid, die afhangt van de structuur en organisatie van pectine. Zo werden uit alcohol onoplosbaar residu (AIR) verschillende fracties geëxtraheerd in water (water extraheerbare fractie (WEF)) en in een base (alkalisch extraheerbare fractie (AEF)). De residu’s ervan (RWEF en RAEF) werden ook bestudeerd. Door de werking van pectinemethylesterase (PME), wiens werking optimaal is bij 60 °C en bij hoge ionische sterkte, worden galacturonzuur (GalA) eenheden van pectine gedemethoxyleerd en daalt de graad van methylesterificatie (DM). Als eerste hypothese wordt er gesteld dat het verhoogde massatransport van ionen, als gevolg van een PEF-voorbehandeling, de PME-werking kan stimuleren door de verhoogde ionensterkte. Bij AIR was de daling van de DM na een PEF- en na een gecombineerde PEF- en thermische voorbehandeling (60°C) bij het vaatweefsel meer uitgesproken dan bij de cortex. Hetzelfde geldt voor WEF en RWEF. Als tweede hypothese wordt een verhoogde calciumbinding verwacht na een PEF-voorbehandeling door het verhoogde calciumtransport naar de celwand. Het calciumgehalte werd uitgedrukt m.b.v. het gebonden calciumgehalte en de R-waarde. In de cortex kan de thermische en de combinatievoorbehandeling de vorming van ionische crosslinks tussen pectineketens faciliteren, terwijl dit in het vaatweefsel na een PEF-voorbehandeling en een combinatievoorbehandeling gebeurt. De massa- en GalA-balans kunnen deze waarnemingen bevestigen. Als derde hypothese worden na een PEF-voorbehandeling meer covalente fenolische crosslinks verwacht door verhoogde peroxidase (POD) werking. Deze fenolische crosslinks, samen met de Ca2+-crosslinks, dragen bij tot de stevigheid van de celwand en middenlamel en beïnvloeden de extraheerbaarheid van pectine. De fenolische crosslinks konden niet geanalyseerd worden wegens onvoorziene omstandigheden.