Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Puumala virus is een negatief, enkelstrengig RNA virus dat behoort tot het genus Hantavirus. Hantavirussen komen wereldwijd voor en via inhalatie van aërosols van excreties van de geïnfecteerde gastheren kunnen mensen besmet geraken. Infectie kan leiden tot twee verschillende ziektebeelden namelijk hemorragische koorts met renaal syndroom en hantavirus (cardio) pulmonair syndroom. De ernst van de pathologie varieert sterk, maar kan leiden tot overlijden van de patiënt. De laatste jaren worden steeds meer hantavirusinfecties vastgesteld. Aangezien er momenteel in Europa nog geen adequaat geneesmiddel of vaccin beschikbaar is, wordt onderzoek hiernaar steeds belangrijker. De prevalentie van PUUV in België in zijn gastheer, de rosse woelmuis, werd onderzocht in een eerste deel van deze masterproef met behulp van nested RT-PCR en was gelijk aan 14,98 %. De longweefselstalen van rosse woelmuizen die positief testten op de aanwezigheid van PUUV, waren voornamelijk afkomstig uit Zuid-België. Aan de hand van sequentiebepaling en fylogenetische analyse werd de genetische variabiliteit van het S-segment van het Puumala virus nagegaan. Sequenties afkomstig uit eenzelfde regio vertoonden een nauw verwantschap. Er is dus sprake van geografische clustering in België. De drie clusters situeren zich rond Turnhout, Brussel en in Wallonië. Een tweede deel van deze masterproef draaide rond het in vitro testen van het inhiberende effect van verschillende concentraties van vier antivirale compounds (chloroquine difosfaat, quinine, cinchonine en favipiravir) ten opzichte van Puumala virus. Er werd een celviabiliteitstest uitgevoerd om na te gaan of de compounds een cytotoxisch effect hadden op de gebruikte VeroE6-cellen. Hieruit werd voor iedere compound de 50 % cytotoxische concentratie (CC50) afgeleid. Om het gemiddelde percentage inhibitie van de compounds ten opzichte van een controle te bepalen, werd een antivirale assay in tweevoud uitgevoerd. Het viraal RNA werd vier dagen na het infecteren van VeroE6-cellen met PUUV geëxtraheerd uit zowel het medium als de cellen. Een kwantitatieve reverse transcriptie polymerase chain reaction werd hierna uitgevoerd op de extracten om het totaal aantal viruskopijen te bepalen. Het gemiddelde percentage inhibitie werd voor iedere compound berekend. De 50 % inhiberende concentratie (IC50) werd afgeleid voor iedere compound en de selectiviteit van de vier compounds voor PUUV werd nagegaan door het bepalen van de selectiviteitsindex (CC50/IC50). De selectiviteitsindices waren 8,16; 14,36; 11,82 en 178,93 voor respectievelijk chloroquine difosfaat, quinine, cinchonine en favipiravir. De vier onderzochte compounds vertonen dus allemaal een zekere selectiviteit voor PUUV, maar favipiravir is met de grootste SI het meest selectief. De gevoeligheid van HEK293-cellen voor infectie met Thailand virus en Thottapalayam virus werd aangetoond met behulp van een nested polymerase chain reaction en gelelektroforese.