Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

#A9810A --- 321.74 --- P4 --- socialisme (politiek) - socialistische democratie (oosters blok) - democratisch socialisme (westers blok) (zie ook 335) --- Europa --- Socialism --- Europe

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de Atlas van afgehaakt Nederland verkennen René Cuperus en Josse de Voogd hoe maatschappelijke verschillen tussen mensen neerslaan op de ‘electorale kaart’ van Nederland. Ze laten zien hoe, vaak gestapelde, verschillen in opleidingsniveau, inkomen en gezondheid zich vertalen in sociaal-culturele voorkeuren en politieke keuzes en hoe die over het land zijn verdeeld. Feitelijke of gevoelde maatschappelijke deprivatie kan ertoe leiden dat mensen ‘afhaken’ van het traditionele bestel. Ze hebben minder vertrouwen in de politiek, stemmen niet (meer) of kiezen voor, wat de auteurs noemen, ‘buitenstaanderspartijen’ aan de flanken. Cuperus en De Voogd gaan in op de vraag wie er afhaken, waar en waarom. Zij zien een fundamenteel meningsverschil over de toekomstkoers van de samenleving. Naast een analyse van deze vragen voor het gehele land, lichten de auteurs vijf gemeenten uit. Daarmee willen zij laten zien dat de door hen gesignaleerde fenomenen zich ook voordoen binnen steden en dorpen. Cuperus en De Voogd willen met hun, rijk met kaarten en afbeeldingen geïllustreerde, publicatie bijdragen aan het debat over maatschappelijke en regionale verschillen. Volgens hen is het nodig om te begrijpen wat polarisatie langs nieuwe scheidslijnen kan temperen. De parlementaire democratie werkt op dit moment niet voor iedereen even goed en een deel van Nederland dreigt ‘af te haken’ of is al afgehaakt. Zo waarschuwde onder meerde Staatscommissie Parlementair Stelsel (Commissie Remkes).Verschillende onderzoeken laten zien dat politiek-maatschappelijk onbehagen, of wat we ‘afhaken’ zouden kunnen noemen, sterk samenhangt met inkomens- en opleidingsniveau (‘diplomademocratie’). Hoger opgeleiden, jongeren en mensen meteen bovenmodaal inkomen, hebben veel meer vertrouwen in regering en parlement dan ouderen en lager opgeleiden. In toenemende mate worden daarnaast geografische verschillen tussen regio’s als factor gezien om de variatie in politieke (non)participatie en stemgedrag te kunnen bestuderen en verklaren. Met de Atlas van Afgehaakt Nederland willen we bijdragen aan dit debat over regionale ongelijkheid. De Atlas van Afgehaakt Nederland verkent de ruimtelijke weerslag van ‘afhaken’. Wekijken naar politieke (non)participatie en politiek vertrouwen en naar afwijkende opvattingen van de politieke mainstream. Welke mensen en welke groepen zijn het die afhaken?En op welke plekken haken veel mensen af? Welke ruimtelijke patronen van ‘afgehaaktheid’ zijn er in Nederland te onderscheiden? Met welke oorzaken en omstandigheden lijkt dit afhaken verbonden? Welke samenhang is er met factoren als opleiding, armoede en gezondheid of met krimp en de afgenomen bescherming van de verzorgingsstaat? De Atlas van Afgehaakt Nederland laat zien dat er grote verschillen bestaan tussenmensen, regio’s, gemeenten en wijken in Nederland. Bruisende gebieden naast krimpgebieden, wijken met mensen met relatief veel sociaal en financieel ‘kapitaal’ naast wijkenmet mensen met relatief weinig kapitaal. De Atlas laat zien dat het land op een complexemanier ongelijk verdeeld is. Hoe bescheiden van omvang en bevolkingsgrootte het land ook is, Nederland is geen homogeen land. Noch sociologisch, noch geografisch.Bepaalde (groepen) mensen en bepaalde plekken hebben meer kansen en ontwikkelingsmogelijkhedenen worden beter gerepresenteerd in politiek en samenleving. Als het gaat om lage opkomst bij verkiezingen, dan vallen het zuiden, de steden enenkele perifere regio’s op. Anti-establishment partijen, of, zoals we ze in de Atlas noemen:‘buitenstaander-partijen’, zijn relatief sterk in het zuiden, in industriële regio’s, in(voormalige) groeikernen en in krimpgebieden. Ruimtelijk gezien blijken lage opkomstenen stemmen op buitenstaander-partijen samen te hangen met achterstanden op hetvlak van werk, inkomen en gezondheid. De establishment-partijen, of, zoals in de Atlasgenoemd, ‘gevestigde partijen’, zijn sterk in gebieden met veel hogeropgeleiden, eenhogere welvaart en meer sociale samenhang, vooral in het midden en oosten van het land.Vooral de eigen beoordeelde gezondheid springt er uit als factor die samenhangt met opkomst en stemgedrag. Het lijkt er op of bij gezondheid tegelijkertijd individuele factoren - opleiding, inkomen en leeftijd -, als ook de meer maatschappelijke dimensie van sociale samenhang, eenzaamheid, vertrouwen en burgerschap samenkomen. Kunnen we naast een ‘diplomademocratie’ wellicht ook spreken over een ‘gezondheidsdemocratie’? Gezondheid gaat over deelname en toegang tot werk, inkomen, gezien worden, en tot ‘aanhaken’. Er tekent zich een ‘Burgerschapszone’ of ‘Gemeenschapszone’ af in een zuidwest-noordoost diagonaal dwars door Nederland. Dit is een strook met relatief goede scores qua sociale samenhang, gezondheid en verkiezingsopkomst en relatief weinig stemmen voor buitenstaander-partijen. Terwijl het hier, opvallend genoeg, juist grotendeels een gebied betreft met een relatief lager inkomens- en opleidingsniveau. Dit voorbeeld laat zien dat naast individuele factoren ook onderliggende regionale karakteristieken ertoe kunnen doen. De Atlas zoomt in op vijf geselecteerde gemeenten. In Arnhem zijn de contrasten tussen wijken groot, terwijl in Borger-Odoorn de scheidslijn tussen de zand- en de veendorpen een rol speelt. Ook de gemeente Velsen kent grote verschillen tussen de woonkernen. In Woerden, bolwerk van de gevestigden, en Roosendaal, waar de buitenstaanders het goed doen, zijn de verschillen tussen de wijken minder scherp. De laatste Tweede Kamerverkiezingen (maart 2021) laten zien dat de ‘periferisering van de proteststem’ zich verder voortzet. Vooral de groei in het noorden van het land valt daarbij op. Daarnaast betekent de komst van weer nieuwe partijen een verdere diversificatie van het politiek-electorale krachtenveld. Men zou kunnen stellen dat mensen niet doelbewust zijn afgehaakt, maar ‘afgehaakt zijn gemaakt’. Door turbulente maatschappelijke veranderingen. Door de meritocratische normen van de kennissamenleving. Door het verdwijnen van beroepen, opleidingen en tradities. Door economische structuurverschuivingen en braindrain uit krimpregio’s. Populistische- of buitenstaander-partijen kunnen gezien worden als een alarmsignaal in reactie op deze ontwikkelingen. Tegelijk is dit populisme geen onschuldig fenomeen, en schuurt het soms aan tegen extreem-rechtse houdingen en posities. Het populisme louter demoniseren zal de sociale vrede echter niet dichterbij brengen in de meer gepolariseerde samenleving van de 21e eeuw. De scheidslijn tussen establishment en non-establishment staat voor een fundamenteel conflict over de toekomstkoers van onze samenleving. Het is van belang beter te begrijpen wat er nodig is om de polarisatie langs nieuwemaatschappelijke scheidslijnen te temperen. In het bijzonder zou verkend kunnen worden waarom regio’s met veel sociale samenhang afwijken van meer algemene patronen. En hoede factor gezondheid hierbij een rol speelt. Ook is meer aandacht wenselijk voor de positie van (kwetsbare) middengroepen en voor kwetsbare middelgrote gemeenten.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Antwoord op de vraag: hoe voorkomt de democratie haar eigen afschaffing?

#SBIB:324H43 --- Politieke structuren: politieke partijen --- Political philosophy. Social philosophy --- Political systems

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Migratie is een van de grote politieke vraagstukken van deze tijd. De stroom vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika zorgt voor grote spanningen in de Europese Unie en heeft het politieke landschap in de verschillende Europese landen waaronder Nederland grondig veranderd.Over de grens zoomt in op de oorzaken en gevolgen van de vluchtelingen­crisis. Alle schakels van de ‘migratieketen’ komen aan bod. De oorlog in Syrië, de bizarre dictatuur in Eritrea, de smokkelroutes in West-Afrika. Er wordt gekeken naar de omstreden ‘opvang in de regio’ en naar hoe Europa gefaald heeft aan haar buitengrenzen. Met desastreuze humanitaire gevolgen.Het resultaat is een fascinerend en uiterst leesbaar en informatief boek, dat de lezer in staat stelt zijn eigen opinie verder te onderbouwen over een thema dat de komende jaren de politieke agenda zal blijven beheersen. Wat te doen aan de oorzaken van de vluchtelingenstromen? Hoe moeten we vanuit juridisch en menselijk opzicht met vluchtelingen omgaan? Hoeveel draagvlak is er voor de opvang van vluchtelingen en welke rol speelt integratie daarbij?Door de prachtige fotoreportages die Werry Crone maakte in onder meer Libanon, Jordanië, Griekenland en Hongarije volgt de lezer de tocht van de vluchtelingen op de voet.Over de grens bevat bijdragen van Michael Bröning, Werry Crone, René Cuperus, Mark Elchardus, Han Entzinger, Cyrille Fijnaut, Jan Gruiters, Simon van Melick, Karlijn Muiderman, Lisa Pelling, Annelies Pilon, Kati Piri, Giselle Schellekens, Monika Sie Dhian Ho, Mikal Tseggai, Myrthe Wijnkoop & Fadel Wrakk