Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In ons onderzoek wilden we nagaan welke variabelen verandering in de uitkomstmaat disability kunnen voorspellen voor mensen met chronische lage rugpijn die een multidisciplinair revalidatieprogramma (MMR) doorlopen. Er bestaat al heel wat onderzoek binnen dit domein, maar de resultaten zijn niet consistent, of moeilijk met elkaar te vergelijken. Wij waren in het bijzonder geïnteresseerd in het mogelijke effect van kinesiofobie, wat een maat is voor iemands angst voor pijn en beweging. We hielden data bij van patiënten die deelnamen aan zo'n MMR-programma in het Ziekenhuis Oost-Limburg (ZOL) te Genk. Van alle relevante variabelen verzamelden we pre- en post-metingen. Disability hanteerden we als uitkomstmaat. We wilden een idee krijgen van welke variabelen een verbetering of verslechtering van deze uitkomstmaat konden voorspellen. Potentiële predictoren waren kinesiofobie, leeftijd, geslacht, pijnintensiteit, gezondheidsgerelateerde levenskwaliteit, mate van angst en depressie, pijnlocatie, BMI, kracht en beweeglijkheid. Om tot onze onderzoeksresultaten te komen, voerden we zowel multinomiale als binaire logistische regressie-analyses uit op twee subsets en op de totale dataset. We verdeelden de totale dataset at random in twee subsets zodat we onze resultaten in een tweede subset konden valideren. Erna bekeken we welke resultaten in de totale dataset naar voren kwamen en welke variabele consistente predictoren waren. We deden eerst analyses met onze zeven mogelijke basispredictoren. Vervolgens namen we ook onze drie bijkomende potentiële voorspellers op. Toen we de resultaten bekeken, bleek een hogere pijnintensiteit bij de start van revalidatie, volgens de multinomiale logistische regressie-analyses, de meest robuuste significante voorspeller van verandering, en met name veslechtering, van de disability-score te zijn (in vergelijking met een gelijk blijven ervan). Analyses op de totale dataset, schoven tevens pijnlocatie elders dan de rug (versus pijnklachten gerelateerd aan de rug) als voorspeller van een verslechtering van disability ten opzichte van een gelijk blijven ervan naar voren. De analyses met de basispredictoren, op de totale dataset, weerhielden ook levenskwaliteit als voorspeller, waarbij men bij elke verhoging van een punt meer kans had om gelijk te blijven op vlak van disability (in plaats van te verbeteren op dit vlak). De bijkomende analyses, op de totale dataset, gaven aan dat een betere beweeglijkheid bij baseline eveneens een predictor van een gelijk blijven van de uitkomstmaat was (ten opzichte van een verslechtering ervan). De drie laatstgenoemde effecten zijn minder stabiel dan dat van pijnintensiteit. De binaire logistische regressie-analyses weerhielden geen predictoren van verbetering van disability. Sommige van deze analyses gaven echter wel aan dat een pijnlocatie niet gerelateerd aan de rug (versus er wel aan gerelateerd) en hogere levenskwaliteit bij baseline opnieuw voorspellers waren van een gelijk blijven of verslechteren van de score op de uitkomstmaat (ten opzichte van een verbeteren ervan). Ons onderzoek vertoonde belangrijke verschillen met andere studies. Eén ervan was het ontbreken van een significant resultaat wat betreft de voorspellende waarde van iemands mate van kinesiofobie.