Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Velen onder ons kunnen zich geen leven meer voorstellen zonder het internet. Dankzij het internet staan we immers voortdurend in contact met de buitenwereld en is er heel wat informatie beschikbaar. Zo zijn er heel wat mensen die zich een eigen plekje toe-eigenen op het internet en hun mening delen met anderen. Zij worden bloggers genoemd. Aantrekkelijk taalgebruik daarbij is een belangrijk gegeven, een blog vol schrijffouten zal niet echt als geloofwaardig worden aanschouwd. In deze masterproef wordt de taal uit blogs onderzocht en meer specifiek de taal uit lifestyleblogs. Dergelijke blogs zijn vaak specifiek gericht op vrouwelijke lezers en de inhoud draait hoofdzakelijk om de privésfeer (Gill, 2007). Lifestyleblogs zijn enorm populair en daarom wordt het taalgebruik op dat type blogs onder de loep genomen om het Nederlands uit België en Nederland naast elkaar te leggen en te vergelijken (Beheydt, 2008; Geeraerts, 2017). Bij de vergelijking tussen de twee taalvarianten wordt er gefocust op hun formele taalcomplexiteit. Zo draagt onze analyse bij tot het taalcomplexiteitsonderzoek naar de varianten van het Nederlands. Aan de hand van die vergelijking weten we of de complexiteit van die twee variëteiten al dan niet bij elkaar in de buurt ligt. Het artikel ‘A simple view of linguistic complexity’ van Pallotti (2015) vormt de basis voor ons onderzoek naar taalcomplexiteit. Pallotti (2015) splitst taalcomplexiteit op in drie onderdelen: morfologische, syntactische en lexicale complexiteit. Die onderverdeling hanteren wij ook als structuur van het onderzoek en om het gewenste doel te behalen hebben we twintig lange blogposts verzameld die samen het corpus vormen. Dertien van die blogposts zijn geschreven door Nederlandse bloggers en de resterende zeven door Belgische bloggers. Iedere blogpost wordt geanalyseerd aan de hand van zeven maatstaven die geselecteerd zijn op basis van Pallotti’s onderverdeling (2015). De morfologische complexiteit wordt bepaald aan de hand van de Types per Family Index (T/F) (Horst & Collins, 2006). De syntactische complexiteit wordt berekend met drie maatstaven: de gemiddelde lengte van een T-unit, het gemiddelde aantal bijzinnen per T-unit en de gemiddelde lengte van een bijzin (Norris & Ortega, 2009). De lexicale complexiteit wordt gemeten op drie verschillende wijzen: de type-token ratio (Cunningham & Haley, 2020), de gemiddelde woordlengte en de noun density (Johansson, 2008). Twee van de negen maten geven aan dat het Belgisch Nederlandse deelcorpus significant meer complex is dan het Nederlands Nederlandse. De gemiddelde woordlengte stelt immers vast dat het BN significant meer gesofisticeerd is dan het NN en tegelijkertijd beschikt die Belgische variant over de hoogste noun density, wat ook wijst op een significant verschil. De overige zeven maatstaven wijzen geen significant verschil aan in taalcomplexiteit tussen de twee varianten. Bovendien wezen de verschillende maatstaven niet consequent naar één taalvariant die het meest complex is. De twee variëteiten van het Nederlands op lifestyleblogs sluiten dus qua complexiteit dicht bij elkaar aan.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Everyone is familiar with the famous fashion shows by fashion houses: when a fashion show takes place at a special location or when a new collection includes special items. With the rise of social media, fashion brands can promote new clothing collections, jewellery or make-up in a new way. In addition, the website is a good place to give more information about new products, but also about the brand itself. This master’s thesis aims to be part of the fashion industry by focusing on linguistic complexity on social media and the website of one luxury brand, Chanel. A corpus was compiled for this research. That corpus is based on posts on Facebook, Instagram, Twitter and the website. The website’s corpus consists of two parts: Chanel News and information about the different collections and the brand itself. When all texts were collected, measures were chosen to measure language complexity. The term language complexity, also called linguistic complexity, says it all: how complex a language is. The measures used calculated three different types of complexity. The first one is morphological complexity, which involves looking at the way a word is build. Lexical complexity is the second one and here vocabulary is the main focus. The last one is syntactic complexity and deals with the construction of sentences. The first research question focuses on language complexity in Chanel’s business communication on social media and website. After the whole corpus was analyzed, it became clear that the website can be seen as the most complex. So, Chanel’s social media has a slightly less complicated language use. The second research question concerns language complexity of two types of fashion collections of Chanel. The first type of collection is called ready-to-wear and targets the general public. In addition, those collections can be bought in boutiques. The second one is the haute couture collections, which are more exclusive. The exclusivity of the haute couture collections is shown in the fact that these clothes are only made by order and custom-made. The results show a slight difference in language complexity when the collections appear online. However, the haute couture collections are slightly more complex than the ready-to-wear collections. Although this study shows that some media can be more linguistically complex than others, it also opens up possibilities for further research on language complexity in business communication as well as in the business communication of fashion brands.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The research on the portrayal of Theresa May in two British newspapers (The Sun and The Independent) consists of two major parts. The first part is the theoretical framework, where existing literature on the portrayal of women in (politically) powerful functions is analysed. In this theoretical framework, a general overview is given on how female politicians are treated by the written media. Important notions are the masculine connotation of the political world and the male bias of the written media. Furthermore, attention is paid to concepts such as framing, gendered writing and linguistic elements that could be used to differentiate between male and female politicians. These three elements could be seen as a possible explanation for the distinctive way in which female politicians are portrayed in newspapers. A third element of the theoretical framework is the question whether steps are being taken to evolve towards a more neutral portrayal of female politicians by mainstream media. The second part of the research focusses on a particular case. 450 articles, that appeared in either The Sun or the Independent between June 2016 and August 2017, are analysed. These articles are examined to establish a coherent image of how Theresa May is portrayed by the British media. The results show that the type of medium (tabloid or quality newspaper) has a strong influence on May's portrayal. The tabloid-oriented articles that appeared in The Sun contain elements of either framing, gendered writing or linguistic aspects in more than half of the cases. Especially her private life and choice of clothes are heavily discussed. The more qualitatively perceived The Independent is in general more neutral and less prone to differentiate Theresa May from her male colleagues because of her gender. Even though they do create a distinction between May and male politicians through the use of military metaphors to estrange her from the world of politics, which is still often perceived as a male playing field.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef onderzoekt aan de hand van een inhoudsanalyse en een framinganalyse onderzoeken op welke manier een topvrouw als Catherine De Bolle wordt weergegeven in de Belgische geschreven pers. Daarbij wordt het onderscheid gemaakt tussen Vlaamse en Waalse kranten enerzijds en kwaliteitskranten en publiekskranten anderzijds. In de artikels wordt op een inductieve manier de portrettering van De Bolle in kaart gebracht. De analyses onderzoeken hoe vaak ze al dan niet als hoofdonderwerp aan bod komt, hoe vaak ze aan het woord wordt gelaten, hoe ze aan de hand van verschillende frames wordt voorgesteld. Ook wordt bekeken hoe wordt verwezen naar haar functie, carrière, leeftijd of woonplaats, of er soms twijfel wordt uitgedrukt over haar capaciteiten en in welke mate gebruik wordt gemaakt van directe of indirecte verwijzingen naar gender. Daarnaast wordt via een diepte-interview met Catherine De Bolle zelf en haar woordvoerder Peter De Waele afgetoetst hoe De Bolle zichzelf probeert te profileren in de media en hoe ze zelf geframed denkt te worden, alsook of ze verschillen voelt in de benadering van Vlaamse en Waalse kranten of kwaliteitskranten en publiekskranten en of ze veranderingen merkt door de jaren heen. Op die manier is het mogelijk om de resultaten van de analyses te vergelijken met De Bolles eigen aanvoelen en percepties. De resultaten tonen aan dat de inspanningen die Catherine De Bolle en haar woordvoerder leveren om de pers positief over haar te laten berichtgeven werkelijk iets opleveren. Over het algemeen wordt Catherine De Bolle positief of op zijn minst neutraal voorgesteld in de media: als leidersfiguur, als iemand met heel wat competenties of als pionier die breekt met het verleden. Negatieve of stereotiepe frames komen maar in beperkte mate voor en waren niet echt als extreem negatief of gemeen te beschouwen. De Waalse kranten uit dit onderzoek berichten met een eerder neutrale kijk over Catherine De Bolle en de Vlaamse kranten schrijven eerder in zowel positieve als negatieve extremen over haar. Publiekskranten stellen De Bolle vaker negatief of stereotiep voor, terwijl kwaliteitskranten telkens eerst kritisch zijn tegenover haar, maar haar vervolgens wel positiever of neutraler weergeven. Toch valt algemeen op dat de Belgische pers vaak gebruik maakt van specifieke verwijzingen naar gender om Catherine De Bolle te beschrijven, waaruit blijkt dat ze als vrouw in een topfunctie nog steeds als uitzonderlijk wordt beschouwd. De resultaten van de analyses liggen dus grotendeels in lijn met het aanvoelen van De Bolle en haar woordvoerder.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The purpose of this dissertation is to better understand the framing of Ruth Bader Ginsburg in the American press. Despite the enormous power that is held by Supreme Court Justices and despite their persistent presence in media, relatively little research has been on the representation of female Supreme Court Justices. This is especially surprising given the connection between the Supreme Court and the political field; representing the highest level of one of the three branches of federal government, the Supreme Court justice is positioned at the intersection of politics and the judiciary. Corpus research was done in order to establish a more comprehensive picture of the portrayal of Ginsburg in the media. The corpus was comprised of articles from both 1993 and 2020. A total of 174 articles from the Wall Street Journal, The Washington Post, and the New York Times were analysed. Empirical analysis of the corpus revealed the most commonly used frames, after which several overarching categories (novelty, ideology, domestic, celebrity, charisma, fragility, issue) were identified and used to establish a framework. The framework allowed for a systematic quantification of the various frames. The results were compared to findings from earlier research on the portrayal of female politicians. Additionally, the data from 1993 and 2020 were compared in order to investigate whether there had been a shift in the portrayal of Ginsburg. Our findings suggest that the role of the Supreme Court Justice, much like that of the politician, continues to be conceptualised as male, as the portrayal of Ginsburg was heavily gendered in both 1993 and 2020. Overall, she was presented first as a woman, and only then as a Justice.