Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef beslaat een inhoudelijke en vormelijke analyse van een deelaspect van non-fictie, met name de Belgische misdaaddocumentaire. Drie films zijn daarbij onderhevig aan de analyses: Dossier Noir: la vie après Dutroux (2007), Dossier Noir: laffaire Michel Fourniret Monique Olivier (2008) en De Bende Haemers (2012). Gezien dit onderwerp in voorgaande literatuur een waar terra incognita bestreek, wordt met deze thesis een eerste voorzichtige benadering van het onderwerp nagestreefd. Aan de hand van een literatuurstudie, analyses en interviews met de documentairemakers wordt gepoogd een goed beeld van de Belgische misdaaddocumentaire te verkrijgen qua inhoud en vorm. Allereerst wordt een theoretisch kader uitgediept dat een stevige fundering voor de rest van het werk moet leggen. Vervolgens worden de vormelijke en inhoudelijke structuur van de drie films in de diepte geanalyseerd. De nadruk van de masterproef ligt op de representatieproblematiek. Onderzocht wordt dus op welke manier het veelbesproken en gevoelige onderwerp van de Belgische misdadiger benaderd wordt. Uit de analyses blijkt dat de Belgische misdaaddocumentaire zowel narratief als retorisch is opgebouwd (werkhypothese 1 bevestigd). Ook schijnt een zekere mate van subjectiviteit door in de representatie van feiten en subjecten (werkhypothese 2 bevestigd). De beïnvloeding van de kijker door de documentairemaker verdient echter enige nuance. Hoewel de kijker waarschijnlijk minder kritisch staat tegenover non-fictie dan fictie, kunnen we niet onderstellen dat het principe van de hypodermic needle geldig is. De kijker blijft zelf verantwoordelijk voor zijn interpretatie van de film, die overigens erg tegenstrijdig kan zijn met de mening van een andere. Het documentairepubliek wordt immers niet enkel blootgesteld aan dergelijke films, maar hebben allicht ook informatie over de onderwerpen vergaard via andere (nieuws)media.