Choose an application
Als we de foto's en berichten die we posten op sociale media mogen geloven, dan hebben we een uitermate ontspannend en boeiend leven, waarin we zonder zorgen onze verlangens kunnen najagen én bevredigd zien. Het beeld dat we de wereld laten zien, staat echter in schril contrast met de toenemende gevallen van burn-out, depressies, stress, etc. We komen tijd en energie te kort, omdat we aan van alles en nog wat tijd en energie willen of moeten spenderen. We verlangen veel maar zijn onbevredigbaar. Dit boek kwam tot stand vanuit de bezorgdheid dat het verlangen van de westerse mens de speelbal is geworden van een aantal krachten die niet zo eenvoudig te identificeren zijn. Mensen leven en werken in een schijnbare vrijheid - men lijkt zijn eigen verlangen zonder problemen te kunnen nastreven - terwijl dit verlangen in werkelijkheid misschien al lang beteugeld is. Altijd onderweg biedt meer inzicht in dit verlangen. Welke functie vervult het verlangen? Is er een verschil met een (economische) behoefte? Wanneer verglijdt een verlangen naar een obsessie? Kunnen we spreken van een cultureel verlangen? Wat betekent het verlangen in de context van de hulpverlening? Schuilt er in de kunst ook een verlangen?(bron: https://www.standaardboekhandel.be/seo/nl/boeken/filosofie/9789044135770/eva-vens/altijd-onderweg)
Philosophical anthropology --- Philosophy and psychology of culture --- gevoelens --- 159.94 --- Ethiek --- Psychoanalyse --- hulpverlening --- 159.92 --- Verlangens --- Levenskunst --- Stress --- Burn-out --- Psychologie --- Hulpverlening --- Economie --- Kunst --- Antropologie --- Verlangen --- Afrika --- Azië --- Nederland --- China --- Autisme --- Cultuur --- Kind --- Samenleving --- Technologie --- Wetenschap --- Historische kritiek --- Man --- Vietnam --- Zuid-Afrika --- Kust --- Maatschappij --- Volwassene --- Geschiedenis --- Voorlichting --- Literatuur
Choose an application
Probleemstelling: Binnen de therapeutische gemeenschap De Kiem wordt er aan de bewoners aangeleerd hoe medebewoners te confronteren op een verantwoorde betrokken manier. Tijdens hun gebruik zijn drugverslaafden vaak geïsoleerd en vluchten ze van mogelijke confrontaties. Ook van enige betrokkenheid is weinig tot geen sprake. Via deze specifieke methoden is worden de bewoners voorbereid op hun reïntegratie in de maatschappij. In mijn eindwerk heb ik ook theorieën die ik herkende op mijn stage verwerkt in de begrippen confronteren en verantwoorde betrokkenheid.De vraag die ik mij in mijn eindwerk stel is of confronteren en verantwoorde betrokkenheid leiden tot zelfontplooiing. Conclusies: Volgens mij leiden confronteren en verantwoorde betrokkenheid weldegelijk tot zelfontplooiing. Voor meer uitleg zie eindwerk en samenvatting voor de juryvoorzitter.
Choose an application
Probleemstelling: In deze scriptie wordt Systematisch Rehabilitatiegericht Handelen belicht. Er wordt een schets gegeven van waar deze methodiek is gegroeid( welke tijdsgeest, welke uitgangspunten...)Nadien worden er enkele bedenkingen, moeilijkheden weergegeven die het werken met deze methodiek met zich mee brengt.Deze methodiek wordt aan de hand van de praktijk opgedaan op stage uitgewerkt. Op die manier probeer ik een beeld te geven van hoe deze methodiek in de praktijk gehanteerd wordt. Conclusies: Systematisch rehabilitatiegericht handelen als methdiek past in de visie van rehabilitatie. Toch is het zo dat vandaag de dag nog steeds op vlak van rehabilitatie een aantal belemmeringen zijn. Het is daarom belangrijk waakzaam te blijven voor deze moeilijkheden.
Choose an application
Probleemstelling: Hoe is het gesteld met de sociale huisvesting in Oosterzele? Het leek mij interessant om de sociale huisvesting in de gemeente Oosterzele te vergelijken met wat er op dat vlak zoal wordt gerealiseerd in de buurgemeenten, het arrondissement Gent en de provincie Oost-Vlaanderen. Aan de hand van deze analyse zal uiteindelijk een globale impressie over de sociale huisvesting tot stand komen. Ook de eventuele knelpunten worden hierbij blootgelegd. Tot slot komen mogelijke suggesties aan bod om specifieke problemen in de toekomst te vermijden of te reduceren. Conclusies (vervolg1): re instanties.De gemeente zou ook het initiatief kunnen nemen om in de toekomst te gaan samenwerken met privé-bouwbedrijven. Op die manier kan een bijkomend aantal sociale woningen gerealiseerd worden in een mum van tijd.De gemeente moet ook toezicht houden op de huurprijzen van de sociale woningen. Sociale huisvesting moet financieel haalbaar blijven voor gezinnen met een beperkt inkomen. Voor de berekening van de huur moet rekening worden gehouden met de samenstelling van het gezin en met het inkomen van de kandidaat-huurder. De gemeente kan ook huursubsidies toekennen aan behoeftige gezinnen die een woning huren op de privé-huurmarkt. Hierdoor kan deze doelgroep zich beter handhaven op de privé- markt en zal de vraag naar sociale huisvesting dalen.Er werd ook een vergelijking gemaakt met de omliggende gemeenten.Oosterzele vertoont opvallend veel gelijkenissen met de buurgemeenten Gavere en Sint-Lievens-Houtem. We zien een gelijkaardig profiel opduiken: het zijn drie landelijke gemeenten die weinig verstedelijking kennen. De voorzieningen op het vlak van sociale huisvesting zijn hier veel beperkter dan elders in de regio. Dit leidt tot de vaststelling dat de omvang van de sociale huisvesting blijkbaar gelijke tred houdt met de mate van verstedelijking.
Choose an application
Probleemstelling: Tijdens de praktijkervaring op de dienst Slachtofferonthaal kreeg ik al snel de indruk dat het huidige takenpakket van Slachtofferonthaal uitgebreider lijkt dan wettelijk voorzien was. Ik heb dan ook deze vraagstelling gekozen om deze scriptie te schrijven: ‘Welke evolutie is er in het takenpakket waar te nemen en hoe ervaren de justitieassistenten dit?’Door dit te onderzoeken aan de hand van richtlijnen, wetten, interne documenten, … én de beleving van justitieassistenten zelf, kan ik een zicht krijgen op allerlei factoren die expliciet of impliciet een impact hebben op het takenpakket. Op die manier wordt ook duidelijk welke weg men met Slachtofferonthaal is ingeslagen en of die nog wel beantwoordt aan de oorspronkelijke doelstellingen. Het is echter niet mijn bedoeling om de dienst te evalueren, maar wel om een beschrijving te geven van het takenpakket sinds de oprichting tot vandaag. Conclusies (vervolg1): rschillende rechten bij gekregen heeft, is een grote evolutie in de aandacht van Justitie voor het slachtoffer. Helaas is de gehoopte personeelsuitbreiding op de diensten Slachtofferonthaal er niet gekomen, waardoor er nu meer moet gedaan worden met te weinig mensen.De justitieassistenten ervaren na al die tijd nog steeds dezelfde knelpunten in hun takenpakket. Veel heeft te maken met de contacten met administratieve diensten, magistratuur, politiediensten en advocatuur. Het blijft noodzakelijk om deze groepen te sensibiliseren, ook al hebben justitieassistenten soms het gevoel dat ze ‘dweilen met de kraan open’. De hele structurele opdracht van Slachtofferonthaal wordt niet optimaal vervuld, ook al zouden ze dat wel willen. Sowieso is het erg zinvol om, naast individuele contacten met slachtoffers, er ook voor te zorgen dat er zoveel mogelijk slachtoffers bereikt en geholpen kunnen worden.Een grote reden dat er zo’n groot onevenwicht bestaat tussen de individuele en structurele opdracht, is dat er voor de structurele opdracht niemand actief stimuleert. De justitieassistenten worden door individuele tussenkomsten zodanig opgeslorpt, dat er geen tijd over blijft om structureel te werken.Doordat deze individuele opdrachten aan het takenpakket toegevoegd werden, werd er vanuit een ander uitgangspunt gewerkt. Het oorspronkelijke doel om een onthaalstructuur te creëren, werd dus nog steeds niet gerealiseerd.Doorheen de jaren is men van dat pad afgedwaald. Zelf vind ik dit op zich niet slecht, want het bewijst de nog steeds hoge nood aan aandacht voor het slachtoffer. Ik vind het wel belangrijk dat men zich hier bewust van is en eventueel de doelstellingen of werking van de dienst herformuleert. Ik denk dat de BPR hierin zal tegemoetkomen en ik hoop dan ook dat het werken volgens deze nieuwe instructies haalbaar zal zijn. Momenteel zijn de justitieassistenten belast met een erg uitgebreid takenpakket, dat ze als zwaar ervaren.
Choose an application
Probleemstelling: Scheiden doet lijden. Een cliché, maar daarom niet minder waar. Binnen de maatschappelijke onderzoeken die ik gedurende mijn stage op het Justitiehuis observeerde en later zelf voerde, merkte ik dat er zich telkens heel wat problemen voordeden doordat ouders het vaak heel moeilijk hadden om de partner- en de ouderrol te scheiden. Gevoelens van boosheid en frustratie stonden hen in de weg om tot een goede regeling te komen. De (echt)scheiding wordt dan een aanslepend proces van conflicten. Ouders verliezen dan echter vaak uit het oog welke gevolgen dit kan hebben voor hun kinderen. Onbewust of bewust worden kinderen een middel om de ex-partner te treffen. Doorheen deze conflicten trachten zowel vader als moeder hun gelijk te halen. Ze beroepen zich op hun slechte ervaring met hun partner om hem of haar te kunnen beschrijven als slechte ouder. Dit is een gegeven dat zich vooral in de eerste fase na de scheiding voordoet. Naarmate de emoties meer bekoelen, bestaat de kans dat de contacten vlotter verlopen. Hierin bestaat echter het risico dat er teveel conflictueuze situaties geweest zijn tijdens de eerste emotionele fase met als gevolg dat een samenwerking op latere termijn uitgesloten wordt. Ik geloof er sterk in dat het ook anders kan: niet elke echtscheiding draait uit op een vechtscheiding en niet elke vechtscheiding hoeft te blijven bestaan. Ik heb ervoor gekozen om te onderzoeken of ouderschapsbemiddeling een oplossing kan bieden voor deze aanhoudende conflictueuze echtscheidingen. Conclusies: Doorheen de uitwerking van de cases kwam duidelijk naar voor dat de realisatie van de doelstellingen van ouderschapsbemiddeling een positief effect zou kunnen teweeg brengen binnen die cases. Wat men echter niet uit het oog mag verliezen bij deze methode, zijn de aandachtspunten betreffende ouderschapsbemiddeling. Ouderschapsbemiddeling kan een oplossing bieden binnen echtscheidingen met een moeilijk verloop, maar hierbij speelt de motivatie van de ouders een grote rol. Vandaar acht ik het heel belangrijk dat de ouderschapsbemiddelaar hier de nodige aandacht aan besteedt tijdens de eerste contacten. Ik besef dat het zeker niet de enigste goede methode is in de omgang met conflictueuze (echt)scheidingssituaties, maar de evaluatie heeft toch duidelijk de meerwaarde aangetoond van ouderschapsbemiddeling. Ik geloof er sterk in dat wanneer enerzijds ouderschapsbemiddeling een grotere bekendheid zou verwerven en anderzijds wanneer meer scheidende ouders beroep doen op een ouderschapsbemiddelaar, dit vele conflictueuze (echt)scheidingssituaties gemakkelijker zou kunnen oplossen.
Choose an application
Choose an application
Our times are characterized by increasing interactions, interdependence, and connections between people from different cultural, religious, linguistic, national, ethnic, … backgrounds, to the point where group identities start to lose the focal point of interest. Today, the concept of super-diversity describes society as in a permanent situation of transition where people need to adapt to a new social and cultural reality. Not all differences are, however, ‘equally different’ and minorities do not stand on an equal footing with one another or with regard to the realization of rights and the distribution of wealth. The challenge is still to make living together work in a just and dignified way amidst differences and conflicts. It is at this point that the idea of this book took shape. What if, instead of tackling the issue of living together directly, we approach it by a detour? Death is, perhaps, the most drastic life event in a community. At the same time, however, it is surrounded by taboo and often the subject of denial, especially in Western countries. By recognizing the rites of mourning, and other associated death rituals, we acknowledge, at the same time, the value of life of human beings. Only in that way can we ever hope to truly live together. This book explores that idea.
Choose an application
Hoe anders is het andere? is het bouwpakket bij 'Overgangsrituelen', een rijk geïllustreerd boek over het ritualiseren van belangrijke momenten in het leven (geboorte, volwassen worden, huwelijk, dood) in verschillende godsdiensten, levensbeschouwingen en culturen. Aan de hand van het werkboek komen leerlingen - via oefeningen, filmfragmenten, interviews, gesprekken met klasgenoten en discussies - meer te weten over de overgangsrituelen in het Hindoeïsme, Boeddhisme, Jodendom, Katholicisme, Orthodox Christendom, Islam, Vrijzinnig Humanisme, Aborigines (Australië), Betamaribe (West-Afrika), Inuit (Oost-Groenland), Kuna Indianen (Midden Amerika). Bovendien leren ze over zichzelf, wie de anderen zijn en wie zij zijn, en dat de anderen in de eerste plaats medemensen zijn, hoe anders ze er ook mogen uitzien of feestvieren. De handleiding bevat een aantal lessenreeksen op maat samen te stellen en te geven over de vier traditionele overgangsmomenten binnen negen verschillende culturen/godsdiensten of levensbeschouwingen. De bijbehorende dvd bevat heel wat beeldmateriaal.
Choose an application
Is onze omgang met de dood de voorbije jaren in het westen veranderd? Hoe kunnen we in een seculiere context meer duurzame ruimtes voor afscheid ontwikkelen? Kan een samenwerking tussen de kunsten- en zorgsector bijdragen tot welzijnsbevorderende alternatieven voor afscheidsrituelen? Zorgt het co-creëren van nieuwe rituelen voor meer sociale cohesie en aldus meer duurzaamheid in de samenleving? Deze en zoveel meer vragen lagen aan de basis van een onderzoek dat de voorbije drie jaar aan de HOGENT (KASK & Humane Wetenschappen) is gevoerd onder de noemer Open Einde Het is voornamelijk in de ontmoeting tussen welzijn en kunsten, in de tussenruimte, dat dit onderzoek naar nieuwe ruimtes voor (afscheids) rituelen werd gevoerd. Net door deze domeinen buiten de geijkte paden te sturen, kon een meerduidigheid in de (vormen)taal en een vernieuwende kijk op de fysieke en mentale ruimte voor afscheidsrituelen ontstaan.
Filosofische antropologie --- Sociologie van de cultuur --- rouwverwerking --- onderzoek in de kunsten --- rituelen --- dood --- psychologie van leven en dood --- Philosophical anthropology --- Sociology of culture