Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De belangrijkste symptomen die gepaard gaan met cerebrale parese bij kinderen zijn: spasticiteit, spiercontracturen, verminderde coördinatie en spierzwakte. De invloed van deze spierzwakte op de gewrichtsmomenten tijdens het gaan en tijdens een maximale isometrische krachttest is nog niet helemaal duidelijk. Deze studie heeft als doel om hierover meer inzicht te verwerven en maakt deel uit van een grotere studie, waarbinnen het effect van spierzwakte op het gangpatroon bij kinderen met een neuromotorische of neurologische aandoening wordt onderzocht. Om de relatie tussen de twee metingen te verbeteren, werden de kinderen tijdens de isometrische krachttest in een positie gezet waar de gewrichtshoeken overeenkwamen met de gemiddelde gewrichtshoeken gemeten tijdens de gang. Alsook werd er gestapt aan hogere snelheden, om aldus een meer maximale activiteit tijdens de gang te bekomen. Tenslotte werd snelheid van krachtsontwikkeling toegevoegd als belangrijke uitkomstparameter bij kinderen met cerebrale parese. In deze studie werden de gewrichtsmomenten en snelheid van krachtsontwikkeling tijdens een isometrische krachttest bestudeerd en vergeleken met de momenten en power tijdens het gaan aan twee verschillende stapsnelheden (normale wandelsnelheid (v1) en zo snel mogelijk wandelen zonder te lopen (v2)). Deze testen werden tijdens beide metingen op gestandaardiseerde wijze uitgevoerd. Uit de resultaten blijkt dat de kinderen met cerebrale parese steeds lagere momenten en powergeneratie vertonen in vergelijking met normaal ontwikkelende kinderen, zowel tijdens isometrische krachtstests als tijdens het gaan. Dit kan mogelijks gerelateerd worden aan de zowel neurologische als musculaire veranderingen bij kinderen met cerebrale parese. Een verandering in spierlengte, spierdikte, achillespeeslengte, cocontractie, en motorische controle bij kinderen met cerebrale parese, kan een mogelijks verklaring voor deze resultaten geven. Het aantal significante relaties tussen de verschillende metingen (isometrische krachttest, v1 en v2) is laag. Hierdoor is verder onderzoek naar de relatie tussen de momenten en power, zowel tijdens het gaan als tijdens de stationaire krachtsmetingen, aangeraden.