Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Probleemstelling: Door mijn onderzoek ondervond ik dat er nog veel stereotypen en vooroordelen bij kinderen voorkomen over ander culturen. Dit bevestigde mijn verwachtingen. Want verkeerde beelden over het Zuiden kom je dagelijks tegen. Daarom is het nodig dat kinderen kritisch leren kijken naar beelden over het Zuiden. Het is belangrijk om discriminatie te vermijden en om tot een open en respectvolle houding te komen. Een soort preventie tegen uitsluiting. Je kunt niet ‘niet-beïnvloed’ worden. Het inleefatelier heeft altijd een effect op kinderen.Nadat de kinderen het inleefprogramma hebben gevolgd heeft 50% van de kinderen zijn beeldvorming gewijzigd of aangevuld. Er is dus een vrij grote verandering. Het is een evolutie. Hiermee wil ik zeggen dat de beeldvorming van de kinderen positief is aangepast.Bij mijn tweede onderzoek heb ik achttien vragen aan mijn doelstellingen gelinkt. Op die manier wil ik de algemene doelstellingen van het inleefatelier evalueren.Wat ik bereikt heb met mijn onderzoek is dat ik resultaten heb van aspecten die een deel van elke doelstelling belicht. Het blijven altijd streefdoelen. Zoals mijn tittel van mijn afstudeerproject zegt. De kinderen leren het dagelijks leven van Guatemala kennen. Dat hebben ze zeker gedaan. De kinderen hebben de context leren kennen achter de foto en spreken minder over stereotypen. Zij kijken naar de mensen op de foto en niet of die arm is of rijk, maar hoe ze noemen, hoeveel broers en zussen ze hebben,.. Ze kijken naar de mens.. De antwoorden die ze geven stroken voor het grootste deel met de realiteit in Guatemala. Toch zie ik dat er nog stereotypen uitsijpelen. Zo ondervond ik ook dat je inderdaad niet op 1,2,3 een ‘wereldburger’ wordt. Het inleefatelier is een aanzet tot, een basis voor, om in een systeem te komen van positieve beeldvorming. Het zijn tenslotte ook maar enkele dagen in hun leven dat ze met deze vorming in contact komen. Conclusies: Door mijn onderzoek ondervond ik dat er nog veel stereotypen en vooroordelen bij kinderen voorkomen over ander culturen. Dit bevestigde mijn verwachtingen. Want verkeerde beelden over het Zuiden kom je dagelijks tegen. Daarom is het nodig dat kinderen kritisch leren kijken naar beelden over het Zuiden. Het is belangrijk om discriminatie te vermijden en om tot een open en respectvolle houding te komen. Een soort preventie tegen uitsluiting. Je kunt niet ‘niet-beïnvloed’ worden. Het inleefatelier heeft altijd een effect op kinderen.Nadat de kinderen het inleefprogramma hebben gevolgd heeft 50% van de kinderen zijn beeldvorming gewijzigd of aangevuld. Er is dus een vrij grote verandering. Het is een evolutie. Hiermee wil ik zeggen dat de beeldvorming van de kinderen positief is aangepast.Bij mijn tweede onderzoek heb ik achttien vragen aan mijn doelstellingen gelinkt. Op die manier wil ik de algemene doelstellingen van het inleefatelier evalueren.Wat ik bereikt heb met mijn onderzoek is dat ik resultaten heb van aspecten die een deel van elke doelstelling belicht. Het blijven altijd streefdoelen. Zoals mijn tittel van mijn afstudeerproject zegt. De kinderen leren het dagelijks leven van Guatemala kennen. Dat hebben ze zeker gedaan. De kinderen hebben de context leren kennen achter de foto en spreken minder over stereotypen. Zij kijken naar de mensen op de foto en niet of die arm is of rijk, maar hoe ze noemen, hoeveel broers en zussen ze hebben,.. Ze kijken naar de mens.. De antwoorden die ze geven stroken voor het grootste deel met de realiteit in Guatemala. Toch zie ik dat er nog stereotypen uitsijpelen. Zo ondervond ik ook dat je inderdaad niet op 1,2,3 een ‘wereldburger’ wordt. Het inleefatelier is een aanzet tot, een basis voor, om in een systeem te komen van positieve beeldvorming. Het zijn tenslotte ook maar enkele dagen in hun leven dat ze met deze vorming in contact komen.

Guatemala