Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Voldoende fosforbeschikbaarheid in de bodem is essentieel voor de plantengroei. Plantenwortels nemen fosfor op uit de bodemoplossing. De hoeveelheid fosfor in de bodemoplossing is vaak gering ten opzichte van de hoeveelheid fosfor in de bodem. Een deel van de fosforhoeveelheid in de vaste bodemfase kan vrijkomen en beschikbaar worden voor de plant. Door bemesting kan de hoeveelheid beschikbare fosfor verhoogd worden. Een recente bemesting heeft in vergelijking met de fosfortoestand in de bodem geen grote invloed op de fosforbeschikbaarheid. De bemestingsgeschiedenis daarentegen heeft een grotere invloed want de bemestingsgeschiedenis creëert de fosfortoestand in de bodem. Een goed bemestingsadvies is noodzakelijk om de streefzone voor fosforbeschikbaarheid in de bodem te bereiken. Door te hoge fosforhoeveelheden in de bodem, kunnen fosforverliezen uit de bodem optreden wat nadelige gevolgen heeft voor het milieu. Dit onderzoek kadert in een groter onderzoek over economisch en milieukundig verantwoord fosforgebruik dat uitgevoerd wordt door ILVO, Bodemkundige Dienst van België en KU Leuven. Er worden twee methodes toegepast om de minimale benodigde fosforbeschikbaarheid voor het gewas te bepalen: de eenmalige bemestingsproef en de evaluatie van het fosforgehalte in het gewas (monitoringsproef). De bemestingsproeven worden toegepast op drie gewassen: wintertarwe, snijmaïs en aardappelen. Met de bemestingsproef wordt nagegaan of het bij een bepaalde fosforbeschikbaarheid in de bodem nog mogelijk is om een hogere opbrengst te behalen door fosforbemesting in verschillende bemestingstrappen. De monitoringsproeven worden toegepast op zes gewassen: wintertarwe, snijmaïs, aardappelen, wintergerst, suikerbieten en raaigras. Het fosforgehalte in het geoogste deel van de plant wordt bepaald en vergeleken met kritische fosforgehaltes uit de literatuur. Er wordt nagegaan of bij een lagere of hogere fosforbeschikbaarheid dan de voorlopig vastgestelde waarde voor Vlaanderen een respectievelijk lager of hoger fosforgehalte in de plant wordt waargenomen. Door combinatie van deze twee methodes gedurende drie jaar kan de kritische fosforbeschikbaarheid voor die gewassen in Vlaanderen geschat worden. Uit de resultaten blijkt dat ondanks de lage fosforbeschikbaarheid in de bodem de invloed van de bemestingsdosis op de opbrengst en/of het fosforgehalte niet altijd significant is. Voor aardappelen kan besloten worden dat de kritische fosforbeschikbaarheid lager is dan de voorlopig vastgestelde kritische fosforbeschikbaarheid. Voor wintertarwe en snijmaïs zijn de resultaten niet eenduidig. Op het ene perceel is de invloed van de bemestingsdosis op de opbrengst en/of het fosforgehalte significant, op het andere perceel niet. Een fosfortekort in de bodem is niet altijd eerder merkbaar in het fosforgehalte van het geoogste deel van de plant dan in de droge stofopbrengst. Zowel bij wintertarwe als bij snijmaïs werd geen significante invloed van de bemestingsdosis op het fosforgehalte gemeten terwijl bij wintertarwe de bemestingsdosis wel een significante invloed had op de graanopbrengst. Voor aardappelen was de invloed van de bemestingsdosis op het fosforgehalte in de knol significant terwijl de invloed van de bemestingsdosis op de opbrengst niet significant was. Uit de monitoringsproeven kan besloten worden dat een lagere of hogere fosforbeschikbaarheid bijna altijd resulteert in een respectievelijk lager of hoger fosforgehalte in het geoogste deel van de plant.