Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Au sein d'une communauté mennonite, secte protestante implantée dans le nord du Mexique, et parlant un dialecte germanique, Johan, mari d'Esther et père de six enfants, tombe amoureux d'une autre femme, Marianne, en contradiction avec la loi de Dieu et celle des siens. Ordet au Mexique Habitué de la Croisette depuis son premier film Japón, mention spéciale pour la Caméra d'or en 2002, le cinéaste mexicain Carlos Reygadas a su imposer un style contemplatif et une exigence formelle issus de ses premières amours cinéphiliques : Tarkovski et Dreyer. C'est à une variation sur Ordet, le chef-d'oeuvre de son maître danois, qu'il nous invite avec ce quatrième film : ou comment la parole va ressusciter une défunte exaltant la force de l'amour vrai face aux compromis des croyances et des dogmes. Un défi périlleux dont le cinéaste se sort merveilleusement grâce à sa virtuosité esthétique. Les allergiques au formalisme peuvent passer leur chemin. Les autres se délecteront d'une beauté visuelle qui enveloppe chaque plan, des cieux changeants aux visages, aux corps... et même aux engins agricoles !

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Johan, lid van de Mennonietische gemeenschap ergens in Mexico, is getrouwd met Esther maar werd, tegen de wetten van God en zijn volk in, verliefd op Marianne, iets wat hij meteen opbiecht aan zijn vrouw. Hij staat voor een dilemma en weet niet wat te doen: moet hij de vrouw van wie hij zoveel hield verraden of zijn ware geliefde offeren? Hij praat er over met zijn beste vriend, en zijn vader, maar die kunnen geen soelaas bieden. Carlos Reygadas. adembenemende widescreen camerawerk, het aangehouden ritme en zijn niet-professionele acteurs, die een vreemde taal spreken waarin je Fries, Duits en Nederlands herkent, zorgen voor een onvergetelijke filmervaring, die ingezet wordt door een adembenemende 6 minuten durende openingsscene van een zonsopgang.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Een kuntstenaar die het leven moe is trekt van Mexico City naar het afgelegen dorpje Ayacatzintla, vastbesloten er een einde aan te maken. De reden hiervoor komen we niet te weten. Hij vindt onderdak bij Ascen, een bejaarde Indiaanse vrouw. Zijn eerste zelfmoordpogingen mislukken en de bizarre vriendschap met de vrouw heeft een helend effect op zijn levensmoeheid. Ook de wandelingen in de overweldigende en desolate natuur geven hem langzaam de zin in het leven terug. Wanneer de dorpsbewoners het huis van de oude vrouw willen afbreken, besluit de man opnieuw zijn leven in handen te nemen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Johan, lid van de Mennonietische gemeenschap ergens in Mexico, is getrouwd met Esther maar werd, tegen de wetten van God en zijn volk in, verliefd op Marianne, iets wat hij meteen opbiecht aan zijn vrouw. Hij staat voor een dilemma en weet niet wat te doen: moet hij de vrouw van wie hij zoveel hield verraden of zijn ware geliefde offeren? Hij praat er over met zijn beste vriend, en zijn vader, maar die kunnen geen soelaas bieden. Carlos Reygadas. adembenemende widescreen camerawerk, het aangehouden ritme en zijn niet-professionele acteurs, die een vreemde taal spreken waarin je Fries, Duits en Nederlands herkent, zorgen voor een onvergetelijke filmervaring, die ingezet wordt door een adembenemende 6 minuten durende openingsscene van een zonsopgang.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Un homme de la ville s’exile dans un village isolé du Mexique pour mettre fin à ses jours. Installé chez une vieille femme, l’inconnu retrouve dans les paysages vertigineux qui l’entourent le désir de vie et l’ivresse des sens… Mention Caméra d’or au Festival de Cannes 2002, Japón est une œuvre austère et contemplative, qui ne cherche en rien à séduire. A priori, il semble difficile d’adhérer à l’histoire de ce mystérieux voyageur candidat au suicide trouvant refuge chez une vieille femme vivant dans un hameau sordide, et qui se heurte à l’hostilité des autochtones. La laideur des décors et des personnages, l’extrême lenteur du récit et l’utilisation excessive du plan-séquence rebuteront les spectateurs pressés et avides de sensations. Un symbolisme appuyé (les séquences avec les animaux, la destruction du grenier par le neveu cupide) alourdit la portée d’un film qui se veut une réflexion sur le pouvoir patriarcal et la puissance de la nature. Au crédit du réalisateur, on portera la volonté de ne pas céder aux facilités des prises de vue touristiques (tendance Respiro d’Emanuele Crialese) et du pittoresque ethnologique (tendance Atarnajuat de Zacharias Kunuk). En outre, les derniers plans (une caméra balayeuse nous confirme la réalité d’un dénouement tragique) s’avèrent être un grand moment d’intensité dramatique, bien servi par le choix judicieux du Scope. En dépit de sa longueur, cet ovni révèle donc un cinéaste à suivre (Carlos Reygadas), dont le parcours devrait être singulier.