Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Theses

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dagelijks communiceert de mens met elkaar en gemiddeld worden er per dag 16 000 woorden gebruikt . Al meerdere decennia worden er onderzoeken opgesteld om het mentaal lexicon achter deze woorden in kaart te brengen. Het mentaal lexicon wordt doorgaans onderzocht aan de hand van het semantisch netwerk. Dit netwerk is de verzameling van concepten die met elkaar verbonden zijn. Cramer (1968) deed een onderzoek bij verscheidene psychopathologieën en de sterkte van de associatieve-respons. Zij merkte op dat het semantisch netwerk van patiënten op een andere manier georganiseerd is dan de controlegroep. Of het semantisch netwerk van uni- en bipolaire patiënten significant verschilt in vergelijking met de controlegroepen wordt verder onderzocht in deze masterproef. Het semantisch netwerk, opgebouwd uit associaties, wordt vergeleken op basis van een woordassociatietaak (WAT). Een eerste hypothese houdt in dat psychiatrische patiënten meer eigenaardige woorden zullen gebruiken en minder responsen zullen geven, dit zal zich uitdrukken in een hoger aantal ontbrekende woorden. Bij de depressieve patiënten verwachten we dat het semantisch netwerk negatiever en beperkter zal zijn. Dit beperkter netwerk zal zich uitdrukken in meer typische woorden en responsen die gelijken (similariteit) op het gegeven cue-woord. Voor de bipolaire groep maken we de hypothese dat ze meer eigenaardige responsen, inzake woordvalentie (zeer positief of negatief), zullen gebruiken. Verder verwachten we dat hun semantisch netwerk minder samenhangend is. Dit zal uitgedrukt worden in minder responstypicaliteit en -similariteit. Door deze verschillen in valentie voor beide patiëntengroepen, verwachten we een daling in valentiecongruentie met de cue-woorden. Omtrent arousal en dominantie van de woorden wordt een verkennende ingesteldheid aangenomen. Twintig patiënten namen deel aan het onderzoek, waarvan 13 unipolaire en 7 bipolaire patiënten. De patiënten werden gekoppeld aan een controlepersoon op basis van leeftijd, geslacht en hoogst behaald diploma. De triadetaak werd ook voorgelegd. Deze taak bestudeert bijkomend ook de mate van similariteit tussen woorden. Het werkgeheugen werd beoordeeld op basis van de digit span opdrachten. Vervolgens werden twee taken (VAT en Lextale) afgenomen voor de woordenschat in te schatten. De unipolaire patiënten scoorden zoals verwacht hoger op respons-similariteit maar niet voor respons-typicaliteit. Bijgevolg kan er geen besluit worden gemaakt omtrent het al dan niet bezitten van een beperkter associatief netwerk. De hypothese dat bipolaire patiënten een minder samenhangend netwerk zouden hebben, wordt in deze studie niet bevestigd. De responsen van unipolaire patiënten waren significant passiever en zwakker dan de controlegroep. Er werd voor deze groep geen verschil vastgesteld omtrent lage valentie van responsen, wel werd de hypothese bevestigt van een lagere valentiecongruentie. Voor de bipolaire patiënten werden er verder geen significante verschillen gevonden in vergelijking met de controlegroep. Wel werd een sterk effect gevonden dat bipolaire patiënten meer positieve en sterke woorden gebruiken. In beide groepen scoorden de patiënten significant minder inzake werkgeheugen. Men kan besluiten, op basis van deze studie, dat het semantisch netwerk van uni- en bipolaire patiënten verschilt in bepaalde karakteristieken bij vergelijking met de controlegroep.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Words that we use in daily life are stored in memory and more specifically in what is referred to as the mental lexicon. The structure and organization of the human mental lexicon is complex, and multiple semantic models of how our vocabulary is organized have been proposed. A considerable amount of research has investigated these semantic models, either by focusing on one single model or by comparing two different models using particular semantic tasks. The latter approach has also been implemented in this study which compared two well-known semantic models each proposing a different structure of the human mental lexicon, i.e. a model based on word associations and a model based on text corpora. The association-based model states that two words are closely related when they are located close to each other in the semantic network (and thus share many associations), while the corpus-based model proclaims that two words are closely related when they share a similar word co-occurrence pattern in text corpora. The research hypothesis of this study is that the association model approximates the structure of the human mental lexicon closer than the corpus model. To test this hypothesis, two different experiments were performed, i.e. a hangman game and a false memory experiment. In the hangman game experiment, participants had to guess critical words based on hints sequentially presented one by one. The hints represented words that are related to the critical word, either according to the association model or to the corpus model. The false memory experiment employed the Deese-Roediger-McDermot (DRM) paradigm in which the participants’ rate of false recognition of critical words was compared following a study phase during which a list of related words was presented selected either based on the association model or on the corpus model. The hangman experiment revealed that participants needed a lower number of hints to guess the critical word when hints were selected based on the association model. The false memory experiment showed that a larger number of critical words were ’falsely’ (since not having been presented) recognized when the list words shown during the study phase were selected from the association model. In conclusion, the participants found the task easier (hangman experiment) and were more easily tricked into false recognitions (false memory experiment) when based on the association model as compared to the corpus model, providing support to our research hypothesis that the word association model is better in line with the structure of the human mental lexicon. However, it should be taken into consideration that this conclusion is limited to the nature of semantic tasks as assessed in this study.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Long term potentiation (LTP) is a well-established model of learning. High frequency stimulation of neural tissue increases the synaptic strength of this tissue. An opposed mechanism, long-term depression (LTD), weakens the strength between synapses when trains of low-frequency stimulation are applied. Applying the protocols of LTP and LTD using mere passive sensorial stimulation has also been shown to increase or decrease perceptual learning in multiple experiments. We used a paradigm to passively stimulate either a relevant or irrelevant feature of face stimuli, and examined the effect of this feature-specific stimuli in a change-detection task. Two experiments, conducted previously in the laboratory of biological psychology, showed there is a frequency-dependent effect of passive stimulation (LTP-like or LTD-like) on a subsequent change-detection task where participants had to indicate where identity changes occurred. In our experiment, we tried to gain a further understanding of the characteristics of this passive stimulation using the same stimuli. Contrary to the previous experiments, we included a break of one hour between stimulation and the measure of performance, and we used a different stimulation protocol and added a control group. This break was used to investigate whether the effect lasted for a minimum of an hour, and we took advantage of this break by administering some questionnaires. The different stimulation protocol was added to see if stimulating an irrelevant feature deteriorates performance, as this has been shown using low-level bar stimuli. We try to extend the findings obtained with low-level stimuli to high-level face stimuli. This could provide a powerful tool to study high level visual processing and it could serve clinical purposes. We stimulated participants, using high frequent LTP-like visual stimulation, on either a relevant facial feature (identity changes), or an irrelevant feature (angle of face presentation), alongside a control group with no stimulation. We hypothesized there would be a feature-specific effect of this stimulation on the performance on a change-detection task but did not find any evidence for this hypothesis. On the contrary, a Bayesian analysis showed there is substantial evidence for the null-hypothesis. We also explored the relation between this kind of learning and some measures obtained from questionnaires (physiological and ASD measures) and found that level of satiation and level of physical activity are possibly related to the learning of the whole sample and that some ASD-measures have a differential effect on learning in the 3 groups.