Listing 1 - 10 of 18 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
700.6 --- onderzoeksmethoden --- Onderzoeksvaardigheden --- ontwerpproces --- artistiek onderzoek (onderzoek in de kunsten) --- architectuur --- 7.01 --- Onderzoek in de kunsten --- OPaK ; Onderzoeksplatform voor de Kunsten ; LUCA School of Arts --- Publicaties ; Luca School of Arts Gent ; Grafische Cel --- Jacque, Andrés --- De Smet, Annelies --- Mulder, Arjen --- Decroos, Bart --- Burroughs, Brady --- Kodama, Emi --- Boelsma, Estelle --- Venrooy, Esther --- Meganck, Ine --- Vanhee, Isolde --- Kohlmaier, Joseph --- Devriendt, Lucas --- Kneebone, Mathew --- Sarah & Charles --- Van Imschoot, Tom --- 72.01 --- creativiteit --- biotopen --- biologie --- Von Uexküll Jacob --- architectuurtheorie --- onderzoek in de kunsten --- kunst en architectuur --- kunsttheorie --- eenentwintigste eeuw --- kunst --- beeldende kunst, filosofie, esthetiek en kritiek der beeldende kunst --- Kunst ; theorie, filosofie, esthetica --- Architectuur (esthetica) --- Architectuur (kritiek) --- Art --- art [fine art] --- architecture [discipline] --- perception --- Nature --- fauna --- flora [plants] --- philosophy of art --- people [agents] --- Uexküll, von, Jakob --- art [discipline] --- kunst en wetenschap
Choose an application
Architecting Bodies by Immersive Gestures, proposes play-legged embodied design thinking to move from the body of architecture to architecting bodies. The approach is coined waying and is the result of bodily exploring the conceptual apparatus of becoming by direct and live acting as to design actionables. Waying proposes for architecting bodies to bodymindly engage with mess, draw on the fragilities of bodyminds and environments and urge movement in the broadest sense. That is to explore multiple forms of embodiment as activating human-environment relations (and their mutual constitutiveness) by means of an ever-immersed bodymind in movement. Waying is therefore simultaneously a movement, a walk, a dance, a performative practice of way making and practice of architecting bodies that does not represent time-space-matter but creates it. Face-to-face, body-to-body, step by step, over and over (on a 1:1 scale). By play-legged embodied design thinking, waying practices the art of relating to what moves and shifts as to attune to what is unexpected, unforeseen and not-yet (heard, formed and known). As a result, Architecting Bodies by Immersive Gestures is less concerned with consolidating and establishing what already is, than practicing the art of anticipatorily relating to what is unexpected and unforeseen, in order to create alternative body-environment relationalities. It offers an embodied environmental awareness – broader than human alone – by enticing environment-sensitive acting, environment-sensitive bodyminding and environment-sensitive becoming.
Choose an application
De klimaattransitie zal sociaal rechtvaardig zijn of ze zal niet zijn. Lokaal klimaatbeleid in Aalst lijkt momenteel vooral gericht op de middenklasse. Vormen gezinnen in armoede een blinde blek in het lokaal klimaatbeleid? En hoe kan een sociaal werker een rol spelen om gezinnen in het lokaal klimaatbeleid te laten participeren in Aalst? In deze bachelorproef onderzoek ik de noden voor gezinnen in armoede inzake klimaatbeleid, hoe de lokale overheid op deze noden kan inspelen en zoek ik uit hoe lokale hulpverleners die gezinnen ondersteunen in Aalst hierin een rol kunnen spelen. Ik vertrek hierbij vanuit het lokaal klimaatbeleid in Aalst en een lokale casus: een gezin bestaande uit een alleenstaande mama met een migratieachtergrond, en drie jonge kinderen. Vanuit een sociologische invalshoek bekijk ik gezinnen in armoede, en stel ik vast dat alleenstaande, niet-Belgische ouders, zoals de mama uit het gezin in mijn casus meer risico lopen op armoede. Ik stel vast dat er sprake is van armoede binnen het gezin aan de hand van armoede-indicatoren zoals deprivatie bij kinderen en de kansarmoedeindex van Kind & Gezin. Ik leg de link tussen armoede en sociale rechtvaardigheid in klimaatbeleid. Gezinnen in armoede kunnen minder vaak participeren: zowel in het deelnemen aan maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan, als om zich te beschermen, als in het beleid. Ook dit blijkt herkenbaar voor het casusgezin. Vanuit een jurdische invalshoek zoem ik in op mensen- en kinderrechten en leg ik onder meer de link met het lokaal sociaal beleid. Ik stel bij ondersteuningsmaatregelen vast dat het gelijkheidsbeginsel onvoldoende in het huidig lokaal klimaatbeleid wordt meegenomen. Tot slot verdiep ik me in de rol van gezinsondersteuning en neem daarbij de participatie van gezinnen in armoede in het klimaatbeleid onder de loupe. In Aalst lijken gezinnen in armoede momenteel onderaan de participatieladder (Luyten, 2016) te staan. Ze krijgen info maar er is nog geen sprake van actieve betrokkenheid. In een laatste fase doe ik een aantal concrete voorstellen voor veranderingen die kunnen bijdragen om de participatiekansen van gezinnen in armoede in Aalst in het lokaal klimaatbeleid te verhogen en de bestaande ongelijkheid weg te werken. Ik werk een project uit via het subisdieproject ‘Een fiets voor iedereen’ en stel een instrumentenmix voor die kan tegemoetkomen aan vervoersarmoede. Via de participatieladder doe ik een voorstel voor meer participatie van kwetsbare doelgroepen in het klimaatbeleid. Deze voorstellen kunnen het lokaal bestuur helpen om bij de uitwerking van het lokaal klimaatbeleid meer rekening te houden met gezinnen in armoede, zowel wat betreft participatie in het beleid als in participatie bij uitvoering van maatregelen in het beleid, waar ook de gezinnen zelf baat bij hebben. Een laatste voorstel is een infosessie over hoe gezinsondersteuners in Aalst gezinnen in armoede kunnen helpen om hen te laten deelnemen aan het lokaal klimaatbeleid. Gezinnen in armoede vormen momenteel inderdaad een blinde vlek in het lokaal klimaatbeleid in Aalst, bij gebrek aan beleid dat gezinnen in armoede extra ondersteunt en betrekt. Hulpverleners die gezinnen in armoede ondersteunen kunnen echter signalen opvangen, politiserend werken, een verbindende rol spelen en gezinnen zelf empoweren om te participeren in het lokaal klimaatbeleid. Laat deze bachelorproef een bron van inspiratie zijn tot een sociaal rechtvaardiger klimaatbeleid in Aalst.
Choose an application
Probleemstelling: Wat kan je als begeleider ondernemen om volwassen personen met een verstandelijke beperking en ASS aan te zetten tot het ontdekken van nieuwe activiteiten? Hoe kan je deze nieuwe activiteiten aanbieden en opbouwen zodat ze op termijn zelfstandig kunnen uitgevoerd worden? Conclusies: Er zijn verschillende factoren die bepalen of een activiteit vlot verloopt of niet. Sommige heb je zelf voor een deel in de hand, andere kan je nauwelijks beïnvloeden. Je moet niet enkel voortdurend rekening houden met de gasten waarmee je werkt, maar ook met de anderen van de groep. Zelfs wanneer de gasten de activiteiten de ene dag volledig zelfstandig kunnen uitvoeren, kan dezelfde activiteit een paar dagen later veel te moeilijk zijn. Er is dan plots weer nood aan ondersteuning. Telkens gasten de activiteit uitvoeren, moet er bekeken worden of het haalbaar is voor de gasten en welke ondersteuning ze nodig hebben. Alle gasten zijn anders, dus moet er gekeken worden welke activiteiten door welke gasten kunnen worden uitgevoerd en welke ondersteuning ieder van hen daarbij nodig heeft.
Listing 1 - 10 of 18 | << page >> |
Sort by
|