Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Voor mijn masterproef heb ik een deel van de roman Domino: une histoire de van Philippe Raymond-Thimonga vertaald van het Frans naar het Nederlands. De roman gaat over Domino, een personage dat vier gezichten heeft. Het boek is verdeeld in vier parallelle verhaallijnen die het hoofdpersonage in vier verschillende periodes volgen. We maken eerst kennis met Nardo, een kind dat met zijn moeder aan het wachten is op haar nieuwe minnaar zodat ze samen op kerstvakantie naar de bergen kunnen gaan. Helaas blijkt deze vakantie slecht te verlopen. Het tweede gezicht van Domino is Sandra, een travestiet en prostituee. Ze bevindt zich, zoals elke avond, op de Place Dauphine in Parijs, waar ze wacht op haar eerste klant. Broeder Dominique is het derde gezicht van Domino. Hij is een monnik die in een klooster woont. Het laatste gezicht van Domino is dat van Pierre, een oude schrijver die aan het einde van zijn leven niet meer weet wat hij heeft meegemaakt. Tijdens het vertalen van de roman realiseerde ik me dat de auteur een verhaaltechniek gebruikte die de stream of consciousness wordt genoemd. Ik heb ervoor gekozen om mijn literatuurstudie over dat onderwerp te schrijven. Dankzij deze verhaaltechniek kunnen auteurs de intieme gedachten van personages weergeven en hun ongecensureerde niveaus van bewustzijn blootleggen (Bowling, 1950). Het doel van stream of consciousness is om spontane associaties van gedachten vast te leggen. Deze techniek wordt gekenmerkt door associatieve sprongen in zinsbouw en interpunctie, waardoor de zinnen moeilijk te volgen kunnen zijn (Murfin & Ray, 2003). Volgens Humphrey (1954) zijn er verschillende manieren om de stream of consciousness weer te geven in literaire werken, namelijk via de directe monologue intérieur, de indirecte monologue intérieur, de alwetende behandeling, de alleenspraak en tenslotte via de technieken van drama en versvorm. Naast mijn literatuurstudie heb ik ook een kritische reflectie geschreven over mijn vertaling van de roman. De reflectie omvat de keuzes die ik heb gemaakt tijdens het vertaalproces. Ik heb een aantal syntactische en pragmatische strategieën van Chesterman (1997) gebruikt. De syntactische strategieën die ik heb gebruikt zijn de volgende: letterlijke vertaling, transpositie, verschuiving van eenheid, verandering van de structuur van een constituent en verandering van stijlfiguur. Ik heb heel vaak voor een letterlijke vertaling gekozen omdat het belangrijk was om de boodschap van de oorspronkelijke roman te behouden. De pragmatische strategieën die ik heb gebruikt zijn die van culturele filtering, verandering in explicietheid en verandering in coherentie. Ten laatste heb ik een aantal andere vertaalproblemen die ik ben tegengekomen besproken, zoals de vertaling van bijnamen, lange zinnen, onvoltooide deelwoorden, etc. Ik licht de keuzes die ik gemaakt heb toe aan de hand van voorbeelden uit de roman en uit mijn vertaling.