Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

"Some people say: do you consider yourself to be a believer? I say: I have a faith in myself, not in an outside power, up there. I have a faith in my conscience. I say my God is my conscience. I have to develop my conscience. People go to church and pray or go to the Mosque and pray but they lie and steal. They go to Mecca to repent and then come back and repeat their mistakes. A real religion, real morality, real humanity is to have a conscience and to develop the human conscience. To fight for justice, freedom and love, that is real religion." Nawal El Saadawi is 77 jaar. Al 40 jaar is ze hét boegbeeld van de Egyptische vrouwenbeweging. Ze is dokter, psychiater, maar bovenal schrijfster. Ze schreef meer dan 30 boeken, kortverhalen en toneelstukken, die in meer dan 30 talen vertaald werden. Haar strijd voor vrouwenemancipatie is nauw verbonden met haar eigen leven. Onafhankelijkheid nastreven is als vrouw in de Arabische wereld geen evidentie. Haar boeken kwamen in Egypte op een zwarte lijst te staan, ze werd gevangen genomen en kreeg al vele doodsbedreigingen. Toch blijft ze de wereld rondreizen en weigert ze aan vrijheid in te boeten.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Vandaag lijken we te leven in een kennissamenleving waar ‘leren’, ‘competenties’ en ‘het lerend subject’ een centrale positie hebben. Hetgeen men leert, kan gezien worden als een soort ‘kapitaal’ dat permanent inzetbaar moet zijn als voorwaarde voor individuele vrijheid en collectief welzijn. Deze kenniseconomie wordt ook doorgetrokken naar opvoeding en onderwijs. Er heerst een opmerkelijke beweging naar een meer psychologisch denkkader en dit heeft een impact op het pedagogische aspect van opvoeden. In deze masterproef wordt er dieper ingegaan op de theorie van de verschillende mindsets door Carol Dweck (2017), professor psychologie. Volgens Dweck zijn er twee verschillende soorten mindsets: de ‘growth mindset’ en de ‘fixed mindset’. De manier waarop iemand zijn mindset ontwikkelt, heeft een impact op de verdere (intellectuele) ontwikkeling van deze persoon. Het lijkt vanuit haar theorie dus evident dat we trachten om de ‘juiste’ mindset te bereiken, opdat het leven ons zou toelachen en we als mens voortdurend kunnen blijven groeien. Ook ouders kunnen aan de hand van bepaalde tips en tricks hun kinderen stimuleren om de ene, dan niet de andere, mindset te ontwikkelen. Na een bespreking van deze literatuur, worden er vanuit wijsgerig-pedagogisch perspectief enkele kritische vragen gesteld; deze vormen dan ook de leidraad voor deze masterproef. Wat is vandaag het dominante discours met betrekking tot opvoeding? Van waar komt dit discours? Hoe verhoudt de mindset-theorie zich ten opzichte van het huidige discours? Welke kritische bedenkingen worden vanuit de pedagogische literatuur gevormd bij het dominante opvoedingsdiscours (en dus bij mindset)? Het lijkt alsof opvoeding en ouderschap aan essentie verloren hebben, doordat er op een bepaalde manier gesproken en geschreven wordt over dat wat centraal moet staan binnen de opvoeding. De manier waarop we opvoeding vandaag zien, wat niet verwonderlijk samengaat met dat wat binnen de samenleving vandaag belangrijk wordt geacht, verliest bepaalde centrale en essentiële aspecten uit het oog die deel moéten uitmaken van opvoeding. Er vindt een reductie van opvoeding en ouderschap plaats, waar haar complexiteit en de liefdevolle ouder-kindrelatie uit het oog verloren dreigen te worden. De intentie van deze masterproef is een kritische blik werpen op de verschuivingen binnen de samenleving die een impact hebben op bepaalde pedagogische inzichten; met een specifieke focus op de casus rond mindsets van Carol Dweck. Er wordt gekeken naar de problematieken die naar voor komen bij het claimen dat we ouderschap en opvoeden causaal of deterministisch kunnen bekijken, waar ‘leren’ een centrale positie inneemt. Deze masterproef tracht dan ook een pleidooi te zijn om opvoeden met een open perspectief te blijven benaderen; opdat het ‘naar waar’ onbepaald en onvoorspelbaar mag zijn; opdat ouderschap iets tussen ouder en kind mag zijn dat gekoesterd kan worden, en het niet dat moet zijn wat op een bepaald moment dominant is binnen de samenleving.