Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Inleiding Het uitvoeren van een beenmergpunctie is een onderzoek dat al een gehele tijd wordt uitgevoerd in het O.L.V. van Lourdes ziekenhuis, nog maar sinds enkele maanden is dit op de afdeling dagziekenhuis. Patiënten worden mondeling geïnformeerd, maar er is nog geen schriftelijke patiëntenbrochure voorhanden waar de patiënt op kan terugvallen. Het doel van deze studie is om de kwaliteit van zorg te verbeteren door schriftelijke naslag te bieden aan de patiënt. De patiëntenbrochure kan ervoor zorgen dat de patiënt voor het onderzoek een correct beeld heeft over de procedure. De onderzoeksvraag die hier dan ook centraal staat luidt: “Welke schriftelijke informatie over een beenmergpunctie heeft een patiënt nodig?”. Methode Aan de hand van een literatuurstudie en verschillende observaties zal een patiëntenbrochure omtrent beenmergpunctie worden opgesteld. Vervolgens wordt er aan de hand van een schriftelijke vragenlijst feedback gevraagd aan de verpleegkundigen en arts over de patiëntenbrochure. Tot slot wordt er een infosessie georganiseerd over de patiëntenbrochure voor de verpleegkundigen en arts. Resultaten Uit de literatuurstudie bleek dat bij het opstellen van een patiëntenbrochure het geven van correcte informatie een belangrijk aspect is. De patiënt heeft hierbij nood aan informatie omtrent de voorbereidingen, het onderzoek en eventuele complicaties. De observaties leerden dat er nog verschillen zijn tussen de literatuur en de effectieve uitvoering van de beenmergpunctie. Uit de vragenlijsten bleek dat 87,5% van de participanten zich goed geïnformeerd zou voelen na het doornemen van de patiëntenbrochure. De term ‘erytheem’ werd ook aangekaart als een moeilijk te begrijpen begrip. Discussie Er werden verschillen opgemerkt tussen gegevens uit de literatuur en de uitvoering van het onderzoek. Ook de procedure die momenteel voorhanden is op de afdeling sluit volgens de observaties niet aan bij de huidige werking. Naar de toekomst toe is een herwerking van de procedure “Beenmergpunctie” aanbevolen. Verder zou ook het bevragen van de patiënten een meerwaarde kunnen vormen voor dit onderzoek.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Inleiding Het oplopen van een niet-aangeboren hersenletsel heeft verschillende gevolgen voor het levensverloop van een persoon. Iedere persoon met een niet-aangeboren hersenletsel heeft een individueel benadering nodig. Alsof deze uitdaging nog niet moeilijk genoeg is worden deze personen vaak geconfronteerd met fysieke fixatie. Dit heeft te maken met het feit dat verpleegkundigen preventief fysieke fixatie toepassen bij een verhoogd valrisico door verminderde mobiliteit, fysieke en verbale agressie, agitatie, weglopen, (nacht)dwalen, neiging tot verwijderen van medisch materiaal en delirant gedrag. Aan de hand van een literatuuronderzoek en het opstellen van een stappenplan met checklist wordt er op zoek gegaan naar een antwoord op de centrale onderzoeksvraag in deze studie. De onderzoekvraag luidt als volgt: “Is het mogelijk om personen met een niet-aangeboren hersenletsel voldoende vrijheid en bescherming te bieden zonder fysieke fixatie toe te passen?” Methodiek Aan de hand van een literatuuronderzoek is er gezocht naar een antwoord op de centrale onderzoeksvraag. Hiervoor werd het literatuuronderzoek opgedeeld in drie delen. In het eerste deel werd een uitgebreid beeld gevormd van een niet-aangeboren hersenletsel om de kennis in verband met een hersenletsel te verruimen. In het tweede deel werd fysieke fixatie besproken om inzicht te verwerven rond de wetgeving en het gebruik van fysieke fixatie. In het derde deel van de literatuurstudie werd fysieke fixatie bij personen met een niet-aangeboren hersenletsel besproken. Aan de hand van het literatuuronderzoek werd er een stappenplan met checklist opgesteld om fysieke fixatie te verminderen, te vermijden of af te bouwen. Resultaat Uit de literatuurstudie blijkt dat de gevolgen van een niet-aangeboren hersenletsel een verhoogd risico vormen om in contact te komen met fysieke fixatie. Om fysieke fixatie te voorkomen is er zowel een verandering nodig in de organisatie en zal er een degelijk stappenplan moeten worden opgesteld. Er moet ook gekeken worden naar de juiste alternatieven alsook een multidisciplinaire aanpak is hierbij noodzakelijk. Als laatste punt uit de literatuurstudie blijkt dat opleiding en bewustmaking over vrijheidsbeperking nodig is. In het praktijkgedeelte van deze studie werd een checklist gebaseerd ontworpen op het stappenplan uit de literatuurstudie. Het invoeren van deze checklist om fysieke fixatie te verminderen, voorkomen of af te bouwen, zorgt ervoor dat er enkele stappen die werden besproken in de literatuur kunnen worden omgezet in praktijk. Deze stappen zijn een multidisciplinaire benadering, het aanbieden van alternatieven en het gebruik maken van een stappenplan. Discussie Het toepassen van fysieke fixatie is niet essentieel om goede zorg te bieden aan de patiënten met niet-aangeboren hersenletsel. Door enkele aanpassing te brengen binnen de organisatie en binnen het team, kan de patiënt een beter en vlotter herstel aangeboden worden in deze moeilijke fase in zijn leven. Het is belangrijk om als uitgangspunt een zorg zonder fysieke fixatie te kunnen aanbieden. Trefwoorden: cerebrovasculair accident, niet-aangeboren hersenletsel, traumatisch hersenletsel, acquired brain injury, fysieke fixatie, vrijheidsbeperking, physical restraints

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Abstact Achtergrond : Onze samenleving wordt beïnvloed door migratiestromen van de laatste jaren en is superdivers geworden. Uit onderzoek blijkt dat mensen met een Marokkaanse achtergrond het vaak niet zo nauw nemen met therapietrouw in de geestelijke gezondheidszorg. Doelstelling: Het doel van het onderzoek is in kaart brengen welke factoren een invloed hebben op therapietrouw bij mensen met een Marokkaanse achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg. Methode: Dit is een literatuuronderzoek met recente artikelen uit wetenschappelijke databanken met een verpleegkundige focus en gezondheidsgerelateerde literatuur. Daarnaast werd er gezocht in de richtlijnendatabase voor evidence-based aanbevelingen. Het praktisch onderzoek werd verricht via seminaries en interviews met experten. Resultaat: Een niet culturaliserende en integrerende houding van de hulpverlener is van belang. De talige communicatiebarrière ontstaat wanneer gesprekspartners niet vloeiend dezelfde taal spreken waardoor er niet voldoende wederzijds begrip kan ontstaan. Cultuursensitieve zorg biedt men vanuit het diversiteitsprincipe. De therapieontrouw bij deze doelgroep hangt af van hun generatie, de gezondheidsvaardigheden, het niveau van acculturatie, de beheersing van het Nederlands, het ziektebeeld, de kennis van onze geestelijke gezondheidszorg, de religie en vooral de vertrouwensrelatie met de hulpverlener. Conclusie: Cultuur- en taalbarrières kunnen de toegankelijkheid en kwaliteit van zorg beïnvloeden wat zorgt voor therapieontrouw bij mensen van de doelgroep. Daarom is het belangrijk dat binnen de transculturele psychiatrie aandacht wordt besteed aan de interculturele communicatie. Iemands culturele achtergrond bepaalt zijn normen en waarden, maar ook zijn manier van communiceren. Om de communicatie met patiënten van Marokkaanse origine op een succesvolle manier te laten verlopen, kan de hulpverlener cultuursensitieve zorg bieden en zich een veelheid van benaderingen zelf eigen maken om therapietrouw te bevorderen bij mensen van de doelgroep.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Inleiding Het Zeepreventorium is een revalidatiehuis waar kinderen met diverse aandoeningen verblijven over een periode van meerdere maanden, minstens vijf dagen per week. De organisatie en zorg steunt op vier pijlers: huiselijk, communicatief, professioneel en forever young. Vermits kinderen gedurende meerdere maanden afscheid moeten nemen van een gekende omgeving en familie en vrienden is het heel belangrijk om ze in hun nieuwe thuis een geborgen gevoel te geven. Daarom wordt in dit onderzoek nagegaan op welke manier de huiselijkheid in de leefgroepen kan worden verbeterd. Methodiek Om na te gaan hoe de huiselijkheid kan worden verbeterd, wordt een literatuurstudie gedaan om te kunnen omschrijven wat huiselijkheid precies is en hoe dit kan worden geoptimaliseerd. Daarnaast wordt in vier leefgroepen geobserveerd hoe er wordt gewerkt aan huiselijkheid en waar er mogelijkheden zijn om de huiselijkheid nog te verbeteren. Resultaten Huiselijkheid kan worden opgedeeld in vijftien verschillende criteria. Het huiselijk gevoel is niet iets wat zomaar kan ontstaan, maar moet groeien bij een patiënt wanneer hij veiligheid en autonomie krijgt. Er wordt al aan heel wat criteria voldaan binnen de leefgroepen, maar er kan nog bewuster omgegaan worden met het gevoel van erkenning en autonomie. Ook op vlak van uitstraling is er nog mogelijkheid tot verbetering. Discussie Huiselijkheid moet zoals andere kwaliteitscriteria continu gecontroleerd en verbeterd worden. Hiervoor moet een attitude bestaan bij het personeel om regelmatig te observeren en aanpassingen door te voeren. Hiervoor kan gebruik gemaakt worden van de PDCA-cirkel waarbij een vragenlijst ingezet kan worden als check.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Abstact Achtergrond : Onze samenleving wordt beïnvloed door migratiestromen van de laatste jaren en is superdivers geworden. Uit onderzoek blijkt dat mensen met een Marokkaanse achtergrond het vaak niet zo nauw nemen met therapietrouw in de geestelijke gezondheidszorg. Doelstelling: Het doel van het onderzoek is in kaart brengen welke factoren een invloed hebben op therapietrouw bij mensen met een Marokkaanse achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg. Methode: Dit is een literatuuronderzoek met recente artikelen uit wetenschappelijke databanken met een verpleegkundige focus en gezondheidsgerelateerde literatuur. Daarnaast werd er gezocht in de richtlijnendatabase voor evidence-based aanbevelingen. Het praktisch onderzoek werd verricht via seminaries en interviews met experten. Resultaat: Een niet culturaliserende en integrerende houding van de hulpverlener is van belang. De talige communicatiebarrière ontstaat wanneer gesprekspartners niet vloeiend dezelfde taal spreken waardoor er niet voldoende wederzijds begrip kan ontstaan. Cultuursensitieve zorg biedt men vanuit het diversiteitsprincipe. De therapieontrouw bij deze doelgroep hangt af van hun generatie, de gezondheidsvaardigheden, het niveau van acculturatie, de beheersing van het Nederlands, het ziektebeeld, de kennis van onze geestelijke gezondheidszorg, de religie en vooral de vertrouwensrelatie met de hulpverlener. Conclusie: Cultuur- en taalbarrières kunnen de toegankelijkheid en kwaliteit van zorg beïnvloeden wat zorgt voor therapieontrouw bij mensen van de doelgroep. Daarom is het belangrijk dat binnen de transculturele psychiatrie aandacht wordt besteed aan de interculturele communicatie. Iemands culturele achtergrond bepaalt zijn normen en waarden, maar ook zijn manier van communiceren. Om de communicatie met patiënten van Marokkaanse origine op een succesvolle manier te laten verlopen, kan de hulpverlener cultuursensitieve zorg bieden en zich een veelheid van benaderingen zelf eigen maken om therapietrouw te bevorderen bij mensen van de doelgroep.