Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Lipoedeem is een chronische aandoening die bij één op de tien vrouwen voorkomt. Het wordt gekenmerkt door een symmetrische toename van vetweefsel op de bovenbenen, onderbenen en soms ook op de bovenarmen. De belangrijkste klacht is pijn ter hoogte van dit vetweefsel. De patiëntes klagen soms ook van zwelling, spanning in de benen, zware benen en vermoeide benen. De ziekte wordt op dit moment gediagnosticeerd nadat alle andere mogelijke differentiaaldiagnoses uitgesloten zijn. De evaluatie is gebaseerd op een inspectie en een palpatie met aandacht voor de klinische kenmerken van lipoedeem. Het grote probleem van deze diagnosestelling is dat de klinische kenmerken van lipoedeem nooit bewezen zijn. Daarnaast worden veel lipoedeem-patiënten gediagnosticeerd met obesitas in plaats van lipoedeem. Obesitas komt vaak samen voor met lipoedeem, maar dit hoeft niet noodzakelijk het geval te zijn. Lipoedeem-patiënten worden door deze verkeerde diagnose vaak op een verkeerde manier behandeld. Deze studie vergelijkt de klinische karakteristieken van lipoedeem-patiënten met obesitas met de klinische karakteristieken van niet-lipoedeem-patiënten met obesitas. In dit cross-sectioneel onderzoek werd gebruik gemaakt van objectieve beoordelingsmethoden. De evaluatie bestond uit drie onderdelen: verzamelen van sociodemografische en ziekterelevante data, de klinische evaluatie en het invullen van de vragenlijsten. Na de analyses werden enkele belangrijke verschillen tussen de twee groepen opgemerkt. De lipoedeem-patiënten hebben meer problemen in het dagelijkse functioneren dan de niet-lipoedeem-patiënten. Ze ondervinden onder andere problemen in fysieke functies, mentale functies, algemene taken en huishouden en mobiliteit. Ten tweede, klagen lipoedeem-patiënten meer van pijn, zowel in rust als tijdens activiteit, dan niet-lipoedeem-patiënten. De pijn interfereerde meer met hun dagelijkse leven zoals met slaap, levensvreugde, gemoedstoestand enzovoort en werd ook als intenser ervaren. Ze klagen van drukpijn ter hoogte van het vetweefsel (lokale lipoedeem pijn) en rapporteren vaker neuropathische en nociplastische pijn dan niet-lipoedeem-patiënten. Als derde werd gekeken naar de spierkracht en het uithoudingsvermogen. De spierkracht in de benen en het uithoudingsvermogen van de lipoedeem-patiënten was beduidend lager dan deze van de niet-lipoedeem-patiënten. Ook in de functionele mobiliteit scoorde de lipoedeem-groep lager dan de niet-lipoedeem-groep. Niettemin, werd er geen verschil gevonden in de fysieke activiteit van beide groepen. Als we het psychosociaal functioneren onder de loep nemen, dan merken we enkele verschillen op. De lipoedeem-patiënten doen meer aan pijncatastrofering, hebben een lager zelfbeeld en leiden vaker onder eetstoornissen. Er werden ook enkele gelijkenissen gevonden. Beide groepen scoorden hoog op self-efficacy, maar er werd in beide groepen ook vaak angst, depressie en stress gerapporteerd. Tot slot werd er geen verschil gevonden in de lichaamssamenstelling van beide groepen. De vetmassa was in beide groepen vergelijkbaar. Er werden daarentegen wel verschillen gevonden in de vetverdeling. De lipoedeem-patiënten met obesitas hebben een smallere taille en zwaardere benen dan de niet-lipoedeem-patiënten met obesitas. Er zijn dus heel wat verschillen tussen de beide groepen naar boven gekomen. Dit toont aan dat lipoedeem een complexe aandoening is en dat een uitgebreide en gespecialiseerde behandeling noodzakelijk is.