Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Tort and negligence --- Medical law --- Hygiene. Public health. Protection --- France --- Netherlands --- Belgium

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het thema ‘Regionale zorgnetwerken, verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid’ is als onderwerp voor een onderzoek gekozen omdat de evoluties in het zorglandschap het afgelopen decennium hebben geleid tot een paradigmashift waarbij samenwerking in de zorg centraal is komen te staan, met het oog op een verbetering van de kwaliteit, betaalbaarheid en efficiëntie van de zorg. Het ‘Plan van Aanpak Hervorming Ziekenhuisfinanciering’ van de Minister van Volksgezondheid van 28 april 2015 heeft deze hervorming binnen de Belgische ziekenhuiscontext verder geconcretiseerd en via de Wet van 28 februari 2019 geformaliseerd, onder meer via de oprichting van 25 locoregionale klinische ziekenhuisnetwerken die het nieuwe zwaartepunt zullen vormen in de organisatie van het Belgische ziekenhuislandschap, en waarbinnen de ziekenhuizen zich verplicht zullen moeten organiseren. Het analyseren van samenwerkingsverbanden in de zorg is, in elk geval voor wat betreft de aansprakelijkheidsrisico’s eraan verbonden, tot op heden nog maar nauwelijks voorwerp van onderzoek geweest. Conclusie van dit onderzoek is dat het aansprakelijkheidsrisico voor zorgverleners en ziekenhuizen bij samenwerking weliswaar is verhoogd in vergelijking met geïsoleerde zorgverlening, omdat er in geval van een samenwerkingsverband ook nog andere normatieve eisen aan professioneel gedrag kunnen worden gesteld dan het geval is in een één op één relatie tussen zorgverlener en patiënt, en die bij schending aansprakelijkheid kunnen opleveren, maar dat er geen sprake lijkt te zijn van een verhoogd aansprakelijkheidsrisico in geïnstitutionaliseerd, dan wel in niet-geïnstitutionaliseerd samenwerkingsverband, althans wat betreft de individuele zorgverleners. Als er voor hen al sprake is van een verhoogd risico in institutioneel samenwerkingsverband, dan is dat louter vanuit kwantitatief oogpunt, omwille van de verwachte stijging van het aantal samenwerkingsverbanden binnen de nieuw opgerichte netwerken. Voor ziekenhuizen ligt dat anders. Voor hen is samenwerking in het kader van een geïnstitutionaliseerd samenwerkingsverband niet alleen vanuit kwantitatief, maar ook vanuit kwalitatief oogpunt meer risicovol, omdat de wetgever er voor heeft gekozen hen verantwoordelijk te maken voor de operationalisering van de zorgstrategie (met inbegrip van de continuïteit, kwaliteit en veiligheid van de samenwerking) op netwerkniveau. In geval van een medisch incident waarbij de patiëntveiligheid, kwaliteit van zorg, of zorgcontinuïteit in het geding is in netwerkverband, zal daarom meer en eerder naar de bij de samenwerking betrokken ziekenhuizen worden gekeken door patiënten en hun naasten. De aansprakelijkheid van ziekenhuizen zal dus nog evolueren en in omvang groeien, zo verwacht ik. De verantwoordelijkheden van de netwerkbeheerder en netwerkhoofdarts zijn door de wetgever ingestoken op beslissings- en instructieniveau. Zij zijn met andere woorden verantwoordelijk voor de opmaak en het ter beschikking stellen van voldoende beleidsplannen, richtlijnen, protocollen, afspraken en instructies inzake de zorgstrategie. M.i. zou daaraan wel nog een extra verantwoordelijkheid voor de goede uitvoering van het zorgcontinuïteits- en kwaliteitsbeleid op netwerkniveau moeten geplaatst worden. Waar rechtens de beslissingen, worden genomen moet ook de verantwoordelijkheid worden gelegd om die beslissingen (mee) waar te maken.