Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The Early Iron Age Hallstatt C period in Northwest and Central Europe is marked by the emergence of monumental tumuli with lavish burials, some of which are known as chieftain's or princely graves. This new burial rite reflects one of the most noteworthy developments in Early Iron Age Europe: the rise of a new and elaborate way of elite representation north of the Alps.0These sumptuous burials contain beautiful weaponry, bronze vessels and extravagantly decorated wagons and horse-gear. They reflect long-distance connections in material culture and elite (burial) practices across the breadth of Northwest and Central Europe. Research into this period, however, tends to be regionally focused and poorly accessible to scholars from other areas - language barriers in particular are a hindering factor.0In an attempt to overcome this, Connecting Elites and Regions brings together scholars from several research traditions and nations who present regional overviews and discussions of elite burials and material culture from all over Northwest and Central Europe. In many cases these are the first overviews available in English and together they make regional research accessible to a wider audience. As such this volume contributes to and hopes to stimulate research on the Early Iron Age Hallstatt C period on a European scale.

Middle Ages. --- Dark Ages --- History, Medieval --- Medieval history --- Medieval period --- Middle Ages --- World history, Medieval --- World history --- Civilization, Medieval --- Medievalism --- Renaissance --- History --- Europe --- History. --- Hallstatt period --- Burial --- Burial customs --- Burying-grounds --- Graves --- Interment --- Archaeology --- Public health --- Coffins --- Dead --- Funeral rites and ceremonies --- Grave digging --- Iron age --- Archeology --- cemeteries --- Hallstatt period.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Zo'n 3000 tot 3500 jaar geleden richten, in een gebied dat we nu kennen als de Slabroekse Heide (Uden, N.-Br.), de toenmalige bewoners een aantal grafheuvels op. Gedurende de daaropvolgende eeuwen werden hier regelmatig mensen begraven. Tussen ca. 800 en 500 v.Chr. ontstond een zogenaamd urnenveld wat uiteindelijk meer dan honderd kleine heuvels op de heide omvatte, grafmonumenten waaronder de crematieresten van overledenen veelal in aardewerken urnen waren begraven.Uit deze periode dateert ook een uniek inhumatiegraf waarin een vrouw(?) liggend op de rug is bijgezet in een zorgvuldig gecreëerde grafkamer van aangekoolde balken, gekleed in een fraai gekleurde jurk met lange mouwen en met metalen ringen in het haar. Bijzondere bronzen arm- en enkelbanden sierden de ledematen, en spelden en toiletgerei waren meegegeven als grafgift.Een aantal eeuwen later, tijdens de Romeinse tijd, wordt het gebied opnieuw als begraafplaats in gebruik genomen. Aan het begin van de 2e eeuw n.Chr. komt definitief een einde aan het gebruik als grafveld en raken de overledenen langzaam in de vergetelheid. In de late middeleeuwen wordt dwars door verschillende heuvels een landweer aangelegd die de grens vormt tussen de vrije heerlijkheid Ravenstein en het hertogdom Brabant. In de jaren 1950 worden de laatste heuvels definitief uit het landschap verwijderd. Het gebied wordt in gebruik genomen als akker.Hier eindigt het verhaal echter niet. In 2003 komt het gebied in bezit van Staatsbosbeheer en na de opgraving in 2010 wordt het grafveld Slabroekse Heide ge(re)construeerd. Tegenwoordig is het toegankelijk voor wandelaars. Het maakt deel van het omvangrijke natuurgebied De Maashorst en draagt bij aan het oergevoel dat dit gebied wil oproepen.Dit boek presenteert de resultaten van drie opgravingscampagnes op deze bijzondere plek. In 1923 is een klein deel onderzocht door Remouchamps van het Rijksmuseum van Oudheden. In 2005 en 2010 hebben de Faculteit der Archeologie en Archol BV het grafveld verder onderzocht. Daarnaast zijn verschillende onderzoeken in de omgeving uitgevoerd waaronder een aantal gelijktijdige grafheuvels ten noorden van het grafveld.Op basis van de landschappelijke inkadering en met de inzet van de modernste technieken in de uitwerking kunnen we de diepe geschiedenis van dit grafveld inclusief het bijzonder inhumatiegrafritueel in detail reconstrueren. De Heuvels op de Heide vormen nu een herinnering aan de mensen die ooit - vele generaties terug - op De Maashorst woonden en leefden. Ze illustreren het belang van deze plaats zowel toen als nu.