Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

BACKGROUND Bone marrow-derived multipotent mesenchymal stromal cells (BM-MSCs) are non-haematopoietic cells present in the bone marrow stroma. They have the potential to modulate immune responses and exhibit a capacity to promote immune tolerance. Although the efficacy of immunosuppressive drugs has improved significantly, thereby ameliorating renal graft outcome, the use of these drugs still carries an increased risk of malignancies and opportunistic infections and sometimes fail to prevent chronic allograft rejection or recurrence of the original kidney disease. As such, there is strong interest in other ways to induce immune tolerance and thereby tempering or avoiding conventional immunosuppressive drugs. Cellular immunomodulation by MSCs can create a new way to induce transplant tolerance. This review will give a critical overview of the use of BM-MSCs as a cell-based immunosuppression therapy in kidney transplant recipients. METHODS A literature overview of the PubMed database was conducted. RESULTS In vitro studies revealed several mechanisms that can clarify the immunomodulatory potential of BM- MSCs. Several clinical studies showed that BM-MSCs can modulate T-cell proliferation and can alter the ratio of T-cell subsets, favoring immune tolerance. This immunomodulation was often not associated with better clinical outcome during follow-up when compared to control groups. Some clinical studies found that BM-MSCs allow a reduction in dose of conventional immunosuppressive drugs and prevent acute graft dysfunction. Most clinical studies emphasized that BM-MSC infusion was safe. CONCLUSION This review suggests that the use of BM-MSCs as cell-based immunosuppression therapy in kidney transplant recipients has potential, however some caution regarding their clinical use is appropriate. Mechanisms by which BM-MSCs induce transplant tolerance and factors that can alter their functionality need to be analyzed in more detail before clinical use.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance (MGUS) komt frequent voor na transplantatie maar de betekenis hiervan is tot op heden onduidelijk. In deze studie werd dit onderzocht, zowel op basis van de huidige wetenschappelijke literatuur als op basis van de transplantpopulatie binnen het UZ Leuven. Dit laatste onderzoek was tweedelig. Ten eerste werd bij 306 niertransplantpatiënten een screening naar MGUS uitgevoerd via serum eiwitelektroforese en immunofixatie op serum en urine. Daarnaast werd er ook retrospectief gekeken naar de aanwezigheid van MGUS bij 63 patiënten met post-transplantatie lymfoproliferatieve ziekte (PTLD). Samenvattend besluiten wij dat de aanwezigheid van MGUS vooraf geen contra-indicatie vormt voor transplantatie. Na transplantatie komt MGUS frequent voor, met een prevalentie van 14,8% in de onderzochte populatie. Vermoedelijk ontstaat ze door een combinatie van verminderde immuuncontrole en de aanwezigheid van een laaggradige virale infectie. In de literatuur wordt beschreven dat MGUS na transplantatie vaak transiënt is maar daarnaast ook een voorloper kan zijn van PTLD of multipele myeloom. Binnen de PTLD-populatie van het UZ Leuven constateerden wij eveneens een verhoogd voorkomen van MGUS op het moment van diagnose. Verdere studies zijn zeker nodig om het ontstaansmechanisme en de klinische betekenis van MGUS na transplantatie beter te begrijpen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Tolerance induction is the ultimate goal in transplantation medicine as this would obviate the need for chronic immunosuppressing agents, as well as the associated comorbidities and the diminish in QOL. In the past two decades several different induction protocols have been reported on allograft tolerance in kidney transplant recipients. Unsurprisingly in the early years these induction protocols were solely for human leukocyte antigen (HLA)-matched patients with or without hematological disease. However, currently we see the inclusion of HLA- mismatched patients. To date no clinical trial concerning deceased tolerance induction has been conducted on humans. This review article will focus on the main induction protocols and how they line up next to each other. Subsequently the financial impact of these protocols and their specific obstacles will be studied. In addition, the possibility of adapting these protocols towards delayed tolerance induction will be discussed. This review article focusses on these different aspects mainly to enhance awareness about the possibility of tolerance induction and what benefits these new treatments bring to the table.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Acquiring a state of allograft tolerance in kidney transplant recipients allows the withdrawal of immunosuppressive agents while benefiting allograft survival. The use of regulatory T cells (Tregs), a T cell subset characterized by its CD4+CD25+FOXP3+ expression profile, as a tolerizing therapy holds enormous potential within the transplantation immunology. However, their reported capability of switching to a proinflammatory phenotype under certain circumstances alerted safety concerns. The transcription factor forkhead box protein 3 (FOXP3) is essential for the developmental differentiation and maintenance of the suppressive function of these Tregs. Keeping its expression high might prevent this described phenotypical conversion. We conducted a literature search to identify FOXP3-stabilizing agents while also addressing the latest research concerning the identification and clinical application of Tregs. Recent progress towards some technical challenges such as the need for purification of uncontaminated Tregs from peripheral blood or generating functional Tregs through standardized expanding procedures are discussed. Interleukin-2, vitamin C, the mTOR inhibitor rapamycin, all-trans retinoic acid (ATRA) and several other agents displayed stabilizing activity on the FOXP3 expression, resulting in an increased Tregs activity and improved graft survival. Several approaches to cellular therapy with Tregs are currently being researched, with promising results in the first clinical trials.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Immunotactoïde glomerulopathie (ITG) is een zeldzame vorm van glomerulonefritis, gekarakteriseerd door aanwezigheid van deposities op lichtmicroscopie die Congo rood negatief zijn op lichtmicroscopie en immunofluorescentie en de aanwezigheid van parallelle microtubulaire structuren op elektronmicroscopie met een diameter van 10-90 nm. De voornaamste symptomen bestaan uit hypertensie, (microscopische) hematurie, symptoomloze proteïnurie tot nefrotisch syndroom en chronische nierinsufficiëntie, mogelijk evoluerend naar terminaal nierfalen. ITG wordt gecategoriseerd onder de gestructureerde glomerulopathieën waarbij het aanbrengen van onderscheid met fibrillaire glomerulonefritis (FG), amyloïdose en cryoglobulinemie een complex proces is. De ziekte kan idiopathisch of viraal geïnduceerd zijn maar in de meerderheid van de gevallen ligt er een onderliggende hematologische aandoening aan ten grondslag. Deze ziekte kan een maligne zijn maar is veelal benigne van aard. Voor deze laatste groep is de term 'monoclonal gammopathy of renal significance' (MGRS) geïntroduceerd om het belang van de weerslag op de nierfunctie te benadrukken. Vroege detectie is primordiaal voor de prognose maar niet altijd evident. Vanwege de afwezigheid van RCT’s is de huidige therapie voor ITG gebaseerd op empirische data. De keuze van medicamenteuze behandeling is afhankelijk van de onderliggende ziekte en nierfunctie. Bij eindstadium nierfalen is dialyse of niertransplantatie vereist. In geval van niertransplantatie is het belangrijk om hematologische complete remissie te bereiken en te handhaven om terugval te voorkomen. Onderzoek naar de samenstelling van de deposities toont substraatverschillen aan en opent mogelijk de weg naar toekomstige therapiedoelwitten. Het doel van dit review artikel is om de voornaamste en meest recente evidentie te bespreken met betrekking tot deze nieraandoening. Enerzijds hebben wij recentelijk in samenwerking met Nederlandse centra een database gevormd met alle ITG patiënten. Anderzijds hebben we consensus bereikt voor de diagnostische work up en beogen we adviezen te geven voor de behandeling. Trefwoordenlijst: Immunotactoid Glomerulopathy, Immunotactoid Gomerulonephritis, Monoclonal Gammopathy of Renal Significance, Proteomic Analysis Glomerulopathy