Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Découverte sur le territoire de la commune de Pont-à-Celles en province de Hainaut (Belgique), la nécropole mérovingienne de Viesville a bénéficié en 2005 et 2006 d'une fouille intégrale menée par l'Agence wallonne du Patrimoine, avec le concours du CReA-Patrimoine de l'Université libre de Bruxelles et de L’ASBL Recherches et Prospections archéologiques. L'opération archéologique préventive conduite sur ce site a révélé cent quarante-cinq sépultures datées entre le dernier quart du ve et les premières années du viie siècle. Implantée non loin de la voie Bavay-Cologne et de l'ancienne agglomération romaine de Liberchies, elle succède de toute évidence à une nécropole romaine dont subsistent deux tombes à incinération datées du iiie siècle. Les défunts, inhumés dans un cercueil en bois, sont accompagnés d'un mobilier abondant et varié : accessoires vestimentaires, bijoux, armes, ustensiles et outils du quotidien, récipients en verre ou en céramique. Toutes ces découvertes ont bénéficié d'une recherche approfondie menée avec le concours de pas moins de treize chercheurs spécialisés dans la période concernée. Cette approche pluridisciplinaire offre un nouveau regard sur la richesse des échanges, plus particulièrement au vie siècle, entre la communauté installée à Viesville et son environnement proche d'une part, mais également avec des régions plus éloignées comme le pourtour de la mer Baltique, le Proche-Orient, la Mésopotamie et l'Inde. Mise en perspective dans son contexte historique et archéologique régional, la nécropole de Viesville constitue un nouveau jalon dans la connaissance de l'occupation alto-médiévale en Wallonie.

Fouilles archéologiques --- Archéologie médiévale --- Monuments funéraires médiévaux --- Catacombes --- Archéologie funéraire --- Excavations (Archaeology) --- Tombs --- Grave goods --- Merovingians --- Funeral rites and ceremonies, Medieval --- Wallonia (Belgium) --- Antiquities. --- Tombes --- Antiquités mérovingiennes --- Tombs. --- Hainaut (Belgique ; province) --- Belgium

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Geheugen ligt aan de basis van o.a. motorische vaardigheden. Nieuwe, onstabiele herinneringen worden over tijd versterkt zodat ze op lange termijn onthouden worden. Dit proces wordt benoemd als geheugenconsolidatie. Het motorisch geheugen wordt ondersteund door interagerende hersengebieden: hippocampus en striatum. Het is bewezen dat deze essentieel zijn tijdens het verwerven en consolideren van motorische vaardigheden. Consolidatie van de vaardigheid kan gereflecteerd worden door stabilisatie van het geheugen of door beter presteren. Deze winsten worden vergemakkelijkt door slapen. Stress zou hierop een invloed kunnen hebben. Er werd vastgesteld dat de negatieve relatie tussen stress­geïnduceerde cortisolwaarden en consolidatie van een bewegingssequentie, gemedieerd is door een stress­geïnduceerde modulatie van hippocampus­activiteit. 58 participanten werden geïncludeerd in onze studie. Eén deel werd blootgesteld aan de stressinterventie en een ander deel aan de controle interventie. Deze interventie werd na 30 minuten gevolgd door het leren van een sequentietaak) in de MRI­scanner waarbij ze getraind werden op een sequentie van vingerbewegingen op een toetsenbord. Ze moesten zo snel en accuraat mogelijk de overeenkomstige toets indrukken die op hun scherm verscheen. De training werd gevolgd door een kleine test (posttest). Na een lunch, gingen de participanten ongeveer 90 minuten slapen. De participanten werden daarna opnieuw getest in de MRI­scanner gedurende het uitvoeren van de sequentie­taak (retest). De stressinterventie veroorzaakte een subjectief, autonoom en endocrien (toename cortisol) respons. Op basis van het endocrien respons konden we drie groepen onderscheiden. De stress cortisol responders groep (SCR) bereikte hogere cortisolwaarden na de stress­interventie in vergelijking met de stress cortisol nonresponders groep (SCNR). Na de controle interventie, bleven cortisolwaarden constant in de controlegroep. Snelheid en accuraatheid tijdens het uitvoeren van de sequentietaak na de interventie steeg gelijkaardig binnen de drie groepen. De consolidatie veroorzaakte in alle groepen een behoud van prestatie, maar geen verbetering. De analyses op hersenniveau toonden dat de participanten een uitgebreid motorisch hersennetwerk gebruikten tijdens de taak. Gedurende de training vertoonden de SCNR minder activiteit in het striatum en de motorische cortex in vergelijking met de andere groepen. Gedurende de posttest vertoonde de SCNR een sterkere activatie van de sensorische en pariëtale cortex dan de SCR en meer activiteit in de motorische cortex in vergelijking met de controlegroep. Toch vertoonde de SCNR minder activiteit in de prefrontale cortex, in tegenstelling tot de controlegroep. Tijdens de retest was er toegenomen activiteit in het cerebellum en de frontale cortex bij SCNR en controlegroep, in vergelijking met de trainingsfase. De activiteit in de hippocampus en frontale cortex was meer gemoduleerd bij de SCNR, in vergelijking met de SCR en de controlegroep. Deze activiteit daalde naarmate de taak sneller werd uitgevoerd. We kunnen concluderen dat de stressinterventie voor het uitvoeren van de taak (eerste maal), geen invloed heeft op de motorische prestatie Maar uit de analyses op hersenniveau kunnen we besluiten dat stress de activiteit in de hersensystemen moduleert. Dit zou echter onafhankelijk zijn van de stress­geïnduceerde cortisol toename, want de activiteit in de SCNR wordt meer gemoduleerd dan in de andere groepen.