Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Maarten Klein is 20 jaar geleden met zijn vrouw Vera naar Canada geëmigreerd en 4 jaar geleden gepensioneerd als directie-secretaris. Nu wonen ze in een alleenstaand huis op een witte sneeuwvlakte. Langzaamaan merkt Maarten hoe zijn herinneringen hem ontglippen, hoe hij elk gevoel voor tijd en ruimte begint kwijt te raken en hoe hij niet meer weet dat hij zijn meest intieme gedachten hardop uitspreekt. Vera doet haar best hem te begrijpen, maar slaagt hierin nauwelijks. Het dementieproces verloopt steeds sneller en het onderscheid tussen heden en verleden vervaagt steeds meer: soms lijkt de nieuwe dag een kantoordag, die hij - als in het verleden - dan ook letterlijk zo invult; steeds niet begrijpend noch herkennend wie hij tegenover zich ziet. Uiteindelijk wordt Maarten opgenomen en behandeld zoals toen hij nog een kind was, met dezelfde angsten als toen hij nog een kind was: 'Ik mag niet gaan slapen. Ik zou wel willen. Maar ik mag het niet...'. De dementerende man wordt zowel sprekend als met innerlijke monologen op de geluidsband gezet, zodat we deel worden van zijn aftakelingsproces

Dementie --- Ziekte van Alzheimer