Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit onderzoek bestudeert enerzijds het meervoudig vaderschap bij het everzwijn en anderzijds gaat het dieper in op de verdeling van de verwantschappen in de Hoge en de Lage Kempen in Limburg. De DNA-extractie, de kwantificatie van het geëxtraheerde DNA, de controle van de zuiverheidsgraad van het geëxtraheerde DNA en een aantal genetische geslachtsbepalingen gebeurden in het laboratorium van het INBO. Het onderzoeksteam heeft de genotypering van de DNA-stalen niet zelf uitgevoerd, maar hebben dit uitbesteed aan een extern bedrijf. Het onderzoeksteam heeft hiermee een totale dataset kunnen samenstellen van 229 individuen en 135 SNP’s. Vooral gedegradeerd DNA en te weinig DNA zorgden ervoor dat veel DNA-stalen onbruikbaar waren. Om meervoudig vaderschap bij het everzwijn te testen, heeft deze studie gebruik gemaakt van CERVUS en COANCESTRY. Bij CERVUS zijn de toewijzingen van de moeders gebeurd aan de hand van de LOD-score, het aantal mismatches en de toekenning door CERVUS volgens het strikte betrouwbaarheidsinterval (95 %). Voor COANCESTRY hebben de onderzoekers gebruik gemaakt van de waarden van Dyadml en Trioml, omdat die het meest informatief waren. De resultaten moesten kritisch worden benaderd door het hoge doordat 44 loci significant verschilden van de wet van Hardy-Weinberg. Beide programma’s gaven echter tegenstrijdige resultaten met de gegevens die het onderzoeksteam had verzameld op het veld. Dit wees uit dat de programma’s ook andere verwante everzwijnen opgaven als moeder. Op die manier was het onmogelijk om met zekerheid de juiste moeder voor de nakomelingen te vinden. Het onderzoeksteam heeft hieruit besloten dat het onmogelijk was om met de 135 SNP’s die waren gekozen voor dit onderzoek, de moederschapsanalyses uit te voeren of om met die gegevens de correcte verwantschappen tussen de everzwijnen te bepalen. De studie geeft tevens aan dat werken met foetussen uit de baarmoeder van geschoten zeugen een betere methode zou zijn dan vangst, omdat dit een groot aantal problemen die dit onderzoek heeft ervaren zou oplossen. De 135 SNP’s zijn wel goed genoeg om verwantschappen te onderzoeken. Oorspronkelijk wou het tweede deel van dit onderzoek de testen uitvoeren met de subadulte en adulte zeugen (> 30 kg) en keilers (> 45 kg). Aangezien de dataset van de keilers niet voldoende groot was (n = 3), heeft het onderzoek gebruik gemaakt van de zeugen (n = 27) en de gevangen pyjamabiggen (n = 142). De pyjamabiggen bevinden zich nog in hun geboorte-homerange en hebben nog niet aan dispersie gedaan. Het testen van de pyjamabiggen kan onrechtstreeks de verwantschap van de oudere dieren nagaan. Dankzij het programma SPAGEDI kon de verwantschap worden uitgezet in functie van de afstand. Dit gaf aan dat de verwantschappen tussen de zeugen en de pyjamabiggen groter waren op korte afstand en dat ze minder verwant waren rond 15 à 20 km. Dit duidt op aanwezigheid van isolation by distance bij de everzwijnenpopulatie in de Hoge en de Lage Kempen. De pyjamabiggen representeren zowel de keilers als de zeugen. We kunnen hieruit afleiden dat de verwantschappen tussen de keilers op grotere afstand dan 15 à 20 km zullen dalen en dat de zeugen tot op kortere afstand verwant blijven. We kunnen dit echter door een te kleine staalname van de oudere dieren niet bevestigen.. Hoewel we het isolation by distance-patroon kunnen terugvinden bij de everzwijnen, zijn er toch everzwijnen die de afstand tussen de Hoge en de Lage Kempen overbruggen.