Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Bacillus cereus is een sporenvormende pathogeen die alom vertegenwoordigd is in de natuur. Bepaalde B. cereus stammen produceren een emetisch toxine cereulide, een cyclisch dodecadepsipeptide dat zich voordoet als een K+ ionofoor, en dat het transmembranair potentiaal in de mitochondriën van cellen verstoort. Cereulide wordt voornamelijk teruggevonden in zetmeelhoudende voedingsproducten waar het vanaf 8 μg CER/kg lichaamsgewicht een acute voedselvergiftiging kan veroorzaken. Tevens bevinden zich in het voedsel ook subtoxische concentraties die niet meteen symptomen vertonen bij de consument, maar mogelijks wel op celniveau schade veroorzaken. De potentiële toxiciteit van herhaaldelijke blootstelling aan lage dosissen cereulide, kleiner dan 4 ng/ml, is nauwelijks gekend. In deze studie wordt de invloed van sub-acute dosissen op een lange termijn blootstelling op de intestinale mucosa en levercellen onderzocht. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van de humane epitheel cellijn Caco-2 die model staat voor de intestinale barrière en een HepG2 cellijn om de metabolische processen van de lever te onderzoeken.Om de toxiciteitsgrens van cereulide te onderzoeken werden niet-gedifferentieerde Caco-2 en HepG2 cellen 3 dagen blootgesteld aan lage concentraties van cereulide. Vervolgens werden subtoxische concentraties gekozen om de cellen bloot te stellen voor 10 dagen, om zo het langdurig effect na te bootsen. Om de mitochondriale activiteit en de cellulaire proteïne inhoud van de cellen te bepalen werden toxiciteitsassays uitgevoerd, respectievelijk MTT en SRB. Daarnaast werd de XF Mito Stress Test Kit van Seahorse Bioscience gebruikt om het effect van cereulide op de mitochondriale functies en het zuurstofverbruik (OCR) te onderzoeken. De Caco-2 cellen bleken bij zowel de MTT als SRB reactie een toxiciteit te vertonen vanaf 0,1 nmol/L CER na 3 dagen blootstelling. Na 10 dagen vertoonde de SRB een toxische invloed vanaf 0,05 nmol/L in tegenstelling tot de mitochondriale activiteit en respiratie die pas verstoord werden vanaf 0,1 nmol/L CER. Ook de HepG2 cellen bleken gevoelig aan lage concentraties cereulide: bij MTT vanaf 0,5 nmol/L en bij de SRB vanaf 0,25 nmol/L na 3 dagen blootstelling. Er vonden morfologische veranderingen plaats vanaf 0,25 nmol/L en verstoringen in mitochondriale functies waren zichtbaar vanaf 0,5 nmol/L. Nadat de cellen 10 dagen werden blootgesteld vertoonden de MTT analyse en de Mito stress analyse een hepatotoxiciteit vanaf 0,25 nmol/L terwijl de SRB een toxisch effect aangaf vanaf 0,1 nmol/L CER. Deze resultaten wijzen erop dat lage dosissen cereulide zowel het intestinal als het leverepitheel kunnen beschadigen na een herhaalde blootstelling. Verder onderzoek naar de prevalentie en de invloed van sub(acute)-dosissen van cereulide en andere gelijkaardige toxines zoals beauvericine en enniatine B zou een interessante aanvulling van dit eindwerk kunnen betekenen.