Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

ROME (ITALIE) --- CONDITIONS ECONOMIQUES --- ANTIQUITE

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

History

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Public finance --- Belgium

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Belgium

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Hoewel Plato zelf modellen aanreikt voor de symbiose tussen filosoofzijn en politieke praktijk - in het bijzonder het Filosoof-Koning model van De Staat, waarbij enkel de ware filosoof de ideale heerser kan zijn - lijken de neoplatonische interpretatoren moeilijk de contemplatieve filosofie te kunnen verzoenen met de politieke praxis. De voltrekking van de weg omhoog van de redelijke ziel houdt evenwel tegelijk en noodzakelijk de weg terug in naar de praktijk in de materiële wereld. Beide zijn onlosmakelijk verbonden in het filosoofzijn. De verworven inzichten in de goddelijke kosmische orde moeten worden veruitwendigd in de materiële wereld door de filosoof in zijn praktische levenswijze en door zijn onderricht aan de menselijke gemeenschap. Het denken over het intelligibele geeft dus onmiddellijk kracht aan het handelen. Juist moreel handelen vloeit voort uit het ware denken: de rationele orde is tegelijk een morele orde. Jamblichus legde de essentiële band tussen de intelligibele kosmische orde en de wereldlijke politieke orde via de laat-Griekse godenwereld, waarbij de theürgie het medium wordt van de filosoof. Zonder de tussenkomst van de goden kan de redelijke ziel niet opklimmen naar de intelligibele Vormen, noodzakelijke voorwaarde voor het morele handelen, ook in de politiek. Als lid van de keizerlijke familie van Constantijn en aspirant-filosoof behorend tot de school van Jamblichus levert Julianus een zeldzaam historisch voorbeeld om de neoplatonische symbiose van filosoofzijn en politieke praktijk in de werkelijkheid te toetsen. Filosoofzijn beperkt zich volgens Julianus niet tot het louter contemplatieve. De filosoof die deze weg omhoog bewandelt, zal dit ook laten blijken in de praktijk door zijn moreel voorbeeld en door de verworven inzichten te delen via onderwijs. De filosoof is altijd een actor van paideia, een leraar in de brede betekenis van het woord. En deze paideia omvat ook het beoefenen van de politieke of burgerlijke deugden. De absolute heerser als godgelijk is voor Julianus een bovenmenselijk wezen. Voor hem is dergelijke vorm van Romeins keizerschap uitgesloten. Keizerschap is een aan de mens gegeven goddelijke opdracht, die hij zo goed mogelijk moet proberen te vervullen en waarvoor hij bijgevolg verantwoording dient af te leggen. Wanneer hem de keizerlijke macht toevalt krijgt dat voor Julianus als filosoof de betekenis van een missie met een metafysische taakinvulling vanuit de school van Jamblichus: de Romeinse politieke orde restaureren volgens de goddelijke kosmische orde. Het medium daartoe is de Helleense cultuur en de bijhorende godendienst zoals ingebed in de als een ideaaltype veronderstelde stadsstaat. De paideia, ondersteund door de absolute keizerlijke macht en geïnspireerd door de politiek-religieuze metafysica van Jamblichus, wordt systematisch ingezet voor deze essentieel morele wederopbouw van de Romeinse politieke orde. Met de Helleense cultuur als onderbouw van de materiële orde komt de focus voor Julianus en zijn filosofische kring in de eerste plaats te liggen op een Kulturkampf met de in die tijd volgens hen grootste bedreiging ervoor, het christendom.