Listing 1 - 10 of 26 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Equitation science is the scientific discipline that studies the interactions between horses and humans, aiming to improve horse welfare by facilitating more evidence-based practices in horse training and management. Applied ethology is one of the main disciplines that contributes to the development of equitation science. The goal of this PhD project was to start a process towards a more standardised use of ethograms in equitation science. An ethogram, an inventory of behavioural units, is crucial for all studies or applications of applied ethology. However, there are no generally accepted rules or guidelines for ethograms or for the definition and classification of their behavioural units.The goal of many studies in equitation science is to measure how horses experience certain situations, aiming to evaluate their welfare implications. These types of studies apply functional definitions or classifications of behaviours, characterised by the consequences or the effects of the behaviours on themselves, other organisms or objects. However, before we can reliably distinguish why horses perform certain behaviours, we need to agree on what exactly it is that they do. This research project set out to write a first version of a descriptive reference ethogram for domestic horses that could be the first step towards agreement on how to name and describe equine behaviour patterns.In preparation of the actual writing of a reference ethogram, three studies were performed that included developing specific study ethograms. The first one was a study on agonistic and affiliative interactions within a particular group of group housed horses, evaluating the influence of fluctuating group composition and variable stocking density. In this particular group, social interactions were not affected by age or density. There was no significant correlation between agonistic and affiliative interactions and no significant effect of affiliative interactions on agonistic behaviour, but agonistic interactions had a significant linear and quadratic effect on affiliative interactions. When comparing horses based on relative aggressiveness, the analyses showed that these horses were, on average, 3.7 times more aggressive towards less aggressive horses than to more aggressive horses.Two other studies focused on the development of custom-made behavioural selection tests for police horses, in collaboration with the Belgian federal police. The first phase of this ongoing research project established that the proposed program of personality tests was feasible and safe. Testing of 48 active police horses allowed to form a preliminary reference population for comparison of new horses. An attempt to discriminate between the most suited and the suboptimal horses in the test sample (based on the evaluation by the police riders), produced only 6 out of 125 variables with significant differences, spread over 4 of the 9 testing elements. However, this could be very different for other horses as those police horses were rigorously selected on temperament and extensively trained to remain calm in stressful situations.The second phase of the research on the police horses focused on the effect of the activity in the last 30 min prior to the personality tests on the behaviour during those tests. Using a cross-over design with 3 groups of 10 horses each, three different preceding activities (straight out of their stable, after 30 min tied outside and after 30 min in a paddock) were tested for all horses, with a different order of preceding activities for each group. The results showed a significant effect of preceding activity on 10 of the 17 variables in the arena test, including all measures of stand, canter and roll, and buck/jump rate, but not on any variable of the other parts of the test program. Effects of multiple testing were limited and dispersed over the four major parts of the test program (stand rate in the arena and sudden object test, rate and mean bout length of walk in the sudden object test, and the Likert scores of release at entering the arena and approach at the end of the testing). After individual testing, 10 horses of the sample were tested as duos, after coming straight out of their boxes, to evaluate the influence of company. Comparing the duo results to those of the individual tests for the same treatment, showed only two of 52 variables with a significant difference in a Wilcoxon signed rank test, while only five variables had significant Spearman correlations between both tests.Based on the review of existing literature on definitions of equine behaviour and the lessons learned in the three studies, a descriptive reference ethogram was proposed. A part of it was tested by an expert panel of 23 researchers and practitioners to describe the behaviour in 30 short video clips. Statistical analysis showed they did this with high reliability and without significant differences between researchers and practitioners. However, further development and more extensive testing of the reference ethogram is required before it can be used widely by equitation scientists and practitioners.
Choose an application
In their natural environment, horses move between spots to meet their needs. This might be due to a thermoregulatory reason to go to specific areas, possibly related to weather conditions. Because horses are mainly domesticated, it is the responsibility of the owner to provide all necessities to a horse so that it can be in a good state of thermal well-being. Therefore owners can use research on the thermoregulation of horses to take the right actions. Previous research has shown that in a controlled-climate chamber the thermo-neutral zone (TNZ) of an adult horse is situated between +5°C and +25°C. Seeking shelter is one of the first reactions of a horse to maintain its deep body temperature, however, seeking shelter is not always due to a thermoregulatory motivation. Horses also spend more time in shelter during hot weather conditions, probably not only because of the heath, but also because of all the insects that might be annoying. Therefore, this study is aimed to determine if the use of shelter by horses in a pasture in a temperate region, i.e. Flanders, is related to thermoregulation reasons caused by weather conditions and/or the presence of insects in sunny and hot circumstances, as well as other (management) factors.The use of sheltered areas was registered (artificial or natural shelter), horse behavior during using a shelter and outside the shelter, weather influences and the presence of insects that might annoying. Horses were visually observed in a field study, and cameras were continuously recording shelter structures on two pastures of horse owners' properties. Weather factors such as temperature, wind speed, humidity and black globe temperature were measured. The presence of insects was investigated by catching them with an insect trap. The number of insects on and around the horses and the comfort behaviors of the horses were also counted. These counts took place on three sites (namely under artificial shelter, in open air and under natural shelter) in the pastures. In addition characteristics of shelter, pasture, management, horses and herd, were noted.The results indicated that horses spent more time in shelters at temperatures below and above the TNZ. During all the daytime observations, horses spend 41.5% of the time in a shelter. Below the TNZ the use of shelter, mainly artificial shelter, could rise to 70.6%, and above the TNZ to 72.5%. During cold conditions (TNZ) and sunny conditions the horses spent more time in shelter than during lower temperatures or during cloud cover. Shadow areas were clearly more often used on an afternoon in the summer than during other seasons. This might be caused by a combination of thermal discomfort and harassment of insects. Also those two parameters were significantly related. Horseflies were most active during a dry, hot and sunny afternoon. Furthermore, there was also a positive relationship between the presence of insects and use of shelter in summer. In addition the number of insects was higher in open air and natural shelter than in artificial shelter. Presumably, insects have more difficulty detecting their host in a shelter than in open air. Some sources suggest that natural shelter attracts insects and provides insufficient shelter in winter. Natural shelter was less used than artificial shelter, especially in periods of low dense vegetation. The results suggested that natural shelter was insufficient at protecting the horses against weather influences. It was interesting to determine that a feeling of discomfort does not always seems to be the reason to spend time in shelter. A shelter with a comfortable floor was used almost every night used by the horses. This suggests that the shelter was also used as a resting place. On the other hand, a shelter with a wet floor was on the contrary less used. Access to feed and pasture were also factors related to the use of shelter. The ability to eat, seemed to be preferred over using shelters, which were often without food.Future research should find out more precisely what the exact reason is to use shelter. This can make it easier to take appropriate measures for the owners. Examples could provide the right type of shelter on the summer pasture, which is not necessarily the same during winter. Also, the use of insect blankets on days that horses will encounter a lot of harassment by insects can be a suitable measure. However these might cause thermal discomfort. To find out the correct form of protection, it may help to investigate effects of other environmental factors, such as micro-environment. The micro-environment is strongly influenced by specific weather conditions, the environment and horse characteristics. This can be observed in very cold or hot conditions on pastures with the same shelter conditions (ratio natural/artificial shelter and its characteristics). It should be possible to make a clearer distinction whether or not time spent in shelter is a result of thermoregulation and/or insect barrier. Therefore, it can be determined if comfort behaviors such as tail swings as a result of insect harassment, increase the heat production of the horse. This can have a cumulative effect on sweat production, with possibly attracting more insects and increasing shelter behavior. It would also be interesting to do some data collection in an insect free environment where the horses can choose from different shelter structures (artificial and natural). This can help to find the most ideal construction in various weather circumstances.To conclude, it is recommended to provide shelter against the weather for a horse in the pasture, so that the horse is able to control its own environment by choosing whether or not to shelter. If sufficient feed and water are provided, it is unnecessary to keep horses in boxes for thermal reasons, if they are healthy and thermally adapted. A well designed shelter also ensures that all horses can stand protected in all-weather circumstances. Important in the design are the orientation, adequate access, ventilation and insulation. In addition, the harassment of insects can be reduced by blanketing the horses and placing insect traps to reduce the population of insects. Possible breeding and dwellings places are best removed, especially water, rotten plant material and manure. The most ideal measurments may vary by location.
Choose an application
Choose an application
Varkensziektes zijn een belangrijke bedreiging voor de rendabiliteit van de vleesindustrie en daarbovenop groeit wereldwijd de belangstelling voor voedselveiligheid. Het is daarom noodzakelijk managementstrategieën te identificeren die de bioveiligheid van de productieketen garanderen en de prevalentie van pathogenen onder controle houden zodat de winstmarges, het dierenwelzijn en de voedselveiligheid verzekerd worden. Het doel van deze studie was het ontwikkelen van sanitaire risico-indexen voor Salmonellose, veroorzaakt door Salmonella, een belangrijke bron van voedselvergiftigingen, voor enzoötische pneumonie (EP) als gevolg van een Mycoplasma hyopneumoniae (M. hyopneumoniae) infectie en voor ileitis geassocieerd met Lawsonia intracellularis (L. intracellularis). De indexen worden gedefinieerd als zijnde een objectieve maat voor de seroprevalentie van pathogenen in een varkensbedrijf, gebaseerd op de aanwezigheid van risicofactoren. Een tweede doelstelling was het determineren van de serologische profielen van gespeende varkens tot aan slachtgewicht zodat de risicoperiode voor infectie bepaald kon worden. Tenslotte werden de oorzakelijke verbanden van verschillende risicofactoren getest tijdens experimentele studies, zijnde de validatie van de factoren in de ontwikkelde sanitaire risico-indexen. In het eerste deel werd een observationele epidemiologische studie uitgevoerd om risicofactoren voor de seroprevalentie bij slachtvarkens af te leiden. Tweehonderdenvier varkensbedrijven namen deel aan deze cross-sectionele studie. Voor gemiddeld 61 vleesvarkens per bedrijf werd de aanwezigheid van antilichamen tegen de geselecteerde pathogenen onderzocht met een “enzyme linked imunosorbent assay” (ELISA). Elke deelnemende varkenshouder vulde bovendien een uitgebreide enquête in betreffende mogelijke risicofactoren, afgeleid uit een literatuurstudie. Uiteindelijk werd een multifactorieel model ontwikkeld voor elk van de drie pathogenen aan de hand van gemengde modellen statistiek of logistische regressie. Hierbij werden significante risicofactoren geassocieerd met de gemiddelde seroprevalentie van een bedrijf. Voederen van meel of brij, aanwezigheid van een hygiënesluis, gebruik van een ontsmettingsmat voor laarzen, toepassen van al-in al-uit, een temperatuur binnen de thermoneutrale zone en het desinfecteren tussen de verschillende opzetten waren alle geassocieerd met een lagere gemiddelde Salmonella-seroprevalentie. Bemonsteren tijdens de zomer, leegstand, een dalende vloeroppervlakte per dier alsook een toenemende bedrijfsgrootte waren gerelateerd aan hogere Salmonella-prevalenties. Het risico om positief te zijn voor M. hyopneumoniae daalde indien vaste hoktussenschotten werden gebruikt, aangekochte zeugen in quarantaine zaten, een hygiënesluis aanwezig was, al-in al-uit toegepast werd en als de temperatuur binnen de thermoneutrale zone lag. Een hoge varkensdichtheid rond het bedrijf, een dalend luchtvolume per dier en een stijgende bedrijfsgrootte waren gerelateerd met een hoger risico op M. hyopneumoniae-seroprevalentie. Beschermende managementmaatregelen voor L. intracellularis seroprevalentie waren al-in al-uit productie, desinfecteren van de hokken, aanwezigheid van een hygiënesluis en gebruik van een ontsmettingsmat voor laarzen. Daarentegen waren basisch drinkwater en vloeren met smalle roosterspleten risicofactoren voor L. intracellularis-prevalentie. Ook werden pathologische letsels gescoord in de slachtlijn als hulp bij het evalueren van de productie-efficiënte. Long- en leverschade werd teruggevonden bij de meeste bedrijven, tekenen van schurft kwamen minder frequent voor. De aanwezigheid van letsels varieerde sterk tussen verschillende seizoenen. De studie toonde aan dat de ontwikkelde modellen een bruikbaar preliminair instrument zijn om hoge risico bedrijven te identificeren waarop gerichte screening kan volgen. Bovendien zijn ze ook geschikt als managementhulp bij bedrijfsbeslissingen. Tijdens het tweede deel van de studie werd een longitudinaal veldonderzoek uitgevoerd in 12 varkensbedrijven om de risicoperiode van infectie te identificeren. Gemiddeld werden 29 biggen opgevolgd van geboorte tot slacht. Bloed werd genomen op 4, 10, 16 weken leeftijd en bij slachten. Daarenboven werden per bedrijf bloed van gemiddeld 13 zeugen bemonsterd, 4 weken voor werpen. De seroprevalentie van Salmonella, M. hyopneumoniae en L. intracellularis, gedetecteerd door een ELISA of een “immunofluorescence antibody test” (IFAT), werd geanalyseerd via de “generalized estimating equations” (GEE) methode. Een hoge bedrijfs- en binnenbedrijfprevalentie konden worden aangetoond. De serorespons van de varkens vertoonde een specifiek patroon voor alle bacteriën met een daling in het aantal positieve dieren op een leeftijd van 10 weken gevolgd door een langzame toename tot een maximum binnenbedrijfsprevalentie bij slachten. De eerste infectiegolf kwam steeds van M. hyopneumoniae, gevolgd door L. intracellularis. De Salmonella-infectie kwam laatst. Er werd aangetoond dat de seroconversie consistent is en gerelateerd met de voorgaande staalname. Bijna alle zeugen waren seropositief voor de geselecteerde pathogenen. Dit werk benadrukte het belang van de laatste fase van de productiecyclus en daaruit volgend de nood aan interventiestrategieën gedurende deze periode. Het laatste deel van de studie probeerde het effect van verschillende risicofactoren aan te tonen op de seroprevalentie en de productieresultaten van slachtvarkens. Verschillende behandelingen werden getest onder praktijkomstandigheden in een gestandaardiseerde omgeving. Er werd bloed van de varkens genomen op verschillende tijdstippen en het serum werd getest op antilichamen tegen Salmonella, M. hyopneumoniae en L. intracellularis met behulp van ELISA’s. Longletsels werden gescoord bij slachten en de dieren werden geregeld individueel gewogen. Het effect van de behandelingen werd geanalyseerd aan de hand van variantie-analyse, logistische regressie of GEE en zijn hieronder samengevat. Opvallend is dat de experimentele studie, in tegenstelling tot het observationeel onderzoek, de behandelingen niet steeds als risicofactor kon bevestigen. Als een compartiment minder dan 1 dag of meer dan 3 weken leegstond vooraleer er nieuwe vleesvarkens in kwamen, daalde de Salmonella-seroprevalentie significant ten opzichte van 1 week leegstand. Dit positieve effect werd ook teruggevonden in de groeisnelheid van de verschillende groepen. Daarentegen bleek het gebruik van een ontsmettingsmat voor laarzen aan de ingang van de afmest de Salmonella-seroprevalentie van de varkens te verhogen. Het risico op Salmonella- en L. intracellularis-seroprevalentie daalde als de mest in het kraamhok regelmatig verwijderd werd en de zeugen gewassen werden vooraleer het kraamhok te betreden. Ook het aanzuren van het drinkwater tijdens de voor- en afmest zorgde voor een reductie in het aantal Salmonella en L. intracellularis seropostieve dieren. Het manipuleren van de licht-donkercyclus bleek echter geen significant effect te hebben op de seroconversie voor Salmonella en L. intracellularis of op de productieparameters. Vaccinatie tegen L. intracellularis kon wel de doorbraak van veldinfecties controleren. Het vermijden van snuitcontact tussen aanpalende hokken reduceerde de M. hyopneumoniae-seroprevalentie niet en had een negatieve invloed op de groeisnelheid van de dieren. Vaccinatie tegen M. hyopneumoniae bleek geassocieerd met een groter aangetast longoppervlak door EP en gevaccineerde varkens groeiden trager dan niet-gevaccineerde. Bovendien zorgde het kweken van eigen zeugen en het voorzien van meer luchtvolume per dier voor minder longletsels bij slachten in vergelijking met het vaccineren van de vleesvarkens. Experimenteel onderzoek verhoogt de kennis betreffende de serologische reacties als gevolg van managementveranderingen en helpt in het interpreteren van controlestrategieën. Dit hoofdstuk onderstreepte de nood aan experimenteel onderzoek vooraleer het implementeren van op het eerste zicht vanzelfsprekende maatregelen daar sommige procedures een infectiecyclus kunnen onderhouden of zelfs versterken. Het wordt daarom aangeraden een bedrijfsspecifieke interventie- en controlestrategie te formuleren gebaseerd op een combinatie van maatregelen die zowel praktisch als economisch haalbaar zijn. Multifactoriële infecties zoals Salmonella, M. hyopneumoniae en L. intracellularis vragen een veelzijdige aanpak. Deze studie levert een belangrijke bijdrage in de ontwikkeling van een methode voor identificatie van risicofactoren en de ontwikkeling van mogelijke interventiestrategieën om de pathogeenprevalentie te reduceren. Het wordt aanbevolen om bij toekomstig experimenteel onderzoek storing binnen de verzamelde data te minimaliseren door een groter aantal variabelen te registreren. Since food safety is currently a key issue worldwide and pig diseases are an important threat to the profitability of the swine industry it is necessary to infer management strategies to improve the biosecurity of the production chain and control the prevalence of pathogens in order to increase the profit margins, animal welfare and food safety. The study aimed to develop sanitary risk indexes for Salmonellose, caused by Salmonella, a major foodborne pathogen, for enzootic pneumoniae (EP) as a result of a Mycoplasma hyopneumoniae (M. hyopneumoniae) infection, and for ileitis associated with Lawsonia intracellularis (L. intracellularis). These indexes are defined as an objective measure for the seroprevalence of the pathogens in a pig herd based on the risk factors being present. A second objective was to determine the serological profile of pigs from weaning till slaughter in order to assess the risk period of infection. At last, the causal effect of several risk factors was assessed during different experimental studies. In the first part of the study an observational epidemiological design was adopted to infer risk factors for the seroprevalence of slaughter pigs. A total of 204 Belgian farrow-to-finish pig herds were included in this cross-sectional study. The antibody titre to the selected pathogens in sera was analysed by means of an enzyme linked immunosorbent assay (ELISA) for an average of 61 finisher pigs on each farm, and each participating pig producer completed a detailed questionnaire, covering an extensive range of potential risk factors based on a literature review. A multifactorial model was developed for every pathogen whereby significant risk factors associated with the average seroprevalence of a herd were identified by a general linear model (glm) or by logistic regression. Feeding of meal, providing wet feed, having a hygienic-lock facility, using
Choose an application
Dierenwelzijn kent de laatste decennia een stijgende belangstelling bij de consument. Voorheen was landbouwproductie voornamelijk gericht op een gegarandeerd aanbod, op prijs en op competitie. Tegenwoordig verwacht de burger dat voedsel geproduceerd en verwerkt wordt met meer aandacht voor het dierenwelzijn. De kwaliteit van het voedsel wordt daarom eveneens bepaald door het welzijn van het dier waarvan het voedsel afkomstig is. Ook vanuit de producentensector en vanuit de overheden komen er de laatste jaren meer en meer vragen naar “diervriendelijk” voedsel. Om aan deze wens tegemoet te komen, is er nood aan verbeterde, betrouwbare en wetenschappelijk onderbouwde methoden om dierenwelzijn op bedrijfsniveau te meten en zo potentiële huisvestings- en managementsrisico’s af te leiden. Op die manier wordt tegemoet gekomen aan de stijgende vraag naar een verbetering van het dierenwelzijn bij landbouwhuisdieren. Hierbij moet wel het bestaan van een ‘dubbele moraal’ opgemerkt worden (De Tavernier et al., 2005). In de rol van burger gaan mensen meer aandacht voor dierenwelzijn eisen, maar in hun rol als consument gaan ze de extra kost voor deze veranderingen meestal niet willen dragen. In het eerste deel van dit onderzoek wordt een methode, die voornamelijk steunt op gedragsobservaties, ontwikkeld om dierenwelzijn van varkens in te schatten onder praktijkomstandigheden. Deze gedragsobservaties omvatten o.a. een nieuwe objecttest, schrikgedrag, staart- en oorbijten, hoesten, niezen, huidbeschadigingen, defaeceren en urineren. Ondanks de relatief korte tijd die vooropgesteld wordt om de observaties uit te voeren, is het haalbaar gebleken om deze methode op commerciële bedrijven toe te passen. Een andere belangrijke eigenschap van een methode om dierenwelzijn in te schatten is de herhaalbaarheid. De herhaalbaarheid van deze methode, gemeten door de observaties van drie verschillende onderzoekers te vergelijken, is zeer hoog; de intraklascorrelatiecoëfficiënten (ICC) zijn allemaal groter dan 0,7. De ICC worden berekend door de resultaten van de gedragsobservaties van twaalf hokken, die in totaal 108 dieren van gemiddeld 104 kg huisvestten, onafhankelijk gescoord door drie onderzoekers te vergelijken. De laatste belangrijke eigenschap die getest wordt in deze studie is de validiteit van de methode. Het ontbreken van een gouden standaard maakt van deze validatie een extra uitdaging. In de validatiefase wordt gepoogd een verband te leggen tussen gedragsobservaties, fysiologische kenmerken (de concentratie van catecholamines in de urine en de cortisolconcentratie in speeksel) en productieresultaten. Dit verband is aangetoond door het gedrag van 623 varkens van verschillende leeftijden individueel te observeren. Van 169 van deze dieren, ongeveer gelijk verdeeld over de verschillende hokken, worden speeksel en urinestalen genomen de dag volgende op de gedragsobservaties. Na het verzamelen van deze data worden drie multifactoriële modellen gebouwd waarbij de drie fysiologische parameters (epinephrine, norepinephrine and cortisol) als afhankelijke variabelen gebruikt worden en de aspecten van de gedragsobservatie en productieresultaten geïntroduceerd worden als onafhankelijke variabelen. Aan de hand van een ‘backward selection’ procedure worden drie finale modellen afgeleid. De methode om het gedrag te observeren wordt eveneens gebruikt in meer fundamenteel onderzoek naar het bestaan van persoonlijkheden bij varkens. In dit onderzoek is aangetoond dat het benaderingsgedrag naar een nieuw voorwerp (een plastic bal) in een sociaal stabiele bekende omgeving vrij consistent verloopt wanneer dit gedrag bij 131 varkens gemeten wordt op 42 en 80 kg (ICC = 0,42). Daarnaast is er vastgesteld dat dieren die een vreemd voorwerp sneller naderen significant hogere epinephrineconcentraties in de urine hebben. Dezelfde trend werd vastgesteld voor norepinephrineconcentraties in de urine. Om het fundamenteel karakter van deze verbanden vast te stellen worden individuele gedragsobservaties uitgevoerd bij een nieuwe groep van 331 varkens, die ongeveer 82 kg wegen. Twee dagen na deze observaties worden van deze dieren urinestalen genomen. Deze resultaten suggereren het bestaan van verschillende persoonlijkheden bij varkens en bevestigen een verband tussen een verhoogde activiteit van het centraal zenuwstelsel en het benaderingsgedrag naar een nieuw voorwerp. De activiteit van het centraal zenuwstelsel werd bepaald aan de hand van urinaire catecholamineconcentraties en speekselcortisolgehalten. Beschikbare onderzoeksresultaten laten toe om de basismechanismen van dierenwelzijn te begrijpen. Gezien de complexiteit van dit gestelde probleem enerzijds, en de bedrijfsomstandigheden anderzijds, wordt er geopteerd voor een epidemiologische aanpak om risicofactoren af te leiden en verbeteringen voor te stellen. Op deze manier zal er gezocht worden naar risicofactoren voor dierenwelzijn bij vleesvarkens onder commerciële bedrijfsomstandigheden aangaande huisvestings- en managementkarakteristieken. De observatiemethode werd op 60 verschillende gesloten varkensbedrijven driemaal uitgevoerd in de periode juli 2003 - juli 2004. Gemiddeld worden per bezoek 20 hokken met varkens van ongeveer 80 kg geobserveerd. Zo worden er in deze studie 3 653 hokken, die in totaal 39 123 varkens van ongeveer 80 kg huisvesten, geobserveerd. Daarnaast worden de huisvestings- en managementeigenschappen van elk bedrijf zo goed mogelijk in kaart gebracht aan de hand van een uitgebreide enquête. Bij het verzamelen van de bedrijfskarakteristieken komen al enkele factoren aan het licht die het dierenwelzijn mogelijks kunnen verbeteren. Onder andere op het vlak van het gebruik van een quarantaine-compartiment en een ziekenboeg, en het knippen van staarten en tanden zijn er verbeteringen mogelijk. Dit werk gaat dieper in op twee gedragsgerelateerde welzijnsproblemen, namelijk de gevolgen van staart- en oorbijten en het optreden van huidbeschadigingen bij varkens van 80 kg. De gebruikte methodologie laat toe om het effect van een groot aantal huisvesting- en managementfactoren te screenen aangaande hun effect op welzijnsgerelateerde problemen. Na deze eerste screening wordt er aan de hand van een ‘backward elimination’ procedure een multifactorieel model gebouwd waarin de meest significante risicofactoren aangaande deze twee problemen weerhouden worden. Met betrekking tot het voorkomen van verwondingen aan staart en oren wordt vastgesteld dat o.a. de omgeving in de eerste fase van het productieproces een belangrijk effect heeft op het voorkomen van deze verwondingen. Hiernaast hebben ook de maatregelen aangaande de bedrijfshygiëne een belangrijke potentiële invloed op deze verwondingen. De bedrijfshygiëne is eveneens belangrijk in verband met het voorkomen van huidbeschadigingen. Daarnaast wordt o.a. vastgesteld dat het klimaat een zeer belangrijke factor is bij het optreden van deze beschadigingen bij dieren van 80 kg. Dit werk levert een belangrijke bijdrage in het identificeren van potentiële welzijnsgerelateerde risicofactoren. Deze factoren zullen in toekomstige experimentele en longitudinale studies verder onderzocht moeten worden om causale verbanden te leggen ter aanvulling van beschikbare literatuurgegevens. In the past, agriculture mainly focussed on guarantying production, economical profit and competition. In the last decennia, the consumers’ interest in animal welfare is increasing. Animal products have to be produced and processed with regard to animal welfare. The quality of animal food depends on the welfare status of the food producing animals. Not only the consumers, but also the producers and government are rapidly becoming more aware of the need for “animal friendly” produced food. To encounter this awareness, there is a need for improved, reliable and scientifically based measures to identify potential on-farm housing and management related risk factors concerning animal welfare. Thereby meeting the increasing demand to improve on-farm animal welfare. It is important to note the existence of a ‘double moral’ (De Taverniet et al., 2005). This ‘double moral’ implicates that humans in the role of citizen demand an increased attention for animal welfare, however, in the role of consumer, people are not always willing to pay the extra cost. In the first part of this work, a method is developed to determine the animal welfare status of pigs under recent commercial conditions. This method is mainly based on behavioural observations. The reaction towards a novel object, startling, tail and ear biting, play and aggressive behaviour, stereotypies, coughing, sneezing, skin lesions, defecation, urination are the most important included behavioural parameters. Due to the relatively small time frame needed to conduct these observations, the application of this method is is proven to be feasable during on-farm visits. Another important characteristic with regard to methods to score animal welfare is the repeatability. The repeatability between three different observers scoring independently the same 12 pens housing a total of 108 animals of 104 kg using the behavioural observation method was characterized by an ICC higher then 0.7. A third important characteristic is the validity of the method used. The lack of a golden standard to measure animal welfare is an extra challenge in the validation process. The validation process in this study attempts to demonstrate an association between the behavioural observations, the observed physiological characteristics (urinary catecholamine and salivary cortisol concentrations) and production traits. This association is demonstrated by comparing the results of the individual behavioural observation of 623 animals of different ages. The day after observation, urine and saliva samples are collected of 169 animals, almost equally distributed among the different pens. After this data collection, multifactorial models were developed with each physiological parameter (epinephrine, norepinephrine and cortisol) as dependant variable and the behavioural aspects and production traits introduced as independent variables. Using a backward selection procedure a final model is built. The behavioural observation method can also be used in more fundamental research as demonstrated by a side study incorporated in this work to demonstrate the existence of different personality traits in pigs.. This research found some consistency over time in approach behaviour towards a novel object (a plastic ball) within a social and physical familiar environment when repeated twice on 131 pigs at an age of 42 and 80 kg (ICC = 0.42). This part of this work also demonstrated that faster approaching animals were characterized by higher levels of urinary epinephrine. The same trend could be identified concerning urinary norepinephrine concentrations. To reveal these associations, individual behavioural observations were conducted using 331 pigs with an average weight of 82 kg. Urinary samples of these animals were collected two days after these observations. These results suggest the existence of different personality traits in pigs and an association between an elevation in the central nervous system activity and the approach behaviour towards novelty. The central nervous system activity is determined by measuring basal urinary catecholamine levels and salivary cortisol concentrations. Available scientific research allows the understanding of the basic mechanisms related to animal welfare. Due to the complexity of the concept ‘animal welfare’ on one hand and the complexity of the on-farm conditions on the other, in a second part of this work. we opted for an epidemiological approach. This approach can infer potential risk factors for pig’s welfare concerning housing and management factors within contemporary commercial conditions. The observational method developed in the first part of this work is applied three times on 60 different farms within a one-year period (July 2003 - July 2004) on an average of 20 pens per farm housing 80 kg animals. In total, 3 653 pens housing 39 123 pigs of about 80 kg were observed. Besides the animal observations, an extended questionnaire is conducted to identify housing and management characteristics of each farm. The gathering of data on housing and management characteristics already showed some potential risk factors concerning animal welfare. Improvement is possible in relation to the use of a quarantine compartment and a sick bay and in relation to tail docking and teeth clipping practices. The last part of the study focuses in depth on two behaviour related aspects affecting animal welfare; the incidence of tail and ear biting lesions and skin lesion in 80 kg pigs. The epidemiological method used allows the screening of a vast amount of welfare related housing and management factors. After this first screening, a backward selections procedure is applied which results into a multi factorial model including the most significant potential risk factors concerning the incidence of skin lesions on one hand and tail and ear biting lesions on the other. This study demonstrated the importance of the environmental circumstances in early stages of life on the presence of tail and ear biting lesions in 80 kg pigs. The on-farm hygiene policy is another potential risk factor for this welfare related problem. It is demonstrated that this factor is also important with regard to skin lesions. The climate is another important potential risk factor influencing the incidence of skin lesions in 80 kg pigs. This work is an important contribution in the identification of potential risk factors concerning pig welfare. Future experimental and longitudinal research should focus on factors attributed by epidemiological studies to demonstrate causal relationships between housing and management conditions and welfare related aspects of pig behaviour. Dierenwelzijn kent de laatste decennia een stijgende belangstelling bij de consument. Tegenwoordig verwacht de burger dat voedsel geproduceerd en verwerkt wordt met meer aandacht voor het dierenwelzijn. Om aan deze wens tegemoet te komen, is er nood aan verbeterde, betrouwbare en wetenschappelijk onderbouwde methoden om dierenwelzijn op bedrijfsniveau te meten en zo potentiële huisvestings- en managementsrisico’s af te leiden. In het eerste deel van dit onderzoek wordt een methode, die voornamelijk steunt op gedragsobservaties, ontwikkeld om dierenwelzijn van varkens in te schatten onder praktijkomstandigheden. Ondanks de relatief korte tijd die vooropgesteld wordt om de observaties uit te voeren, is het haalbaar gebleken om deze methode op commerciële bedrijven toe te passen. De herhaalbaarheid en validiteit van de methode is grondig getest. Het ontbreken van een gouden standaard maakt van de validatie een extra uitdaging. In de validatiefase wordt gepoogd een verband te leggen tussen gedragsobservaties, fysiologische kenmerken (de concentratie van catecholamines in de urine en de cortisolconcentratie in speeksel) en productieresultaten. De methode om het gedrag te observeren wordt eveneens gebruikt in meer fundamenteel onderzoek naar het bestaan van persoonlijkheden bij varkens. In dit onderzoek is aangetoond dat het benaderingsgedrag naar een nieuw voorwerp (een plastic bal) in een sociaal stabiele bekende omgeving vrij consistent verloopt. Daarnaast is er vastgesteld dat dieren die een vreemd voorwerp sneller naderen significant hogere epinephrineconcentraties in de urine hebben. Dezelfde trend werd vastgesteld voor norepinephrineconcentraties in de urine. Deze resultaten suggereren het bestaan van verschillende persoonlijkheden bij varkens en bevestigen een verband tussen een verhoogde activiteit van het centraal zenuwstelsel en het benaderingsgedrag naar een nieuw voorwerp. Het tweede deel van dit doctoraatswerk bestaat uit een diepgaande studie van 60 Belgische varkensbedrijven. Op deze manier zal er gezocht worden naar risicofactoren voor dierenwelzijn bij vleesvarkens onder commerciële bedrijfsomstandigheden aangaande huisvestings- en managementkarakteristieken. De observatiemethode werd op 60 verschillende gesloten varkensbedrijven driemaal uitgevoerd in de periode juli 2003 - juli 2004. Gemiddeld worden per bezoek 20 hokken met varkens van ongeveer 80 kg geobserveerd. Zo worden er in deze studie 3 653 hokken, die in totaal 39 123 varkens van ongeveer 80 kg huisvesten, geobserveerd. Daarnaast worden de huisvestings- en managementeigenschappen van elk bedrijf zo goed mogelijk in kaart gebracht aan de hand van een uitgebreide enquête. Bij het verzamelen van de bedrijfskarakteristieken komen al enkele factoren aan het licht die het dierenwelzijn mogelijks kunnen verbeteren. Onder andere op het vlak van het gebruik van een quarantaine-compartiment en een ziekenboeg, en het knippen van staarten en tanden zijn er verbeteringen mogelijk. Verder gaat dit werk dieper in op twee gedragsgerelateerde welzijnsproblemen, namelijk de gevolgen van staart- en oorbijten en het optreden van huidbeschadigingen bij varkens van 80 kg. Met betrekking tot het voorkomen van verwondingen aan staart en oren wordt vastgesteld dat o.a. de omgeving in de eerste fase van het productieproces een belangrijk effect heeft op het voorkomen van deze verwondingen. Hiernaast hebben ook de maatregelen aangaande de bedrijfshygiëne een belangrijke potentiële invloed op deze verwondingen. De bedrijfshygiëne is eveneens belangrijk in verband met het voorkomen van huidbeschadigingen. Daarnaast wordt o.a. vastgesteld dat het klimaat een zeer belangrijke factor is bij het optreden van deze beschadigingen bij dieren van 80 kg. Dit werk levert een belangrijke bijdrage in het identificeren van potentiële welzijnsgerelateerde risicofactoren.
Listing 1 - 10 of 26 | << page >> |
Sort by
|