Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Methods in social research (general) --- #SBIB:013.GIFTSOC --- -Surveys --- -Informatica in de sociale wetenschappen --- Social sciences --- Surveys --- #SBIB:303H32 --- #SBIB:303H4 --- Government surveys --- Mathematical geography --- Behavioral sciences --- Human sciences --- Sciences, Social --- Social science --- Social studies --- Civilization --- Methodology --- Research&delete& --- Evaluation --- Statistical methods --- Waarneming en participerende waarneming, gecontroleerde observatie, groepsdiscussie (vragenlijsten, interviews, experimenten) --- Informatica in de sociale wetenschappen --- Methodology. --- Research --- Evaluation. --- Statistical methods.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Mathematical statistics --- AA / International- internationaal --- 301 --- Surveys --- -Social surveys --- -Social sciences --- -#SBIB:303H30 --- #SBIB:303H32 --- kwantitatieve methoden --- maatschappijwetenschappen, methoden --- 519.2 --- Behavioral sciences --- Human sciences --- Sciences, Social --- Social science --- Social studies --- Civilization --- Community surveys --- Surveys, Social --- Social sciences --- Government surveys --- Mathematical geography --- Techniek van statistische inlichtingen. Organisatie van de statistische enquêtes. Statistische kritiek. --- Methodology --- Research --- -Statistical methods --- Kwalitatieve methoden: algemeen --- Waarneming en participerende waarneming, gecontroleerde observatie, groepsdiscussie (vragenlijsten, interviews, experimenten) --- Probability. Mathematical statistics --- 519.2 Probability. Mathematical statistics --- Social surveys --- #SBIB:303H30 --- Research&delete& --- Statistical methods --- Techniek van statistische inlichtingen. Organisatie van de statistische enquêtes. Statistische kritiek

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Web surveys hebben recent aan populariteit gewonnen als methode om survey data te verzamelen. Deze populariteit hebben ze in belangrijke mate te danken aan de combinatie van twee voordelen: een hoge snelheid en een lage kost. Data kunnen via een web survey op een kortere tijd en voor een lagere kost per bijkomende eenheid worden verzameld in vergelijking met een offline survey methode. Niettemin hebben web surveys ook het nadeel niet elk lid van de algemene populatie te kunnen bereiken, omdat niet iedereen een Internet aansluiting heeft. Dit noemt men het dekkingsprobleem. Naast dit minpunt hebben web surveys doorgaans ook te kampen met een lage respons, wat non respons vertekening kan introduceren. Dit non respons probleem treedt op wanneer er een afwijking bestaat tussen diegenen die meewerkten aan het survey (de respondenten) en zij die dat niet deden (de nonrespondenten). Aangezien de populatieparameters geschat worden op basis van de respondenten, kunnen schattingsfouten in deze situatie optreden. Deze thesis legde de focus op het non respons probleem, met de intentie om een aantal methodologische strategieën te evalueren betreffende hun invloed op web survey respons(een belangrijk aspect van data kwaliteit). Hoewel verschillende vormen van respons werden onderscheiden (het web survey al dan niet starten, het einde van het web survey al dan niet halen, alle gestelde vragen al dan niet beantwoorden),bleef het algemene doel doorheen de hele thesis de hoeveelheid bruikbare data (voor inhoudelijke analyse) te verhogen. Aangezien dit een studie design vereist dat in staat is om causaliteit te vatten, werden experimenten gebruikt. Op basis van een aantal bestaande theoretische inzichten, werden theoretische kaders ontwikkeld als leidraad voor de formulering van onderzoeksvragen en hypotheses voor elk van de vormen van non respons. In totaal werden 8 methodologische strategieën getest in 13 experimenten, uitgevoerd in 9 verschillende steekproeven, waar in totaal 18.785 individuen in vervat waren. Aangezien de algemene populatie niet gedekt wordt door het Internet, werden de experimenten uitgevoerd in specifieke populaties. Doorgaans werden universiteitsstudenten gebruikt. Dit zou de algemeen geldigheid van de resultaten kunnen beperken. De thesis erkent deze mogelijkheid en bespreekt ze. Er wordt ook ingegaan op de manier waarop de resultaten voorzichtig veralgemeend kunnen worden naar andere specifieke populaties. In een eerste reeks experimenten werden strategieën getest die als primaire doelstelling hadden om het percentage steekproefeenheden dat het survey start te verhogen (weergegeven als de inlog ratio). Er werd vastgesteld dat personalisering van de e-mail uitnodiging het inlog percentage significant verhoogt. Verder bleek ook dat informatie over de survey lengte een invloed heeft op de inlog ratio. In een poging om de uitnodiging aan te passen aan de kenmerken van de steekproefeenheden, werd de doeltreffendheid van een Frequently Asked Questions (veelvuldig gestelde vragen) sectie geëvalueerd. In een longitudinaal web survey werd eveneens nagegaan of een andere inhoud van het e-mail bericht een effect heeft op de inlog ratio. Omwille van een reeks mogelijke redenen bereikten geen van deze twee methodologische werkwijzen hun doel. Een laatste resultaat betreft de wijze waarop men de toegang tot de vragenlijst afschermt en controleert. Er werd vastgesteld dat het niet noodzakelijk de minst belastende methode is die de hoogste inlog ratio oplevert. In een tweede reeks experimenten werd getracht de ratio waarmee respondenten (dit zijn steekproefeenheden die het web survey startten) het web survey completeren te verhogen (de completeringsratio). Daarenboven werd ook aandacht geschonken aan hoe de item non respons ratio (het percentage gestelde vragen dat niet wordt beantwoord) kan worden beïnvloed. Omdat het soms mogelijk is het einde van het web survey te bereiken (het web survey te "completeren") zonder ook maar één vraag te beantwoorden, is het niet voldoende om de completeringsratio te maximaliseren. Respondenten dienen ook zoveel mogelijk gestelde vragen te beantwoorden. De vaststelling hier was dat zogenaamde radio-buttons makkelijker in gebruik zijn dan selecteermenu's, hetgeen een hogere completeringsratio tot gevolg kan hebben. Voortgangsindicatoren verhogen de completeringsratio niet, maar drukken wel de item non respons ratio. Het gebruik van prompts wanneer de respondent een gestelde vraag onbeantwoord wil overslaan, verlaagt de item non respons ratio en verhoogt op die manier de volledigheid van de verzamelde data. De thesis toont dus aan dat het gebruik van een aantal methodologische regels, die gekaderd kunnen worden binnen de in de thesis aangereikte theoretische perspectieven, de web survey respons verhoogt. Toekomstig onderzoek is natuurlijk noodzakelijk om de hier voorgestelde strategieën te verfijnen en om nieuwe doeltreffende strategieën te ontwikkelen. Daartoe worden mogelijke wegen voor toekomstig onderzoek in de thesis voorgesteld. Web surveys have recently become a popular survey data collection method. The main reason for their popularity is a combination of two benefits: high speed and low cost. Samples can be surveyed in shorter periods of time and at a lower costper additional observation with a web survey than with an offline survey method. However, web surveys have the disadvantage of not reaching every member of the general population, because not everyone has Internet access. This is the coverage problem. Also, web surveys commonly obtain relatively low response rates, which could introduce nonresponse bias (the nonresponse problem). The latter type of bias occurs when those surveyed (respondents) differ from those who did not participate in the survey (nonrespondents). Since population parameter estimates are based on the respondents, estimation errors can arise in this situation. This thesis focused on the nonresponse problem, the aim being an evaluation of methodological strategies regarding their ability to increase the response rate of a web survey (one important aspect of data quality). Although different forms of nonresponse were distinguished (starting vs. not starting the web survey, completing vs. not completing it, and answering all vs. not answering all survey questions), this general aim to increase the amount of usable data (for substantive analyses) was retained throughout the entire thesis. Since this requires a study design capable of capturing causality, the thesis relied on experiments. Based on a number of available theories, theoretical frameworks were developed to guide the research questions and hypotheses regarding the different types of nonresponse. In total, 8 methodological strategies were tested in 13 experiments and 9 different samples, containing in total 18,785 individuals. Since the general population is not fully covered by the Internet, the experiments were conductedwithin specific populations. Usually, university students were targeted. This could limit the generality of the findings of this thesis. The thesis acknowledges this limitation and provides a discussion of it. It also explains how the obtained results could be cautiously extrapolated to other specific populations. In a first series of experiments, methodologies primarily aimed at increasing the percentage of people starting the web survey (reflected in the login rate) were tested. It was found that personalization of the e-mail request significantly increases the web survey login rate. The experiments also revealed that different types of information regarding the survey length influence the percentage of survey recipients that starts the web survey. Length statements that make the survey sound shorter (or easier) lead to higher rates of respondents starting the web survey. In an attempt to tailor the web survey request to the particular characteristics of the sample units, the effectiveness of a Frequently Asked Questions section was tested and, in a longitudinal survey, the effectiveness of varying the e-mail content was assessed. For a variety of possible reasons, these methodologies were not able to influence the response to the web surveys. A final result concerns the commonly used strategy to restrict survey access to certain sample cases. It was found that an easier access method does not necessarily increase the rate at which the web survey is started. In a second series of experiments, it was attempted to influence the percentage of respondents (i.e. sample units that started the web survey) that completes the web survey (the completion rate). In addition, it was also investigated how the item nonresponse rate (the percentage of presented questions not answered) could be influenced. Because it is sometimes possible to reach the end of a web survey without answering a single question, simply increasing the completion rate is not sufficient. Respondents should answer as many of the presented survey questions as possible. It was found that radio-buttons are easier to use than drop-down boxes, which could lead to a higher completion rate. Using a progress indicator did not increase the completion rate, but it did decrease the item nonresponse rate. Presenting reminder screens (prompts) during the survey when an applicable question was not answered decreased the item nonresponse rate and hence increased the completeness of the data. In conclusion, the thesis shows that the response to web surveys can be increased by applying a set of methodological strategies, which can be framed within the theoretical perspectives presented in the thesis. Of course, further research is needed to perfect the strategies used here and to develop new effective ones. These possible venues for future research are discussed in the thesis. Web surveys hebben recent aan populariteit gewonnen als methode om survey data te verzamelen. Deze populariteit hebben ze in belangrijke mate te danken aan de combinatie van twee voordelen: een hoge snelheid en een lage kost. Data kunnen via een web survey op een kortere tijd en voor een lagere kost per bijkomende eenheid worden verzameld in vergelijking met een offline survey methode. Niettemin hebben web surveys ook het nadeel niet elk lid van de algemene populatie te kunnen bereiken, omdat niet iedereen een Internet aansluiting heeft. Dit noemt men het dekkingsprobleem. Naast dit minpunt hebben web surveys doorgaans ook te kampen met een lage respons, wat non respons vertekening kan introduceren. Dit non respons probleem treedt op wanneer er een afwijking bestaat tussen diegenen die meewerkten aan het survey (de respondenten) en zij die dat niet deden (de nonrespondenten). Aangezien de populatieparameters geschat worden op basis van de respondenten, kunnen schattingsfouten in deze situatie optreden. Deze thesis legde de focus op het non respons probleem, met de intentie om een aantal methodologische strategieën te evalueren betreffende hun invloed op web survey respons(een belangrijk aspect van data kwaliteit). Hoewel verschillende vormen van respons werden onderscheiden (het web survey al dan niet starten, het einde van het web survey al dan niet halen, alle gestelde vragen al dan niet beantwoorden),bleef het algemene doel doorheen de hele thesis de hoeveelheid bruikbare data (voor inhoudelijke analyse) te verhogen. Aangezien dit een studie design vereist dat in staat is om causaliteit te vatten, werden experimenten gebruikt. In totaalwerden 8 methodologische strategieën getest in 13 experimenten, uitgevoerd in 9 verschillende steekproeven, waar in totaal 18.785 individuen in vervat waren. In een eerste reeks experimenten werden strategieën getest die als primaire doelstelling hadden om het percentage steekproefeenheden dat het survey start te verhogen (weergegeven als de inlog ratio). Er werd vastgesteld dat personalisering van de e-mail uitnodiging het inlog percentage significant verhoogt. Verder bleek ook dat informatie over de survey lengte een invloed heeft op de inlog ratio. In een poging om de uitnodiging aan te passen aan de kenmerken van de steekproefeenheden, werd de doeltreffendheid van een Frequently Asked Questions (veelvuldig gestelde vragen) sectie geëvalueerd. In een longitudinaal web survey werd eveneens nagegaan of een andere inhoud van het e-mail bericht een effect heeft op de inlog ratio. Omwille van een reeks mogelijke redenen bereikten geen van deze twee methodologische werkwijzen hun doel. Een laatste resultaat betreft de wijze waarop men de toegang tot de vragenlijst afschermt en controleert. Er werd vastgesteld dat het niet noodzakelijk de minst belastende methodeis die de hoogste inlog ratio oplevert. In een tweede reeks experimenten werd getracht de ratio waarmee respondenten (dit zijn steekproefeenheden die het web survey startten) het web survey completeren te verhogen (de completeringsratio). Daarenboven werd ook aandacht geschonken aan hoe de item non respons ratio (het percentage gestelde vragen dat niet wordt beantwoord) kan worden beïnvloed. Omdat het soms mogelijk is het einde van het web survey te bereiken (het web survey te "completeren") zonder ook maar één vraag te beantwoorden, is het niet voldoende om de completeringsratio te maximaliseren. Respondenten dienen ook zoveel mogelijk gestelde vragen te beantwoorden. De vaststelling hier was dat zogenaamde radio-buttons makkelijker in gebruik zijn dan selecteermenu's, hetgeen een hogere completeringsratio tot gevolg kan hebben. Voortgangsindicatoren verhogen de completeringsratio niet, maar drukken wel de item non respons ratio. Het gebruik van prompts wanneer de respondent een gestelde vraag onbeantwoord wil overslaan, verlaagt de item non respons ratio en verhoogt op die manier de volledigheid van de verzamelde data. De thesis toont dus aan dat het gebruik van een aantal methodologische regels, die gekaderd kunnen worden binnen de in de thesis aangereikte theoretische perspectieven, de web survey respons verhoogt. Toekomstig onderzoek is natuurlijk noodzakelijk om de hier voorgestelde strategieën te verfijnen en om nieuwe doeltreffende strategieën te ontwikkelen. Daartoe worden mogelijke wegen voor toekomstig onderzoek in de thesis voorgesteld.