Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit project is voortgevloeid als kritiek op het eeuwenlange idee dat de mens de maat van alle dingen zou zijn. De overtuiging dat de mens een uniek schepsel is, die als enige heerst over de aarde en over alle kennis zou beschikken. De mens heeft zichzelf eeuwen lang centraal gesteld. Alles rondom ons werd als passief object beschouwd, enkel van belang wanneer het in dienst van ons stond. Natuur werd gezien als iets waar de mens van kan genieten en profiteren, niet als een gegeven met intrinsieke waarde. Een groot deel van de Westerse bevolking leeft nog steeds met het idee dat de mens en natuur twee compleet gescheiden dingen zijn. De mens is het namelijk gewoon om in hokjes te denken. Het gebruik maken van hokjes geeft de mens duidelijkheid en veiligheid. Het creëert een vals gevoel van controle en voedt onze behoefte om macht te hebben en deze uit te voeren. We gebruiken de natuur voor onze kapitalistische economie waardoor dit bijna een parasitaire relatie wordt, terwijl dit een symbiose had moeten zijn. De imaginaire kloof tussen mens en natuur wordt steeds groter en we raken steeds meer vervreemd van het web waar wij deel van uit maken. Met dit project wil ik deze imaginaire en binaire kloof verkleinen door de kijker mee te nemen in de wereld van het schimmelrijk en mycelium te laten dienen als de belichaming van connectiviteit. Schimmels bevinden zich overal. We ademen ze in, wandelen op hun enorme ondergrondse netwerken en toch kijken wij er naast. Wij, mensen, leven niet enkel zij aan zij maar delen het leven zoals wij het kennen met deze groep organismen. Het leeft in ons, samen met ons en verbind alles. Wanneer de mens beweegt, bewegen sporen ook. Door het bos wandelen, het vervoeren van planten, zelfs tijdens het verplaatsen met de auto; overal vliegen minuscule deeltjes rond. Schimmels hebben altijd samen geleefd met de mens, dit is iets waar de meesten niet bij stilstaan. We consumeren ze in de vorm van champignons of truffels, ze worden gebruikt bij het produceren van bier en wijn en worden voorgeschreven door de huisdokter in de vorm van antibiotica. Echter worden deze organismen vaak verkeerd aanschouwd en zelfs vergeten. De laatste jaren is er gelukkig een opmars aan opnieuw contact zoeken met de natuurlijke wereld, waaronder schimmels. De mens begint zich te realiseren dat zonder deze organismen het leven zoals wij het kennen niet zou bestaan. Het mycelium is de voorouder van alle leven, de ware Moeder in de ruimste zin van het woord. Schimmels zijn onze lang verloren verwanten waarmee we zijn geboren en mee zullen sterven. Het herontdekken van onze verbondenheid met het schimmelrijk is niet alleen een kwestie van ecologisch bewustzijn, maar ook van culturele en spirituele betekenis. Als we willen floreren als soort en onze relatie met de natuur willen herstellen, moeten we opnieuw leren luisteren naar de fluisteringen van het mycelium, de lessen van de paddenstoelen absorberen en onze plaats herontdekken in het complexe web van het leven op aarde.