Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De stuyfplekmethodiek: Een plek en flexibel aanbod waar (kwetsbare) mensen actief op zoek kunnen gaan naar groeikansen en voldoening door samen met anderen te experimenteren. Zo kunnen mensen via de kennis en ervaring die ontstaat persoonlijk en ook professioneel groeien. De kloof wordt gedicht tussen het individu en zijn kansen op een actief leven en de arbeidsmarkt.https://www.esf-vlaanderen.be/nl/projectenkaart/activeren-door-middel-van-stuyfplekmethodiek

Persoonlijke ontwikkeling --- Activering --- Maatschappelijke kwetsbaarheid --- Arbeidsmarkt --- Arbeidsparticipatie --- Professionele ontwikkeling --- Socio-economische kwetsbaarheid --- Werkvorm --- Empowerment

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Genderdiversiteit is een actueel thema. De laatste jaren vragen steeds meer mensen een geslachtswijziging aan, al zijn er heel wat mensen die geen geslachtswijziging aanvragen en zich toch op het genderdiverse spectrum bevinden. Zo blijkt uit sommige enquêtes dat tussen de 2,5% en 8,4% van de kinderen en jongeren zich als genderdivers identificeert (Transgender Infopunt, 2022). Siblings spelen een grote rol in het leven van kinderen en jongeren en hebben een invloed op o.a. hun zelfbeeld, karaktereigenschappen, morele ontwikkeling, sociale intelligentie etc. In het dagcentrum van De Vlier, onderdeel van vzw Jeugzorg, zijn verschillende kinderen aanwezig die elkaars sibling zijn. Het thema genderdiversiteit leeft er echter minder. Via deze bachelorproef wil ik aandacht vragen voor de siblings van genderdiverse kinderen en jongeren aangezien ook zij een impact ervaren van de genderdiversiteit van hun sibling. De onderzoeksvraag van mijn bachelorproef luidt: ‘Hoe kunnen sociale professionals binnen De Vlier genderdiverse kinderen, jongeren en diens siblingrelaties versterken en stimuleren?’. Om hierop een antwoord te kunnen bieden, analyseer ik de situatie vanuit drie verschillende invalshoeken. De eerste invalshoek focust op de genderdiverse jongere zelf. Hieruit blijkt dat verschillende factoren zoals o.a. zelfvertrouwen, toegang tot correcte informatie en een steunend netwerk het welzijn van genderdiverse jongeren bevorderen. De tweede invalshoek spitst zich toe op de siblings van genderdiverse jongeren/kinderen. Hieruit zal blijken dat correcte informatie m.b.t. het thema een belangrijke voorwaarde is om tot aanvaarding en steun voor hun sibling te komen, dat siblings vaak optreden als brugfiguur tussen hun sibling en andere familieleden en dat zij zich ook zorgen maken over zaken als discriminatie of medische processen. De derde en laatste invalshoek bespreekt de pijlers van Nieuwe Autoriteit. Nieuwe Autoriteit is een belangrijk richtinggevend kader in De Vlier. In de derde fase worden drie veranderingsstrategieën geformuleerd en om ervoor te zorgen dat 2 / 3 deze kaderen binnen Nieuwe Autoriteit, is het van belang om op de hoogte te zijn van de inhoud van de methodiek. In de laatste fase kom ik tot drie veranderingsstrategieën: een inspiratiedag, een draaiboek en een educatief spel. De inspiratiedag richt zich tot de begeleiders binnen De Vlier en is er op gericht hen te informeren over het thema. Ik doe een aantal suggesties om de dag vorm te geven, waaronder een boekvoorstelling. De bedoeling van het draaiboek, de tweede veranderingsstrategie, is om de begeleiding een concreet middel te geven waar zij kunnen beroep op doen wanneer nodig. Ik werk zelf geen volledig draaiboek uit, maar geef een aantal thema’s die aan bod kunnen komen (o.a. de context, problemen die genderdiverse jongeren ervaren, de andere kinderen in De Vlier…) en tips die kunnen helpen om het draaiboek vorm te geven. De laatste veranderingsstrategie is de uitwerking van een educatief spel, met als bedoeling een middel aan te reiken dat de begeleiding toelaat om met jongeren/kinderen in gesprek te gaan over het thema. Ik geef zelf een concreet voorbeeld: genderbord, een variatie op ganzenbord. De drie veranderingsstrategieën zijn dus vormgegeven vanuit de kennis uit de drie invalshoeken en zijn er op gericht om genderdiverse personen en hun sibling(relaties) te ondersteunen en te stimuleren.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

(Intra)familiaal geweld is een verborgen werkelijkheid die lang onder de radar kan blijven. Het vergt moed voor slachtoffers van (intra)familiaal geweld om de eerste stap naar hulpverlening te zetten teneinde de cirkel van geweld te doorbreken. Eerstelijnshulpverlening dient zich bewust te zijn van de ernst van deze complexe problematiek en steeds beschikbaar te zijn voor slachtoffers. In de gezinscasus aangaande recidief partnergeweld verkregen van de politiezone Vilvoorde – Machelen viel het op hoe weinig effect de verschillende interventies hadden, en werd duidelijk dat slachtoffers geen conclusies en beslissingen kunnen maken met betrekking tot hun relatie. De centrale vraag werd hieruit gevormd. Via de psychologische invalshoek werd het belang van het begrijpen van de gezinsdynamieken onderschreven. Er werd gezocht naar de oorzaken en gevolgen van (intra)familiaal geweld. Zaken als conflictsituaties, schuld- en schaamtegevoelens en sociaal isolement werden aangehaald. Eveneens werden beschermende factoren en aanpakken zoals o.a. werken op de veerkracht en de coping geïntroduceerd. Bij de contextuele invalshoek werd er gesproken over het gezin, risicofactoren, beschermende factoren en uitlokkende factoren. Verschillende theorieën en benaderingen gaven de situationele en sociaal maatschappelijke aanleidingen en invloeden binnen deze problematiek weer die vaak dezelfde zijn voor mannen als vrouwen. Situationele stresssituaties werden gezien als opvallendste risicofactor. De ongelijke machtsverhoudingen tussen man en vrouw alsook de communicatie skills werden in acht genomen. Hier werd ook gezocht hoe de mentale gezondheid van elk gezinslid kan worden veiliggesteld door een meer gerichte benadering van het gezin bij (intra)familiaal geweld, en in te zetten op het verbeteren van de leefomstandigheden inzake arbeid – gezin. De invalshoek hulp- en dienstverlening beschreef tot slot hoe politie een directe hulpverleningsdienst is die geconfronteerd wordt met dringende meldingen. Er werd gesteld dat hulp meteen na een escalatie van geweld of bij een crisissituatie noodzakelijk is en het meest effect heeft. Dat politie mensen niet kan dwingen hun relatie te beëindigen bleek voor frustraties te zorgen en evenzeer werd geconcludeerd dat politieambtenaren een gevoel van machteloosheid ervaren. Er werd vastgesteld dat huisbezoeken sneller moeten plaatsvinden en dat korter op de bal spelen mogelijk beperkend werkt op geweldescalaties. Uiteindelijk werden vier voorstellen geformuleerd. Een ‘IFG – Coach’ waarbij slachtoffers verplicht langs moeten gaan en die beoogt dat slachtoffers de noodzakelijke beslissingen in hun leven en hun relatie nemen. Een organisatie die gezinnen bijstaat in het vinden van een meer evenwichtigere levensstijl teneinde uitlokkende- en risicofactoren aangaande (intra)familiaal geweld te reduceren. Een nieuwe cel bij de sociale recherche die zich specifiek bezighoudt met casussen van (intra)familiaal geweld. Het opleggen van hulpverlening en therapie. Hierdoor wordt er versterkend gewerkt en worden mensen geholpen bij het nemen van noodzakelijke beslissingen aangaande hun relatie. Hierbij wordt gekeken naar alle betrokkenen en de gehele gezinscontext. Door het aanwenden van een gezinswetenschapper met z’n attitude, capaciteiten en expertise van de gezinscontext bij deze veranderingsgerichte voorstellen wordt er bijgedragen in de ondersteuning, reductie en beëindiging van casussen van (intra)familiaal geweld.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In deze masterproef werd getracht een antwoord te formuleren op de vraag ‘Wat is het effect van een trans- identificatie en gendertransitie van een partner binnen een relatie op de persoonlijke beleving van de genderidentiteit en seksuele oriëntatie/ identiteit van de trans- en cis- partner en welke impact heeft dit op de beleving en het verloop van de relatie?’ In eerste instantie werd een literatuurstudie uitgevoerd aan de hand van publicaties die betrekking hadden op de thematiek en het breder kader. In tweede instantie werden belevingsinterviews uitgevoerd en gerapporteerd. Dit gebeurde aan de hand van quotes van participanten. In deze studie werden zes duo interviews afgenomen van zes cis- vrouwen, vijf transvrouwen en één transman. Twee enkelvoudige interviews werden afgenomen van één transman en één transvrouw. Uit het onderzoek bleek dat de geïnterviewde trans- partners hun genderidentiteit op diverse wijzen benoemden. Hierbij werd in de meeste gevallen gebruik gemaakt van de binaire genderindeling man/ vrouw, al dan niet met het voorvoegsel ‘trans-‘ aan gekoppeld. Anderen namen liever een queer identiteit aan of vonden bestaande labels te beperkend voor de beschrijving van hun genderidentiteit. Alle geïnterviewde cis- partners identificeerden hun genderidentiteit met ‘vrouw’. In het kader van de seksuele oriëntatie gaven vier trans- partners aan hun voorkeur tot vrouwen te behouden. Binnen deze groep hadden twee transvrouwen een lesbische identiteit, één transvrouw identificeerde zich ‘biseksueel’ en één transmans benoemde zich ‘noch hetero noch lesbisch’. Eén transvrouw ondervond een verschuiving in haar seksuele oriëntatie van exclusief aangetrokken tot vrouwen naar eveneens aangetrokken tot mannen. Hierbij benoemde ze zich ‘panseksueel’, zoals één andere transvrouw en één andere transman. Deze laatste twee personen oriënteerden hun seksuele voorkeur naar personen en persoonlijkheden. Eén transvrouw gaf aan momenteel niet bezig te zijn met diens seksuele oriëntatie en -identiteit. Vijf cis- partners (waaronder één persoon die niet betrokken was in het onderzoek) bleken zich voor de gendertransitie van hun (ex-) partner ‘heteroseksueel’ te benoemen, wegens hun aantrekking tot mannen. Binnen deze groep gaf één vrouw zich met ‘queer’ en ‘bi romantisch’ te identificeren na de gendertransitie van diens partner. Eén andere vrouw ondervond een verschuiving in haar seksuele oriëntatie door de beleefde aantrekking tot transpersonen. Hierdoor identificeerde ze zich als ‘panseksueel’. Twee cis- vrouwen (waaronder één persoon die niet betrokken was in het onderzoek) hadden een seksuele oriëntatie tot vrouwen en benoemden zich als ‘lesbiënne’. Eén cis- partner benoemde zich ‘biseksueel’, maar gaf aan dat haar fysieke aantrekking voornamelijk gericht was tot mannen. De beleving van de relatie werd voor alle respondenten zeer sterk beïnvloed door de wijze en de mate van communicatie tussen de partners onderling. De mate waarin partners in ‘co transitie’ konden gaan was zeer persoonlijk en steeds gebonden aan bredere sociale factoren. Concluderend bleek dat vier koppels hun relatie hadden beëindigd en vier koppels hun relatie behielden. Eén duo onderhield hierbij een polyamoureuse relatie wat voor hen een voldoening gevende optie was na de gendertransitie. De trans- identificatie en gendertransitie zal wegens de interactie tussen partners een weerslag hebben op ieder individidu en op de transities die het koppel doorloopt.