Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Vrijloopkraamhokken worden steeds populairder omdat zeugen zo meer bewegingsruimte hebben en hun natuurlijke gedragingen meer kunnen uiten. Dit zou het welzijn voor de zeug verbeteren. Voor de varkenshouder is het echter wel belangrijk dat deze welzijnsverbetering niet ten koste gaat van de productie. Deze studie onderzoekt hoe de technische kengetallen bij het traditionele kraamhok verschillen met deze bij het vrijloopkraamhok (Pro Dromi®) op twee bedrijven, bedrijf A en bedrijf B. Met behulp van het softwarepakket SAS wordt onderzocht of en hoe de parameters verschillen bij elk kraamhok op beide bedrijven. Vervolgens wordt ook gekeken naar een eventueel bedrijfseffect. Ten slotte wordt de invloed van de worpseizoenen op beide kraamhokken onderzocht alsook de invloed van het ras van de moederzeug. Uit de resultaten is gebleken dat op beide bedrijven het interval spenen dekken (ISD) niet wordt beïnvloed door het soort kraamhok, de cyclusduur en de speenleeftijd daarentegen wel. Deze liggen hoger bij het Pro Dromi® kraamhok dan bij het traditionele kraamhok en kunnen aan elkaar worden verbonden. Een langere lactatieduur zorgt namelijk voor een langere cyclusduur. Op bedrijf A ligt het aantal gespeende biggen, het productiegetal (P.G.) per worp, het totale P.G. en het worpgetal (W.G.) lager bij het vrijloopkraamhok dan bij het traditionele kraamhok. Verder ligt het aantal doodgeboren en gestorven biggen hoger bij het vrijloopkraamhok dan bij het traditionele kraamhok op dit bedrijf. Een mogelijke verklaring hiervoor is een groter aantal doodliggers in het vrijloopkraamhok Op bedrijf B wordt het tegenovergestelde waargenomen. Wanneer de bedrijven onderling worden vergeleken, valt op dat bij het gebruik van het traditionele kraamhok bedrijf A betere productiecijfers levert dan bedrijf B terwijl dit bij het gebruik van het vrijloopkraamhok ook omgekeerd is. Hieruit kunnen we besluiten dat het bedrijfsmanagement op de varkenshouderijen van cruciaal belang is bij het gebruik van het Pro Dromi® kraamhok. Op beide bedrijven beïnvloedt het worpseizoen het aantal gestorven biggen bij het traditionele kraamhok. Zowel op bedrijf A als op bedrijf B ligt dit aantal het hoogste in de herfst. Op bedrijf A wordt bij het Pro Dromi® kraamhok geen invloed van het worpseizoen waargenomen. Dit kan worden verklaard door het gebruik van het verwarmde biggennest. Doordat met het gebruik van dit biggennest een meer optimaal microklimaat wordt gecreëerd voor de biggen, kan het effect van het worpseizoen wegvallen. Op bedrijf B is wel een invloed van het worpseizoen zichtbaar. Hier ligt het aantal gestorven biggen het laagst in de winter. Op dit bedrijf wordt een aangepast model geplaatst van het Pro Dromi® kraamhok zonder wandverwarming in het biggennest, wat het seizoenseffect kan verklaren. Verder heeft het ras van de moederzeug ook een invloed op de onderzochte productieparameters. Echter verschillen de parameters op dezelfde wijze van elkaar bij beide kraamhokken en kan hier geen duidelijk besluit over worden genomen. Uit dit onderzoek kunnen we besluiten dat op beide bedrijven de productiecijfers verschillen tussen de twee kraamhokken. Echter verschillen de parameters op een andere manier op elk bedrijf. Om te bepalen of bedrijf A beduidend slechtere, of bedrijf B beduidend betere productiecijfers behaald met het gebruik van het vrijloopkraamhok is verder onderzoek naar speen- en aflevergewichten noodzakelijk.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Obesitas is de meest voorkomende voedingsstoornis bij honden. De aandoening wordt meestal beoordeeld op basis van een lichaamsconditiescore, daarnaast zijn er nog verschillende technieken beschikbaar om de lichaamscompositie te bepalen. Hoewel overgewicht veroorzaakt wordt door een onevenwicht tussen energie opname en energie verbruik, zijn er veel factoren die deze aandoening beïnvloeden. Verschillende endocriene ziekten en de verandering in geslachtshormonen bij castratie of sterilisatie veroorzaken wijzigingen in de hormonale en metabole functies. De hondeneigenaar heeft ook een invloed op overgewicht bij honden. Als de hond niet voldoende beweging wordt gegeven en te veel calorierijk voedsel krijgt, neemt zijn lichaamsgewicht aanzienlijk toe. Sommige rassen blijken gevoeliger te zijn voor obesitas en ook de leeftijd heeft invloed op het lichaamsgewicht van de hond. Hoe ouder de hond, hoe groter de kans op obesitas. Overgewicht gaat gepaard met een verhoogd risico op orthopedische en cardiovasculaire ziekten zoals artrose en hypertensie. De metabole en hormonale veranderingen die optreden bij overgewicht zijn een resultaat van een verhinderde secretie van adipokines door het wit vetweefsel. Ook de levensduur bij honden met obesitas kort in en de ademhaling wordt bemoeilijkt. Omwille van de ernstige gevolgen die obesitas veroorzaakt, is het belangrijk om deze aandoening te voorkomen. Als de hond toch aan obesitas lijdt, moet de ziekte aangepakt worden voor de gezondheid en het welzijn van het dier. Het doel van deze masterproef is om de oorzaken van een te hoge lichaamsconditiescore te achterhalen en te testen of een huidplooimeting een goede methode is om het vetpercentage te meten bij honden. Er worden 227 honden onderzocht en door de eigenaar van elke onderzochte hond wordt een enquête ingevuld. Van elke hond wordt de massa, de schofthoogte, de lengte, vier omtrekmaten (buik, borst, poot en hals), vijf huidplooimetingen (borst, buik, bil, rug en hals) en de lichaamsconditiescore bepaald. Het percentage lichaamsvet wordt berekend aan de hand van een formule. Deze parameters worden gekoppeld aan antwoorden uit de enquête, waaruit informatie over de voeding, beweging, leefomgeving, etc. verkregen wordt. Volgens deze studie hebben een tekort aan beweging, castratie of sterilisatie, de leeftijd en het ras een effect op een te hoge lichaamsconditiescore. Andere verbanden zijn in deze studie niet aangetoond. Er is geen formule gevonden om het percentage lichaamsvet te berekenen aan de hand van een huidplooimeting, die meteen toepasbaar is in de praktijk. De correlaties tussen de huidplooidikte en het berekende percentage lichaamsvet zijn slechts matig.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de hedendaagse zeugenhouderij komen traditionele kraamkooien nog frequent voor. Deze kraamkooien krijgen echter steeds meer kritiek omwille van de beperkte bewegingsvrijheid van de zeug. In dergelijke kraamkooien wordt niet voldaan aan de natuurlijke behoeften van de zeug, zoals exploratief gedrag en nestbouwgedrag. Dit zorgt voor stress en een hogere incidentie van stereotiep gedrag. Daarom is de laatste jaren veel onderzoek verricht naar diervriendelijkere alternatieven, zoals het vrijloopkraamhok. Gedurende drie maanden zijn op twee bedrijven gedragsobservaties van lacterende zeugen en biggen uitgevoerd. Dit enerzijds in het vrijloopkraamhok en anderzijds in de conventionele kraamkooi. Uit de resultaten blijkt dat een zeug duidelijk de extra bewegingsruimte benut van een vrijloopkraamhok. Ze vertoont een hogere activiteit en meer exploratiegedrag. Daarnaast zijn meer zeug-big interacties waargenomen. Dit heeft een positieve invloed op de sociale ontwikkeling van de biggen. Biggen met een sterke sociale ontwikkeling vertonen in hun latere leven minder ongewenst gedrag zoals oor- en staartbijten en excessieve agressie. Op vlak van stereotiep gedrag is geen verschil vastgesteld tussen het vrijloopkraamhok en de conventionele kraamkooi. Echter is het voorkomen van stereotiep gedrag afhankelijk van nog andere factoren, zoals de aanwezigheid van nestmateriaal. Tijdens het onderzoek hadden al de zeugen nestmateriaal ter beschikking, waardoor de zeugen extra werden gestimuleerd om nestgedrag te uiten. Uit voorgaande onderzoeken blijkt dat de beschikbaarheid van nestmateriaal leidt tot minder stereotiep gedrag. Dit blijkt eveneens uit de resultaten van deze masterproef. Biggen van een vrijlopende zeug vertonen eveneens een hoger activiteitsniveau zoals meer speel- en exploratiegedrag. Daarnaast vertonen biggen in een vrijloopkraamhok minder agressie ten opzichte van andere biggen. Ook de vaste voeropname wordt positief beïnvloed. Dit kan resulteren in een minder uitgesproken speendip. Het speengewicht vormt een interessante parameter voor een vervolgonderzoek. De resultaten van het onderzoek zijn veelbelovend op vlak van dierenwelzijn. De zeugen zijn meer in staat om natuurlijk gedrag te uiten. Uit voorgaande onderzoeken blijkt dat de mogelijkheid tot het uiten van natuurlijk gedrag bijdraagt aan een beter welbevinden, minder fysiek ongerief en minder stress. Daarnaast heeft meer bewegingsvrijheid een positieve invloed op de gezondheid van de zeug. Ook de lagere frequentie agressie bij de biggen leidt tot een minder stressvolle omgeving en een beter dierenwelzijn. Biggensterfte vormt echter nog een belangrijk aandachtspunt. Tijdens het onderzoek is op één van de twee bedrijven een verhoogde biggensterfte vastgesteld. Verder onderzoek is aangewezen om de invloed van het vrijloopkraamhok op het aantal doodgelegen biggen te bepalen, aangezien biggensterfte afhankelijk is van vele factoren. Verder kan onderzoek uitmaken welke maatregelen doodliggers kan voorkomen in het vrijloopkraamhok. Algemeen kan worden gesteld dat het vrijloopkraamhok veel potentieel biedt als diervriendelijker huisvestingssysteem voor lacterende zeugen en hun biggen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In maneges en pensionstallen in Vlaanderen worden paarden en pony’s hoofdzakelijk gehuisvest op stal omwille van onvoldoende mogelijkheden tot weidegang. Stalpaarden leven in omstandigheden die verschillend zijn van hun natuurlijke leefwijze. Daardoor is er een aanzienlijke kans op de ontwikkeling van gedrags- en gezondheidsstoornissen. Deze problemen zijn ongewenst bij de paarden vanwege een verhoogd risico op verminderde prestaties van het paard, een toename in ziektekosten en een daling van de verkoopprijs van desbetreffend dier. Daarom worden er systemen ontwikkeld die (stap voor stap) bijdragen tot het verbeteren van het dierenwelzijn. Tijdens deze masterproef is gewerkt met zelfgeconstrueerde slowfeeders. Het proefopzet bestaat uit twee behandelingen met toediening van ruwvoer op de stalvloer, en twee behandelingen met toediening van ruwvoer via de slowfeeder met enerzijds een dubbel net en anderzijds een enkel net. De introductie van slowfeeders in het management wijzigt niet alleen het eetpatroon, maar het hele gedragspatroon van de paarden. De ruwvoeropname verdubbelt in tijdsduur en frequentie, en is meer gespreid over de dag bij gebruik van de slowfeeders. Zo kan het natuurlijke gedragspatroon van paarden gedeeltelijk worden nagebootst op stal. Omdat op deze manier aan de motivatie tot voeropname wordt voldaan, doet zich voornamelijk een afname in de tijdsduur en frequentie van manipulatie van bodembedekking en rustgedrag voor. Tijdens het onderzoek is gebleken dat zowel de slowfeeder met dubbel net als de slowfeeder met enkel net een gelijkaardige invloed uitoefenen op het gedrag. Ook komt uit de waarnemingen naar voor dat oraal stereotiep gedrag afneemt bij gebruik van slowfeeders. Uit bovenstaande bevindingen blijkt dat slowfeeders een gunstige en doelmatige invloed hebben op het eetpatroon en gedrag van stalpaarden, namelijk de bevordering van natuurlijk voeropnamegedrag, reductie in inactief gedrag, nerveus gedrag en gedrag dat op lange termijn fysiologische en psychologische schade kan berokkenen.