Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De geestelijke gezondheidszorg is een sector die steeds verder uitbreidt en opdeelt, maar die tegelijkertijd hoge muren rechthoudt. De ervaringen en noden weergeven van minderjarigen en hun context met GGZ is de eerste doelstelling van deze bachelorproef. Deze ervaringen worden door jongeren, hun omgeving en hulpverleners zelf verteld. Hierop volgt onderzoek naar manieren om deze ervaringen te verbeteren. Dit door bestaande drempels weg te werken en door principes zoals gelijkwaardigheid en empowerment meer te integreren in zorg en beleid, met een sterke focus op gezinsgerichte ondersteuning. Concreet hanteert deze bachelorproef drie invalshoeken. Er wordt van start gegaan met de nood aan laagdrempelige psychische hulpverlening, waarbij aandacht wordt besteed aan preventie en vroeginterventie. Dit zowel in eerstelijnshulpverlening, als in de school- en gezinscontext. Verder wordt de organisatie van de brede GGZ onder de loep genomen, met als belangrijkste thema’s de versnippering van het GGZ-landschap, de nood aan transparantie en continuïteit en het probleem van wachttijden. De tweede invalshoek bouwt hierop verder en beschrijft zowel organisatie als kwaliteit van psychiatrische crisis- en spoedeisende hulp. De nood aan hulp die 24/7 beschikbaar is, is groot, het aanbod klein. Organisatorische problemen steken de kop op, net zoals het gebrek aan hulp die tegemoet komt aan de zorgnoden van de cliënt. Gevolg is dat men zich niet geholpen voelt, wat leidt tot disempowerment, bijkomend lijden en traumatisering. Hierop volgt de derde invalshoek, die zich focust op kwaliteit van zorg en op principes voor het welslagen van hulp, zoals empowerment, empathie en gelijkwaardigheid. Heersende problemen die deze principes teniet doen zijn onder meer het inzetten van dwang, het tegengaan van familiebetrokkenheid en een beleid dat disempowerment in de hand werkt. Mogelijke veranderingsstrategieën worden voor elk onderdeel uitgebreid omschreven. Hieruit komen vier kernthema’s naar voren, die de drie invalshoeken overstijgen. Eerst en vooral is een sterke focus op preventie noodzakelijk. Dit zowel om organisatorische als kwalitatieve verbeteringen door te voeren. Preventie vermijdt dat problemen escaleren en zorgt voor betere afstemming tussen hulpverlener en cliënt. Op microniveau is dit mogelijk door het opstellen van een veiligheidsplan, op macroniveau door het uitbouwen van laagdrempelige hulp. Ten tweede dringt een reorganisatie zich op. Wachttijden wegwerken, door een centraal aanmeldpunt te creëren en door intensifiëring van zorg is belangrijk om toegang tot zorg te garanderen, net zoals het herverdelen van middelen. Bovendien bevordert dit transparantie en continuïteit. Hierbij is verdere uitbouw van de bestaande crisishulp nodig die 24/7 beschikbaar dient te zijn en waarbij volgens het subsidiariteitsprincipe gewerkt wordt. Een derde aspect is het verbeteren van kwaliteit van zorg. Preventie is hierbij belangrijk, net zoals zelfreflectie van de hulpverlener en het integreren van theoretische concepten zoals de herstelvisie, Patient Empowerment en Open Dialogue in de praktijk. Tot slot zou deze bachelorproef geen bachelorproef gezinswetenschappen zijn, als deze niet het belang van gezinsgericht werken naar voren draagt. Verbinding zoeken in de context, in dialoog gaan en het volledige cliëntsysteem begeleiden is immers zo belangrijk, aangezien een jongere het best in en door zijn context ondersteund kan worden en elk lid eigen noden heeft.