Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Een belangrijk probleem in de tarweteelt op wereldschaal is het voorkomen van FHB. Deze ziekte, dat veroorzaakt wordt door het Fusariumcomplex, zorgt voor opbrengstverlies. Daarenboven is dit complex in staat mycotoxinen te produceren. Deze metabolieten zijn toxisch voor mens en dier, waardoor de bekomen opbrengst onrbuikbaar is. De productie van dergelijke mycotixinen is van vele zaken afhankelijk maar voornamelijk van de samenstelling van het Fusariumcomplex. In Vlaanderen zijn F.graminearum, F.culmorum, F.poae en F.avenaceum de voornaamste Fusariumspecies die FHB veroorzaken. Daarnaast wordt M.nivale, eveneens sneeuwschimmel, tot het complex gerekend. M.nivale is echter een buitenbeentje, aangezien geen mycotoxinen geproduceerd worden. Om die reden werd tot dusver minder onderzoek aan deze schimmel geweid. Toch blijkt M.nivale sinds 2002 tot op heden (2013) elk jaar vertegenwoordigd in het Fusariumcomplex te Vlaanderen. Hierdoor leek een verkennend onderzoek in de vorm van deze thesis in het kader van de onderzoeken naar FHB aan de Hogeschool Gent interessant.Om onderzoek te kunnen voeren op M.nivale dienden veldisolaten gezuiverd te worden van bacteriële ontsmetting. Vervolgens werd nagegaan of het mogelijk was om beide variëteiten van M.nivale te identificeren door middel van PC, beschikbare primers en reeds geïdentificeerde isolaten. In de literatuur is er namelijk sprake van M.nivale var nivale en M. nivale var majus. De resultaten van deze proef zijn echter niet sluitend. Enerzijds werden positieve resultaten bekomen, doordat van bepaalde isolaten de identiteit bevestigd kon worden. Anderzijds konden de veldisolaten niet geïdentificeerd worden.Verder werd door middel van een fungicideproef de gevoeligheid van M.nivale ten opzichte van de actieve stoffen epoxiconazool en fluoxastrobin nagegaan. Hieruit kon geconcludeerd worden dat fluoxastrobin en bij uitbreiding strobilurinen bij gebruikte dosis een onvoldoende werking hebben. Wel werd in bij hogere dosissen aan actieve stof een toenemende remming op de myceliumgroei vastgesteld. Daarnaast werd de werking van epixiconazool en daardoor eveneens andere triazolen bevestigd en blijkt de combinatie van beide actieve stoffen een synergetische werking te hebben.

Biomechanica. --- G143A. --- Identificatie. --- Majus. --- Microdochium. --- Nivale. --- Strobilurinen. --- T490-biotechnologie. --- Triazolen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze vorm van immuniteit noemt men verworven immuniteit. Beide vormen kunnen onderverdeeld worden in cellulaire en humorale component. Cellulair slaat op de cellen zelf, terwijl humoraal gaat over de reacties tussen de cellen in. Met andere woorden in het weefselvocht, bloed en lymfe. Onder cellulaire weerstand vallen alle witte bloedcellen met uitzondering van de B-lymfocyten, omdat deze in staat zijn antilichamen te produceren. Antilichamen en componenten van het complementsysteem zorgen voor reacties in het weefselvocht en behoren dus tot de humorale weerstand. Alvorens de antigenen de weefsels en organen kunnen bereiken dienen ze een aantal barrières te overwinnen, zoals daar zijn de huid, de slijmlagen, verteringsprocessen, zuurtegraad van de maag en cloaca enz. Men kan niets anders dan concluderen dat het lichaam van een vogel een geoliede machine is op vlak van immuniteit. Alles wordt in het werk gesteld om antigenen te weren.