Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This thesis aims at researching how the paradox of choice and the exercise of control are represented in the video game genre called the Interactive Movie Game. This is a choice-based video game with a focus on narrative instead of gameplay. By making choices during dialogue, interacting with the environment, objects and other characters the player is able to influence the development of the story, and eventually the outcome. We live in an era where people seem to want more control, but how much control does the player actually have? This is useful to study because video games are becoming an important part of our culture. Particularly the Interactive Movie Game is interesting, due to its rising popularity and positive response by gamers as well as non-gamers. Therefore, this research also takes a look at its target audience. The Interactive Movie Game has been called by many names and lacks a clear definition. Therefore, this thesis starts by giving it a definition and meaning, with a special focus on its key elements and evolution. By doing a literature review on interactivity and narrativity, two of its main key elements that do not match very well, it will become clear how this genre of video games tries to get the most out of both of them. It can also be concluded that these games aim to have a high replay value and can be situated between a movie and a game, as they combine the interactivity of video games with narrativity and visuals of movies. Afterwards the reasons to play these kinds of games will be studied as well as its value as entertainment media. After creating a theoretical framework of the Interactive Movie Game this thesis studies existing theories on the butterfly effect and the paradox of choice. It is interesting to see how popular culture adapted the butterfly effect in the wrong way and how two of the case studies refer to it constantly. In the next chapter the target audience is studied. We start by looking at different genres of video games, where it can be concluded that Narrative Games are not frequently among them. Therefore, a new list is created. This is complemented by a brief part about how females are represented in video games and what both male and female players search for in video games in general. In the last chapter the first scene of three case studies is analysed in order to attempt to answer the main question. Making choices, gameplay, visuals and target audience are studied in the analysis of three video games: Until Dawn, Life is Strange, Detroit: Become Human. All three of them have specific traits that lend themselves perfectly towards this study. One of the most important discoveries is that the results will show that the player has not as much control as appears to be.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de afgelopen tien - en vooral vijf - jaar is het veganisme in de westerse wereld steeds populairder geworden. Meer en meer mensen worden veganist en het veganisme lijkt zijn geitenwollensokkenimago en vaak gemaakte associatie met hippies te zijn kwijtgeraakt. Veganisme wordt nu vaak gekarakteriseerd als een trendy en begeerlijke levensstijl. Het doel van deze masterproef is een beter begrip te geven van de huidige trend van het veganisme door het in een bredere sociale en culturele context te plaatsen. Daarnaast zal deze paper ook de representatie van het veganisme in de Vlaamse pers onderzoeken in de afgelopen vijf jaar. Deze masterproef bestaat uit drie delen. Ten eerste wordt de opkomst van het veganisme onderzocht door te kijken naar de geschiedenis van het vegetarisme en het veganisme. Enkele van de meest prominente optredens van vegetarisme in de geschiedenis worden besproken - met in de eerste plaats het vegetarisme in India - om een beter inzicht te krijgen in de lange evolutie van het vegetarisme en het veganisme. Vervolgens wordt in deze paper ingegaan op de ontwikkeling van het veganisme in de westerse wereld vanaf het bedenken van de term in 1944. Tot slot wordt beknopt uitgelegd hoe het veganisme van een gemarginaliseerd fenomeen is geëvolueerd naar de snel opkomende trend die het nu is. In het tweede deel wordt het veganisme in haar culturele en sociale context geplaatst om een beter begrip te krijgen van het fenomeen, niet alleen als dieet, maar ook als een levensstijl. Veganisme wordt besproken in het licht van de huidige postmoderne consumptiecultuur. De lezer krijgt inzicht in het proces dat komt kijken bij het overstappen op een veganistische levenstijl en de veganistische identiteit wordt beschreven. Daarbij wordt duidelijk dat de veganistische identiteit een complexe zaak is. Tot slot wordt in deze masterproef ingegaan op twee culturele en sociale obstakels waarmee veganisten worden geconfronteerd. Ten eerste moeten veganisten opboksen tegen de normatieve positie die de vleesconsumptie nog steeds inneemt in de samenleving. Al lijkt er echter langzaamaan een proces van sociale normalisatie van het veganisme plaats te vinden. Als tweede obstakel werd het fenomeen vegaphobia besproken, wat betekent dat veganisten nog heel vaak te maken krijgen met vooroordelen en negatief worden afgeschilderd waardoor mensen minder snel geneigd zijn om de levensstijl uit te proberen. In het derde deel van dit onderzoek werd de representatie van het veganisme in de Vlaamse pers in de laatste vijf jaar geanalyseerd. Ten eerste blijkt uit de studie dat het aantal verwijzingen naar veganisme de afgelopen vijf jaar duidelijk is toegenomen. Kwalitatief onderzoek toonde eveneens aan dat de pers veganisme beschrijft als een opkomend en trendy fenomeen. Ten tweede werd gekeken naar de context waarin het veganisme het meeste voorkomt. Het kwantitatief onderzoek toont aan dat veganisme het vaakst wordt vernoemd als het gaat om het effect ervan op de gezondheid. Ethische en milieukwesties komen op de tweede plaats, maar krijgen nog steeds veel aandacht. Ten slotte werd onderzocht of er de voorbije vijf jaar een evolutie kon worden waargenomen van negatieve naar positieve pers. Er werd geconcludeerd dat het positieve beeld vrijwel constant bleef, terwijl de negatieve representatie van het veganisme licht afnam. Hierdoor kan worden gesproken van een positievere representatie van veganisme in de Vlaamse pers dan vijf jaar geleden.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit onderzoek is een studie naar de evolutie van het Ieperse herinneringsdiscours over de Eerste Wereldoorlog na 1985. De focus van dit onderzoek lag vooral op het discours van het In Flanders Field Museum, maar er was ook aandacht voor andere manieren van herinneren in Ieper. Dat is belangrijk omdat er in Ieper een meerstemmige herinnering is. Dat wil zeggen dat er verschillende vormen van herinnering mogelijk zijn. Zo is er een militaire herinnering zoals die van de Last Post Association en de herinnering van het In Flanders Fields Museum die zich eerder richt op militairen en burgers en daarnaast ook heel persoonlijk te werk gaat. Tussen die verschillende stemmen staat Ieper die optreedt als een soort onderhandelaar en de verschillende discours over het verleden zal gaan ondersteunen. De situatie zoals ze nu is, was niet altijd zo, de herinnering rond de Eerste Wereldoorlog kende heel wat evoluties. Zo was de herinnering van de Eerste Wereldoorlog niet altijd even populair onder de mensen en was het verhaal zeer militair. Onder invloed van de memory boom, de komst van paus Johannes Paulus II in 1985 en het werk van Jan Breyne en Piet Chielens kwam er heel wat verandering. Die resulteerde in dat hedendaagse meerstemmige discours. Na een analyse van vier verschillende herinneringsdiscours, waaronder een speech van de paus in Ieper, de referentietekst van Koen Koch, speeches van op Wapenstilstand 2020 en de visualiseringtekst van Piet Chielens, kon het onderzoek verschillende zaken besluiten door de woorden te bestuderen, maar ook door de context waaruit ze ontstaan zijn. Ieper als stad beantwoordt aan de opdracht van de paus om de herinnering in leven te houden en om heel actief aan vredeswerking te doen. Binnen het huidige discours is het belangrijk dat mensen die Ieper bezoeken en de oorlog herinneren ook gaan leren uit de geschiedenis, zodat we in de toekomst betere beslissingen maken. De Eerste Wereldoorlog wordt hier dus eigenlijk een voorbeeld voor het heden en de toekomst. De slachtoffers van deze oorlog worden tegenwoordig door het IFFM heel inclusief en post-nationaal herdacht. Daartegenover staat het discours van de Last Post die vooral de militairen zal herdenken. Wat daarnaast van belang is, is dat de verschillende Ieperse discours tot op een zekere hoogste de algemene herdenking volgen dat verbonden is aan de Vlaamse en bij uitbreiding Belgische identiteit. Zo gaat de herinnering van de slachtoffers over de grenzen heen, is er aandacht voor mensenrechten en het bereiken van vrede. Toch past Ieper niet helemaal in het algemene discours. Zo gaan de twee grote discours van het IFFM en de Last Post organisatie zaken zoals re-enactment en donker toerisme proberen weigeren uit de herdenking met steun van de stad.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterthesis, onderdeel van Culturele Studies, vertrekt vanuit een participatieve observatie bij vluchtelingen. Bij aankomst in hun nieuw land krijgen vluchtelingen vaak de ambitie om naar hun (nieuwe) dromen toe te leven. Ze willen een degelijke job kunnen vinden in een sector die hun voorkeur draagt. Onder enkele van hen is dit de culturele sector. Deze thesis onderzoekt hun problemen en doelstellingen aan de hand van kwalitatief onderzoek. De voornaamste bronnen zijn de afgenomen interviews van negen vluchtelingen, twee niet-vluchteling-migranten en vijf werknemers van verschillende organisaties die in nauw contact kwamen met de doelgroep in voor dit onderzoek relevante situaties. Deze thesis begint met een uitleg over de motivatie van vluchtelingen om te werken in de culturele sector. Het tweede deel zal een overzicht geven van de drempels waarop zij botsen. In het derde deel zal gezocht worden naar antwoorden op drie verschillende niveaus. Het eerste niveau bekijkt organisaties die de instructies van de overheid nauw opvolgen (met een focus op de VDAB en het OCMW). Het tweede niveau onderzoekt op welke manier socio-culturele organisaties een steentje kunnen bijdragen en een evenwicht kunnen vinden tussen enerzijds de verwachtingen van de overheid en anderzijds de verwachtingen van vluchtelingen. In het derde niveau worden vier casussen besproken over hoe vluchtelingen er in kunnen slagen om het op eigen houtje te maken in de culturele sector. Deze vier casussen waren vooral succesvol omdat vluchtelingen een groot deel van de drempels hadden kunnen overwinnen. Hoewel beschreven wordt dat zij het grootste deel uit zichzelf bereikt hadden, viel het op dat de (indirecte) hulp van overheidsorganisaties en socio-culturele organisaties op verschillende vlakken een opstap konden bieden, onder andere doordat zij konden helpen bij de uitbreiding van het netwerk. Wat ook relevant bleek was hun achtergrond, in die zin dat wanneer ze al veel succes, ervaring en kennissen hadden vóór ze hun thuisland verlieten, ze in België ook grotere kansen leken te hebben. De antwoorden die in de thesis gegeven worden zijn van kwalitatieve en exploratieve aard. Door het klein aantal geïnterviewde respondenten is het niet mogelijk om veralgemeningen te maken. Dit onderzoek biedt hoe dan ook wel een inzicht in de situaties van vluchtelingen en de obstakels die zij ervaren, wanneer zij in de culturele sector willen werken, wat kan gebruikt worden als basis voor verder onderzoek.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze masterproef beschrijft de manier waarop musea, en de samenleving zelf, een soort mentaliteitsverandering doormaken. Musea moeten vandaag de dag hun maatschappelijke verantwoordelijkheid bewijzen. Collectiegedreven institutioneel model maakt plaats voor een meer waardegedreven sociaal en activistisch model. Dit onderzoek is relevant omdat je een verschuiving ziet in de museumpraktijk wereldwijd. Een voorbeeld is de universele discussie over de huidige museale definitie van ICOM, die in dit proefschrift is opgenomen. Door verschillende mentaliteitsveranderingen en complexe uitdagingen zoals de nood aan diversiteit en participatie en de manier waarop de Vlaamse overheid hiermee omgaat, moeten musea zichzelf voortdurend uitdagen en de traditionele museumpraktijk heruitvinden. Het feit dat het museum een afspiegeling moet zijn van de samenleving waarin het leeft, maakt dat ze zichzelf moeten uitdagen en de manier waarop de museumpraktijk wordt uitgevoerd opnieuw moeten uitvinden. Een museum kan een instelling zijn die de macht heeft om verschillende soorten onrecht en ongelijkheid aan de kaak te stellen, en daarom moet de museumpraktijk in een actieve positie worden geplaatst om te werken aan een inclusieve samenleving. Een museum moet transformeren van reflectie naar actie. De essentie van deze masterproef bevat een literatuurstudie en een casestudy op basis van de jaarverslagen van 3 Vlaamse musea. In het voorwoord is het werk van Sacco over Cultuur 3.0 opgenomen, waaruit het belang van cultuurparticipatie blijkt. Dit onderzoek probeert de kenmerken van een activistisch museum te verduidelijken en neigt naar een vergelijking met het Vlaamse museumlandschap en het Vlaams beleid. Om deze vraag te beantwoorden is dit onderzoek gebaseerd op het theoretisch kader van wat het activistische museum zou moeten zijn. Het lijkt erop dat de vraagstelling zeer complex en besluiteloos is, omdat activisme een term is die vooral in de museumpraktijk voor interpretatie vatbaar is. De stelling kan daarom concluderen dat er nog steeds een zekere terughoudendheid bestaat ten aanzien van het gebruik van het woord activisme. Ook kan geconcludeerd worden dat activisme vaak geworteld is in de methodologie van participatieve praktijken.