Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Een bestaande opstelling voor testen van proefstaafjes op trek moet worden aangepast naar een opstelling voor afschuiving. Daarna worden de verbindingsmogelijkheden van verscheidene materiaalcombinaties onderzocht. De gekozen verbindingen moeten geproduceerd worden en getest op afschuivingsbelasting. An existing test configuration for tensile strength needs to be adapt to a configuration for shear resistance. The possibilities of joining for several material combinations must be investigated. The chosen conjunctions have to be produced en tested for shear resistance.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Scaffolds van poly-?-caprolacton (PCL) en polyethyleenoxide (PEO) worden aangewend in tissue-engineering. PEO wordt toegevoegd om de scaffolds meer hydrofiel te maken en de flexibiliteit te verhogen. In dit werk wordt de opschaling van het blending proces van laboschaal naar industriële schaal onderzocht. In een eerste fase worden de blends in een draadvorm geëxtrudeerd met een dubbelschroefextruder. Doordat de afmetingen van de draden niet uniform zijn, kunnen hieruit geen eenduidige conclusies omtrent de eigenschappen van de blends worden getrokken. Daarom wordt overgegaan tot het produceren van scaffolds met behulp van een BioScaffolder. SEM en indrukproeven worden aangewend om respectievelijk het oppervlak en de flexibilteit van de scaffolds te onderzoeken. Hieruit blijkt dat de menging van PCL en PEO in eerste instantie niet homogeen gebeurt. Om de menging te verbeteren wordt vervolgens een nieuwe methode, waarbij de blends meerdere keren geëxtrudeerd worden, ontwikkeld. SEM en SCA tonen aan dat de migratie van PEO naar het oppervlak, wat nodig is om de hydrofiliteit te verhogen, niet gebeurt. De oorzaak hiervan is hoogstwaarschijnlijk het hoge moleculair gewicht van het gebruikte PEO. Morfologie-onderzoek van de blends leert ons dat de PEO-arme zones in de blends kleiner worden naarmate het aantal keren extruderen groter wordt. Tevens worden de kristallen kleiner als de blend twee keer geëxtrudeerd wordt. Dit betekent dat de verdeling van PEO en PCL beter wordt door de blend twee maal te extruderen. Scaffolds of poly-?-caprolacton (PCL) and polyethyleneoxide (PEO) are of big interest in tissue engineering. PEO has the property to enhance the hydrophilicity, by migrating to the surface, and the flexibility of the scaffolds. In this study, the scale-up of the blending process from lab scale to industrial scale, is investigated. In a first stage, blends of PCL and PEO are extruded with a twin screw extruder in the shape of a filament. Because the dimensions of the filament are not constant, no unambiguous conclusions about the properties of the blends can be made. Therefore scaffolds are manufactured with the blends by means of a BioScaffolder. SEM and indentation tests are applied to study respectively the surface and the flexibility of the scaffolds. The conclusion is that the mixing of PEO and PCL is not homogeneous. To enhance the homogenization of the blend, a new method in which the blends are extruded several times, is studied. SEM and SCA shows that the migration of PEO to the surface is not occuring, probably due to the large molecular weight of the used PEO. To know more about the blends, morphologic investigation is done. It is found that the surfaces which are poor in PEO decrease when the blend is extruded more than once. Also the crystals are smaller when the extrusion has been done two times. This means that extruding the blend twice, has a positive influence on the homogenization of the blend.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Scaffolds of poly-?-caprolacton (PCL) and polyethyleneoxide (PEO) are of big interest in tissue engineering. PEO has the property to enhance the hydrophilicity, by migrating to the surface, and the flexibility of the scaffolds. In this study, the scale-up of the blending process from lab scale to industrial scale, is investigated. In a first stage, blends of PCL and PEO are extruded with a twin screw extruder in the shape of a filament. Because the dimensions of the filament are not constant, no unambiguous conclusions about the properties of the blends can be made. Therefore scaffolds are manufactured with the blends by means of a BioScaffolder. SEM and indentation tests are applied to study respectively the surface and the flexibility of the scaffolds. The conclusion is that the mixing of PEO and PCL is not homogeneous. To enhance the homogenization of the blend, a new method in which the blends are extruded several times, is studied. SEM and SCA shows that the migration of PEO to the surface is not occuring, probably due to the large molecular weight of the used PEO. To know more about the blends, morphologic investigation is done. It is found that the surfaces which are poor in PEO decrease when the blend is extruded more than once. Also the crystals are smaller when the extrusion has been done two times. This means that extruding the blend twice, has a positive influence on the homogenization of the blend. Scaffolds van poly-?-caprolacton (PCL) en polyethyleenoxide (PEO) worden aangewend in tissue-engineering. PEO wordt toegevoegd om de scaffolds meer hydrofiel te maken en de flexibiliteit te verhogen. In dit werk wordt de opschaling van het blending proces van laboschaal naar industriële schaal onderzocht. In een eerste fase worden de blends in een draadvorm geëxtrudeerd met een dubbelschroefextruder. Doordat de afmetingen van de draden niet uniform zijn, kunnen hieruit geen eenduidige conclusies omtrent de eigenschappen van de blends worden getrokken. Daarom wordt overgegaan tot het produceren van scaffolds met behulp van een BioScaffolder. SEM en indrukproeven worden aangewend om respectievelijk het oppervlak en de flexibilteit van de scaffolds te onderzoeken. Hieruit blijkt dat de menging van PCL en PEO in eerste instantie niet homogeen gebeurt. Om de menging te verbeteren wordt vervolgens een nieuwe methode, waarbij de blends meerdere keren geëxtrudeerd worden, ontwikkeld. SEM en SCA tonen aan dat de migratie van PEO naar het oppervlak, wat nodig is om de hydrofiliteit te verhogen, niet gebeurt. De oorzaak hiervan is hoogstwaarschijnlijk het hoge moleculair gewicht van het gebruikte PEO. Morfologie-onderzoek van de blends leert ons dat de PEO-arme zones in de blends kleiner worden naarmate het aantal keren extruderen groter wordt. Tevens worden de kristallen kleiner als de blend twee keer geëxtrudeerd wordt. Dit betekent dat de verdeling van PEO en PCL beter wordt door de blend twee maal te extruderen.

BioScaffolder. --- Compounderen - compounding. --- Compounderen. --- Dubbelschroefextruder. --- Indruktest. --- Kunststoffen - plastics. --- Kunststofverwerking - plastics processing. --- Morfologie. --- Poly-caprolacton. --- Polyethyleenoxide. --- Scanning Elektron Microscopy. --- Tissue engineering. --- Verwerking.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De wereld van 3D printen is aan het veranderen naar een techniek die ook beschikbaar is voor de gewone consument. Om 3D printers meer toegankelijk te kunnen maken moet de kostprijs sterk naar omlaag en moet de kwaliteit verbeteren. Momenteel is het printmateriaal één van de grootste kosten bij een 3D printer. Als printmateriaal wordt bij huidige 3D printers steeds filament gebruikt, een kunststof draad vervaardigd uit granules. Deze masterproef onderzoekt de mogelijkheid om een compacte low-budget granule-extruder te ontwikkelen die het filament vervangt door de veel goedkopere granules. Met het oog op een implementatie in een 3D printer is een ontwerp opgesteld. Het RepRap project is hiervoor gebruikt als referentie. Voor een implementatie in een 3D printsysteem moet een extruder compact zijn en toch een stabiele werking hebben. Deze masterproef ontwikkeld en evalueert een dergelijk prototype. Resultaten tonen aan dat het prototype een stabiele werking heeft. Het gaat hier om een alleenstaand prototype. Voor werkelijke implementatie moet er verder onderzoek verricht worden en moet een verbeterd prototype getest worden als 3D printkop. Deze masterproef vormt een goede basis om dit te verwezenlijken. The world of 3D printing is changing to a technique which becomes available for ordinary consumers. To make 3D printing more accessible, the cost should be reduced strongly and the quality has to improve. Currently the printing materials are one of the biggest costs in a 3D printer. The 3D printers existing today all use filament as printing material. This is a plastic wire which is made from granules. This thesis examines the possibility to develop a compact low budget granule extruder which is capable of replacing the filament with much cheaper granules. With a view to an implementation in a 3D printer a design is drawn up. Therefor the RepRap project is used as reference. For an implementation in a 3D printing system, an extruder must be compact and still have a stable state of operation. In this thesis such a prototype is developed and evaluated. Results show that the prototype has a stable operation. It involves a standalone prototype. An actual implementation as a 3D printing head needs further research and demands an improved prototype to be tested. This thesis provides a good basis to achieve this.

3D printer. --- CAD - CAD. --- Extrusie. --- FDM. --- Granule-extruder. --- Kunststofverwerking - plastic processing. --- Low-budget. --- Productietechniek - production engineering. --- RepRap. --- T130-produktietechnologie. --- T210-toegepaste-plasticiteitsleer.