Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Recent studies have shown a correlation between contact allergies to specific allergens and the onset or continuation of oral lichen lesions. As patch testing is currently the main diagnostic tool for contact allergies, many standardized series of allergens are being used in dermatological practices. However, currently there is no standardized series designed specifically for patients with oral lichen lesions. This narrative review aims to identify the possible correlation between certain contact allergies and oral lichen lesions. In addition, we aim to use our findings and develop a standardized oral lichen patch test series. We searched Pubmed and Embase for English studies regarding contact allergy and oral lichen planus, including studies from the year 2000 to July 2021. Titles and abstracts were analyzed and only studies relevant to the current subject were included. Recent studies found a clear correlation between oral lichen lesions and contact allergies to mercury, gold and spearmint (and its main component carvone). Correlations with contact allergy to amalgam fillings in general, as well as acrylic and methacrylic resins, have also been found, though remain controversial. Several case studies also report a potential relation with contact allergies to zinc, cinnamon and eugenol. Studies report that contact allergy to nickel or palladium seem to have no relation with the onset of oral lichen lesions. This study identified the most common allergens described in recent studies to be a potential causal factor in the onset and continuation of oral lichen lesions. Based on these findings, we developed a standardized oral lichen patch test series that can be used in addition to the European standard series in future trials in patients with oral lichen lesions.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Inleiding Plaatjesrijk plasma (PRP) therapie heeft recent opgang gemaakt als behandeling van alopecia areata (AA) en alopecia androgenetica (AGA) maar een geharmoniseerd behandelingsprotocol ontbreekt. Doel Deze literatuurstudie evalueert de effectiviteit en veiligheid van PRP als behandeling van AA en AGA en stelt een behandelingsprotocol voor. Methode We voerden een systematische zoekstrategie en selectieprocedure uit in de databanken MEDLINE (PubMed) en Embase. Tussen 01/01/2018 en 19/04/2023 includeerden we 27 publicaties. Resultaten 7 studies werden uitgevoerd bij patiënten met AA en 20 bij patiënten met AGA. Deze tonen aan dat PRP leidt tot een toename haardensiteit, haardiameter en haaraantal. De meest gerapporteerde nevenwerkingen zijn pijn tijdens of na de injectie, erytheem en hoofdpijn. PRP kan toegediend worden als monotherapie, als corticosteroïdsparende behandeling van AA en als alternatief voor minoxidil bij de behandeling van AGA. Het voorgestelde behandelingsprotocol is als volgt: bereiding van PRP gebeurt via een bloedafname op natriumcitraat gevolgd door een dubbele spinmethode aan 100(-300) g gedurende 10 minuten (1ste centrifugatie) en 400(-700) g gedurende 10 minuten (2de centrifugatie). Exogene bloedplaatjesactivatie heeft geen meerwaarde. De voorgestelde toedieningen van PRP zijn intradermale injecties (0,1 ml/cm²) bij AA en microneedling (naalden van 1,5-2 mm) bij AGA. De behandeling bestaat uit minimaal 3 sessies (1 maand interval) en boostersessies vanaf 3 maanden na behandeling. Conclusie PRP is een effectieve en veilige behandeling voor AA en AGA, zowel in monotherapie als adjuvante therapie. Implementatie van een voorgesteld behandelingsprotocol is haalbaar.