Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Accurate and reliable documentation of autopsy findings is a crucial aspect in the forensic field. Therefore, this study first investigates the presence of intra- and/or interobserver variability in measuring body dimensions and dimensions of injuries, using a dummy. Body dimensions and dimensions of injuries are conducted on the dummy by six study participants, resulting in both intra- and interobserver variability. The variability is due to the fact that different methods of measurement and measurement points are applied in the measurement process, since detailed and uniform guidelines are currently lacking. Consequently, based on the results, uniform guidelines for measuring body dimensions and dimensions of injuries are established. Subsequently, the study aims to explore the possibilities of using handheld three-dimensional (3D) surface scanners in the documentation process of the external examination of a forensic autopsy. Several 3D scanners, consisting of Artec® Leo, Artec® Eva, DotProduct® DPI 10, Intel® RealSense D415, the LiDAR (light detection and ranging) function of Apple®, Shining® 3D Eiscan H, and Shining® 3D Eiscan Pro HD, are compared based on accuracy, resolution, scan time, and ease of use. Our analysis shows that Artec® Leo is the most accurate and user-friendly option for obtaining 3D measurements. The scanners are tested on the dummy and the 3D measurements, obtained using 3-matic, are compared to the manual measurements of the traditional method. The 3-matic software program is generally considered user-friendly and accurate. No statistically significant difference is found between manual measurements and 3D measurements. Additionally, a computed tomography (CT) scan of the dummy is taken to explore the possibility of determining 3D measurements for body dimensions on CT images. No statistically significant difference is found between the manual measurements obtained by traditional method and the 3D measurements obtained by CT scan. Therefore, it can be concluded that this digital method of documentation, consisting of both CT and 3D scanning, could be considered as a reliable complement, and possibly in the future as an alternative, to the traditional method of documentation. Furthermore, it offers the significant advantages of permanent documentation and the ability to perform measurements again in the future.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het mediaal olivocochleair systeem (MOCS) is een zenuwbaan die van de mediale oliva superior in de hersenstam naar de buitenste haarcellen in de cochlea loopt. De buitenste haarcellen versterken via hun actieve werking de uitwijking van het basilair membraan bij zachte tot matige geluiden op een frequentiespecifieke manier. Dit heeft een aantal voordelen voor het gehoor, zoals een lagere gehoordrempel, een betere frequentieselectiviteit en een groter dynamisch bereik. De mediale olivocochleaire reflex (MOCR) die kan uitgelokt worden door geluidstimuli, inhibeert de buitenste haarcellen. Dit maakt de eerder beschreven voordelen (deels) ongedaan en zorgt voor een vermindering van de auditieve respons. Het MOCS en de MOCR zijn reeds uitgebreid onderzocht bij dieren, maar de gevonden effecten kunnen slechts moeilijk worden gereproduceerd bij mensen. Dit onderzoek is deel van een reeks studies naar het MOCS waarbij zowel psychofysische drempelbepalingen als transtympane elektrocochleografische potentiaalmetingen bij normaalhorende deelnemers worden uitgevoerd. Bij de laatste fysiologische meting van de voorafgaande studie is vastgesteld dat een relatief groot olivocochleair effect kan worden opgemeten bij lage frequenties a.d.h.v. de neurophonic potentiaal. In navolging van deze meting gaat dit onderzoek het effect van de MOCR na op laagfrequente probes (en ter vergelijking ook op een hoogfrequente probe van 4000 Hz) en dit zowel vanuit psychofysisch als fysiologisch standpunt. De MOCR wordt uitgelokt met contralaterale akoestische stimulatie (elicitor), eerder dan ipsilaterale stimulatie, omdat er zo minder vertekenende ipsilaterale effecten optreden. Zoals verwacht is bij laag-frequente probes via beide onderzoeksmethodes een vermindering in de respons van het auditieve systeem vastgesteld. De responsvermindering neemt bovendien toe met stijgende elicitorintensiteit. Bij hoog-frequente probes wordt psychofysisch een gelijkaardige maar kleinere responsvermindering geobserveerd en ook hier is er een stijgend verband met elicitorintensiteit. Al deze resultaten komen overeen met wat te verwachten is bij het activeren van de MOCR. Fysiologisch echter, wordt er op hoge frequenties een zeer kleine responsvergroting gevonden, eerder dan de verwachte vermindering. Dit werd ook vastgesteld in de vorige studie van deze reeks, maar komt niet overeen met de resultaten van andere fysiologische onderzoeken. Dit geeft aan dat verder onderzoek (zowel fysiologisch als psychofysisch) naar de frequentieafhankelijkheid van de MOCR nodig is.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)