Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Er wordt steeds op zoek gegaan naar strategieën om de klimaatverandering, veroorzaakt door uitstoot van CO2, tegen te gaan of te stabiliseren. Een van die strategieën is om CO2 op te slaan in de bodem. Een deel van de koolstof wordt in de bodem opgeslagen onder de vorm van organische stof. Het strooisel, afkomstig van de vegetatie is een belangrijke bron van organisch materiaal in de bodem. Bossen spelen hierbij een belangrijke rol, ze slaan namelijk 70% van de organische koolstof op in de bodem. Niet enkel de hoeveelheid koolstof die wordt opgeslagen is belangrijk, maar ook dat de koolstof stabiel wordt opgeslagen zodat deze niet terug kan vrijkomen in de atmosfeer. Er zijn verschillende mechanismen die zorgen voor de stabilisatie van koolstof, biotische en abiotische mechanismen. De biotische mechanismen zijn gerelateerd aan planten, bodemfauna en micro-organismen, de abiotische mechanismen hebben te maken met de interactie tussen bodemdeeltjes. Planten zijn een bron van organisch materiaal in de bodem en dragen bij aan de stabilisatie door slecht afbreekbare verbindingen te produceren en de vorming van stabiele aggregaten te bevorderen. De bodemfauna en micro-organismen dragen ook bij aan de stabilisatie. De bodemfauna mengen strooisel met de bodemdeeltjes via bioturbatie. Wanneer de organische stof in de bodem is opgenomen is het beschikbaar voor micro-organismen. Mesofauna kunnen biogene structuren vormen waarin de koolstof gestabiliseerd wordt door organo-minerale associaties of fysiek beschermd tegen de afbraak door micro-organismen. In regenwormafgietsels of fecal pellets van mesofauna kan koolstof ook beschermd worden tegen microbiële afbraak. Abiotische mechanismen verantwoordelijk voor stabilisatie zijn de fysieke structuur van de bodem, de biochemische verandering van organisch materiaal en de fysisch-chemische bescherming door organo-minerale interacties. De kwaliteit van het strooisel heeft een invloed op de afbraak ervan. Strooisel afkomstig van armstrooiselsoorten hebben een hoge C:N verhouding en breekt daarom minder goed af. Het kan zorgen voor een verhoging van koolstofopslag in de strooisellaag. Rijkstrooiselsoorten hebben strooisel met een betere kwaliteit en wordt makkelijker afgebroken door het bodemleven. Er is meer verplaatsing van organisch materiaal naar de minerale bodem, waar koolstof stabieler wordt opgeslagen. In dit onderzoek werd de invloed van arm- en rijkstrooiselsoorten op koolstof in zandbodems geëvalueerd. Er werd gekeken naar de invloed van het bostype op de totale hoeveelheid koolstof en op de stabiliteit van de koolstof. Om de stabiliteit te evalueren werd een C-fractionatie uitgevoerd waarbij de bodem gescheiden word op basis van deeltjesgrootte in verschillende fracties, namelijk deeltjes organisch materiaal, silt en klei, zand en aggregaten. Verder werd er nagegaan of er een verschil was in diepte, zowel voor de totale hoeveelheid koolstof als voor de stabiliteit. Ten slotte is nog het effect van de pH, de respiratie, de biomassa regenwormen en de aanwezigheid van mesofauna op de stabiliteit onderzocht. In deze studie hebben de bostypes geen significant effect op de totale koolstofopslag en stabiliteit. Ook de biomassa regenwormen en de mesofauna hadden in dit onderzoek geen effect op de stabiliteit van de koolstof. Bij de dieptes was er een verschil in de koolstofopslag. Bij armstrooiselsoorten waren de totale koolstofopslag en de hoeveelheid koolstof op organische deeltjes hoger in de top