Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Er is aanzienlijk wat literatuur die weergeeft dat er een verband bestaat tussen de relatietevredenheid van een individu en opvoeding. Over het algemeen worden er drie mogelijke verbanden in de literatuur beschreven: de overloop-, compensatie- en compartimenthypothese. De laatste decennia zijn er echter verschillende veranderingen geweest met betrekking tot opvoeding en partnerrelaties. Het is dus belangrijk om het verband tussen relatietevredenheid en opvoeding te bestuderen én daarbij rekening te houden met recente maatschappelijke evoluties. Het doel van dit onderzoek was om na te gaan of er een verband bestaat tussen de relatietevredenheid van een ouder en het opvoedingsgedrag ten aanzien van het eigen kind. Om dit verband te bestuderen wordt gebruikgemaakt van data die verzameld zijn in 2016 door het Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin. We maakten hieruit een selectie van ouders met een samenwonende partner en een kind tussen 4 en 18 jaar oud (N = 971 ouders). Opvoeding wordt geoperationaliseerd aan de hand van vijf opvoedingsdimensies zijnde positieve betrokkenheid, regels aanleren, materieel belonen, straffen en fysiek straffen. De (algemene) relatietevredenheid van een ouder wordt geoperationaliseerd aan de hand van de totaalscore van de Revised Dyadic Adjustment Scale (RDAS). Verder worden ook meer specifieke onderdelen van relatietevredenheid bestudeerd via de subschalen van de RDAS (satisfactie, consensus en cohesie). Enkel de overloophypothese wordt gespecificeerd aan de hand van twee onderzoekshypothesen: (1) algemene relatietevredenheid vertoont een positieve samenhang met positieve betrokkenheid en regels aanleren en (2) algemene relatietevredenheid vertoont een negatieve samenhang met straffen en fysiek straffen. Meervoudige hiërarchische regressieanalyses zijn gebruikt om de samenhang tussen relatietevredenheid en de vijf opvoedingsdimensies te bestuderen. Het geslacht van de ouder werd opgenomen als moderatorvariabele om na te gaan of het verband tussen relatietevredenheid en opvoeding verschilt naargelang het geslacht van de ouder. De resultaten tonen aan dat relatietevredenheid een deel van de variantie in de opvoedingsdimensies verklaart. Huidig onderzoek vindt zowel evidentie voor de overloop- als compartimenthypothese. Er dient dus op een genuanceerde manier gekeken te worden naar de verschillende opvoedingsdimensies omdat er geen consistentie is over de verschillende hypothesen heen. Vervolgonderzoek mag niet uitgaan van één algemene hypothese en dient op zoek te gaan naar moderatorvariabelen of onderliggende mechanismen die een verklaring kunnen bieden voor de inconsistenties die in de literatuur rond relatietevredenheid en opvoeding worden teruggevonden. Verder was geen enkele relatie tussen algemene relatietevredenheid en een opvoedingsdimensie verschillend naargelang het geslacht van de ouder.