Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Crossbreedings Crafts is een onderzoeksproject dat zich richtte op het onderzoeken van textielproductie en de makers achter de producten, met als doel een nieuwe wind te doen waaien door deze productieprocessen. Dat is nodig omdat de textielsector een enorme druk voelt: ambachtelijk textiel staat onder druk door de trage processen, hoge kost en rigide productiemethodes, terwijl industrieel textiel geassocieerd wordt met slechte werkomstandigheden in lageloonlanden en milieuvervuiling. Gedurende een periode waarin de ontwerpster onder gedompeld werd in productieprocessen in de textielsector door bezoeken aan breiatelier Cousy, weverij Verilin en Collectief Textiel, groeide het idee om makers te laten zien dat elk aspect van de identiteit aanleiding kan zijn tot een nieuw maakproces. De identiteit van de maker kan ervoor zorgen dat een ‘unique selling point’ kan gevonden worden, aangezien de identiteit van elke maker verschilt. Workshops vormden de volgende stap in het onderzoeksproces. Makers werden uitgenodigd om hun eigen tool te bouwen, op basis van hun eigen kennis, noden en interesses. Een ‘Cultural Probe’ (Textile Tooling Lab) Daaruit bleek dat de meerderheid van de makers door de workshop meer stil stonden bij de tools die ze hanteren en daar actief willen over nadenken. Het zelf bouwen ervan is echter iets wat hen niet aanspreekt en enigszins afschrikt. Uit de observatie tijdens de workshop bleek dat het geven van een concreet voorbeeld (in dit geval ‘Stitching Worlds’ van Ebru Kurbak of ‘Hilo’ van Studio Hilo) de ogen van de makers opende voor de verschillende mogelijkheden. Het project dient dus een ‘nudge’ te zijn naar een vernieuwend productieproces op basis van de persoonlijkheid van de maker. De techniek combineert verschillende processen, zoals het de maker betaamd. Daarom wordt in het kader van Crossbreeding Crafts een eerste case ontwikkeld, waarbij de identiteit van de ontwerper centraal staat. Op die manier ontstond het project ‘BRDR’ (lees: Broderie). BRDR combineert elementen van tatoeëren met elementen van tuften (en bijgevolg de borduurtechniek ‘punch needling’). BRDR bestaat uit een tool, de BRDR-gun, waarmee kledij geborduurd kan worden op dezelfde manier als het tatoeëren van de huid. De tool is aangedreven door een motor, waardoor de techniek efficiënter kan verlopen dan het handmatige punch needlen. Het wordt echter met de hand bedient, waardoor de ‘signatuur’ van de maker meegegeven wordt aan het borduurwerk, in tegenstelling tot automatische borduurmachines. Anderzijds kaart de tool aan dat technieken die op het eerste zicht onverenigbaar lijken, toch enorme gelijkenissen kunnen vertonen. Aan de BRDR-gun wordt ook een spanframe en een shop-concept gekoppeld. Deze extra’s zorgen ervoor dat het nieuwe borduurproces een snelle implementatie op de markt zou kunnen doorlopen. De shop geeft weer hoe een klantenrelatie zoals bij de tattoo-artiest ervoor zorgt dat het borduren een ervaring wordt voor de maker en de klant. De maker en klant ontwerpen samen het borduurwerk, waardoor een connectie gevormd wordt tussen het product, de maker en de klant. Het product en de dienst die dit project representeren staan symbool voor een mogelijke symbiose tussen totaal onverwachte contexten, en dienen als voorbeeld voor makers van textiel om hun eigen identiteit en interesses in te zetten om uniek te zijn ten opzichte van concurrentie.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Conserveer mee(r) is een sociaal maatschappelijk project dat op zoek gaat lokale antwoorden voor het bewaren van groenten en fruit. In wat volgt beschrijf ik de ontwikkeling, vorming en uitvoering van het project, die vertrekken vanuit de centrale vraag ‘“Hoe kan het bewaren van groente en fruit collectieve actie stimuleren?” Het in vraag stellen van de huidige bewaartechnieken, het doen heropleven van de oude technieken en de tradities hierrond vormde de basis van het project. Daarnaast verdiepte ik mij in de verbindende eigenschap van voedsel, die zich uiteindelijk vertaalde in een focus op kennisoverdracht, interactie en collectivisme. Vanuit een intrinsieke affiniteit met social design was de brug naar een interactief ontwerpproces snel gemaakt. Er volgde een explorerende analyse, waarbij etnografisch onderzoek met het participatieve werd gecombineerd, en waarbij systeemdenken steeds centraal stond. Door middel van verschillende iteraties, werd uiteindelijk tot een eindproduct gekomen: een mobiele verwerkingskar die de stad doorreist om groenten en fruit te verwerken tot conserveerbare eindproducten, aan de hand van de technieken inleggen en fermenteren. De mobiele verwerkingskar is voorzien van allerlei mogelijk attributen die dat proces ten volle ondersteunen en het workshopgewijs mee geeft aan de participanten. De kar is dus meer dan dat het een product is, ook een dienst. Met een kleine dosis maatschappijkritiek en met optimisme voor de toekomst ga ik deze scriptie in.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Hoe kan het rouwproces van kinderen (en dat van hun ouders) op een spelende manier bespreekbaar gemaakt worden? Deze masterproef gaat over het zoeken naar manieren om met het rouwproces van kinderen om te gaan. Specifiek ga ik onderzoeken hoe kinderen en ouders op een fijne en speelse manier onderling kunnen communiceren over het verlies van een dierbare en de mooie herinneringen kunnen delen met elkaar. Kinderen communiceren aan de hand van spel. Het is hun taal om hun gevoelens te uiten. Deze scriptie onderzoekt of spelen een manier kan worden om met verlies om te gaan. Zo kan spel het rouwproces een beetje verlichten door op een aangename manier herinneringen te delen. Er bestaan vele kinderboeken die een verhaal vertellen over dood zijn en sterven, maar er zijn weinig producten die ouders en kinderen zonder externe begeleiding kunnen gebruiken om met het verlies te leren omgaan. Het delen van herinneringen en gevoelens kan een positieve invloed hebben in de rouwverwerking omdat je het verlies dan samen kan dragen. Door gebruik te maken van spelelementen, laat ik kinderen en ouders op gemakkelijke manier over verlies en dood communiceren. Hierdoor kunnen ze herinneringen verzamelen die waardevol zijn voor het kind en de ouder. De herinneringen worden genoteerd en toegekend aan een levend object, in dit geval een boom. Naarmate het rouwproces vordert, zullen de herinneringen vereeuwigd worden in een tastbaar object, in dit geval een doek. Kinderen en ouders kunnen het doek en de spelelementen gebruiken zolang zij dit nodig vinden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze scriptie voert onderzoek uit naar het antwoord op de onderzoeksvraag: hoe kan een herbruikbaar verpakkingssysteem binnen een circulaire economie zorgen voor een positieve wegwerpverpakkingsvrije winkelervaring? Deze onderzoeksvraag is voort gevloeid uit drie problematieken. Het eerste probleem is de vervuiling van de natuur door wegwerpverpakkingen. Het tweede probleem is de supply chain die niet werkt binnen de circulaire economie. Het laatste probleem is de nodige mentaliteitsverandering bij consumenten. Deze problemen werden onderzocht door gebruik te maken van de onderzoekmethodes desk research, interviews met winkels en consumenten, observaties en gebruikersscenario’s van het eindconcept. Dit onderzoek toont aan dat consumenten het wegwerpverpakkingsvrije aanbod in de winkels te klein vinden. Hierdoor moeten ze naar verschillende winkels gaan. Eveneens is het gebruik van de dispensers niet aangenaam voor de consumenten, omdat ze moeten letten op het uitvoeren van meerdere handelingen tegelijk. Daarnaast wordt er door de Covid-19 problematiek meer gebruik gemaakt van handsfree producten maar met de dispensers is dat niet mogelijk. Om ervoor te zorgen dat de consumenten een positieve wegwerpverpakkingsvrije winkelervaring kunnen beleven, werd SuSy bedacht, een concept dat gebruik maakt van producten die werken binnen de circulaire economie en plaats vindt in de supermarkt. De combinatie van een herbruikbare verpakkingscollectie, bak en container, een herstelbare dispenser en een applicatie zijn zo ontworpen dat er wegwerpverpakkingen vermeden worden en dat de consument de winkelervaring positiever beleeft. Door het creëren van een aangename wegwerpverpakkingsvrije winkelervaring, zullen meer consumenten gebruik maken van het systeem waardoor er wegwerpverpakkingen vermeden worden. Dit project maakt gebruik van drie strategieën binnen de circulaire economie namelijk reuse, repair en recycle. Deze methodes worden toegepast binnen de supply chain waardoor eveneens daar afval vermeden wordt.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Millennials zijn veel minder handig dan alle generaties voordien. Mensen zijn vandaag minder snel geneigd om reparaties of klusjes zelf uit te voeren. Dus kunnen we concluderen dat de kennis en vaardigheid rond het maken stilaan verloren gaat. Zelf zaken kunnen maken of repareren brengt nochtans enkele voordelen met zich mee op het financieel, ecologisch en mentaal vlak. Nieuwe makers motiveren is niet vanzelfsprekend omdat de meeste gereedschappen niet ontworpen zijn voor beginnende makers. Deze apparaten zijn vooral eenzijdig geprofileerd naar de mannelijke professionele wereld en vereisen daarom een bepaald niveau van professionaliteit. Mijn antwoord hierop is Boris, een toolkit die onervaren gebruikers begeleidt in het aanleren van nieuwe maakvaardigheden. Dit toolkit bestaat uit een boor/-schroefmachine, een meet-tool en meerdere benodigde accessoires die het zelf maken ondersteunen. Deze toolkit komt samen met een te assembleren designobject om de eerste maakervaring van de gebruiker zo aangenaam mogelijk te maken. Dankzij de interactie tussen tool en object wordt hele traject begeleid en zal de maker een stimulerende ervaring krijgen. Omdat de eerste kennismaking met het klussen aangenaam verloopt, zal de gebruiker hopelijk verder gaan met het maken en eventueel repareren van objecten.