Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Non-fiction --- Dutch literature --- Gruwez, Luuk --- Verpale, Eriek

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In deze masterproef wordt gepoogd een antwoord te vinden op de vraag: hoe verhield de schrijver Eriek Verpale zich tot de wereld, tot zijn auteurschap, tekst en lezer in zijn belangrijkste werken en vooral in zijn (ongepubliceerde) brieven aan zijn ‘Beminde Vriend’, Luuk Gruwez? Aan de hand van de termen ethos, histoire, public en fictions van de Zwitserse literatuurwetenschapper Jérôme Meizoz en de begrippen artist, universe, audience en work van Howard Abrams wordt toegelicht hoe Eriek Verpale zich voornamelijk in zijn brieven aan zijn collega-schrijver Luuk Gruwez toont. In het eerste hoofdstuk, ‘Kunstbroeders Eriek Verpale en Luuk Gruwez’, wordt een algemeen beeld geschetst van de beide auteurs. Uit de recensies die te vinden zijn op de databank LiteRom, worden twee stellingen gepuurd en geïllustreerd met citaten. De conclusie wordt metaforisch voorgesteld op de kaft van het gezamenlijk uitgebrachte duodagboek Onder vier ogen. Daarop is een Siamese tweeling te zien, twee mannen die enerzijds met hun ruggen aan elkaar vasthangen, wat duidt op de vele gelijkenissen tussen Verpale en Gruwez, maar anderzijds kijken ze elk een andere richting uit, wat dan weer verwijst naar hun (literaire) verschillen. Het tweede hoofdstuk, ‘Eriek Verpale als auteur’ past het eerste begrippenpaar, ethos/artist, toe op Verpale. We merken op dat hij als civiele persoon al vroeg begint samen te vallen met zijn literair alter ego. Verpale neemt een geconstrueerde, ‘verliteratuurde’ identiteit aan, niet alleen ten aanzien van de buitenwereld, de media en zijn lezers, maar hij laat zich ook in die hoedanigheid zien aan zijn ‘tweelingbroer’ Luuk Gruwez in hun correspondentie. De aspecten van die artificiële identiteit die in deze verhandeling worden behandeld, zijn Verpales vermeend joods bloed en zijn buitenstaanderspositie. Daarnaast wordt ook nog ingegaan op zijn houding ten opzichte van zijn schrijverschap. Vervolgens plaatsen we Eriek Verpale in de (literaire) wereld. Histoire, de term van Meizoz, en universe van Abrams verwijzen allebei naar de omgeving waaruit de auteur zijn materiaal put. Voor Verpales werk en posture is de nieuw romantische stroming van belang geweest: dit wordt aangetoond door middel van enkele thema’s en motieven die naast in het oeuvre van de schrijver, ook hun weerslag vonden in zijn brieven aan Gruwez. Wie specifiek de invloed van de literatuurgeschiedenis op Verpale wil onderzoeken, zal opmerken dat Franz Kafka een niet onbelangrijke rol heeft gespeeld bij de vorming van ’s schrijvers posture. Ten slotte gaat het vierde hoofdstuk in op Verpales houding ten opzichte van zijn teksten en lezers. Zijn literaire samenwerking met Luuk Gruwez en hun briefwisseling daarover, zijn representatief voor die houding. Verpales schrijfplannen, die nooit tot uitvoering werden gebracht, bewijzen onder andere zijn moeite met het voltooien van zijn werk. In het besluit worden nog enkele onderzoeksmogelijkheden geopperd, om uiteindelijk af te sluiten met een duiding van Verpales kenspreuk: “Alles blijft altijd stilte.”