Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het Vlaamse platteland is een diffuse mozaïek van braakliggende gronden, landbouwgronden in alle vormen en groottes, percelen met niet- agrarische functies, zoals verpaarding of vertuining, en verkavelingen met door de band wel erg lage densiteit. Het productieve landschap wordt in toenemende mate verdrongen door de verstedelijking. De resterende, actieve landbouwgronden staan tegelijkertijd onder druk van schaalvergroting en versnippering en verliezen de connectie met hun oorspronkelijke landbouwactiviteit. Deze thesis focust zich op de gemeente Kampenhout, gelegen tussen de stedelijke gebieden Brussel, Mechelen en Leuven. Het versnipperde landschap van productieve ruimtes evolueerde er van een sterk verweven entiteit naar afzonderlijke ontwikkelingen op niveau van landbouw, bosbouw en stedenbouw. De cultivatie van tarwe, maïs en witloof zorgde voor een bloeiperiode. Niet – agrarische activiteiten worden evenwel steeds omvangrijker en woonparken en industrieterreinen veroverden een plek in het dorp, ten koste van de bossen en vruchtbare landbouwgronden. Het begrijpen van de onderlinge relatie tussen de verstedelijking en het productieve landschap en hoe deze geëvolueerd is de voorbije decennia, biedt inzicht in de uitdagingen, kansen en problemen van het huidige weefsel. In dit ontwerpend onderzoek worden scenario’s uitgewerkt om terug te keren naar een hybride landschap, met aandacht voor het evenwicht tussen urbanisatie en productie. Naast voedselproductie is er ook aandacht voor recreatie, ontmoetingen, waterbeheer, ecologie, etc. Deze scenario’s zijn gebaseerd op de kenmerken van de open ruimte en de noden van dorpse architectuur in de toekomst.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

ABSTRACT: In the midst of advancing technology, many communities linked to the salt marshes of Gujarat’s Little Rann of Kutch still rely on seasonal landscapes for their livelihoods. The landscape characterized by alternating dry and wetland conditions hosts communities that emerge only after the wetland conditions dry up post-monsoon, establishing ephemeral settlements. Conversely, during the monsoon, they retreat to permanent habitats, engaging in agriculture and livestock husbandry. This adaptive rhythm, where human and nonhuman forces converge, delineates a distinctive spatio-temporality in the urban landscape as an expression of identity. The consequences of global warming are severely affecting the communities, having a direct effect on traditional livelihoods, leading to challenges for survival and endangering the delicate balance between its culture, environment, and identity. Land degradation in the permanent settlements has created conditions that are no longer sustainable for plants, animals, and humans alike, leaving residents with little choice but to leave their homes. This research delves into the potential for transformative change in the permanent settlements through a strategic urban-nature paradigm shift to establish seasonal coherence and development. The study examines the critical question of breathing life back into these landscapes, which serve as homes to indigenous groups and villagers reliant on ecological restoration, navigating challenges like land degradation, fresh ground water scarcity and forced migrations. KEYWORDS: Embedded Landscapes, Ephemeral settlements, Climate refugees, Desertification mitigation, Ecological restoration, livelihood adaptation, Community resilience.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze thesis grijpt de notie freespace aan om een ontwerp te maken voor een architectuurschool in het gebouw van Alma 3 (1969), dat op een grondige renovatie en herbestemming wacht. In 2019 formuleerde het Departement Architectuur van de KU Leuven de ambitie om in het brutalistische studentenrestaurant een architectuurschool onder te brengen, met een programma dat drie keer zoveel oppervlakte vroeg als het oorspronkelijke gebouw. Het eerste deel van deze thesis is de neerslag van een vooronderzoek naar het grondbezit van de Associatie KU Leuven. Aan de hand van gegevens die de universiteit en de hogescholen van de Associatie ter beschikking stelden, werden kaarten opgemaakt die het volledige grondgebied van 673 hectare tonen. In het tweede deel wordt het begrip freespace verkend, als podium voor het ontwerpend onderzoek dat volgt. Vertrekpunt is het idee dat freespace een soort ruimte beschrijft die essentieel is om de band tussen de universiteit en de stad te begrijpen en vorm te geven, vanuit de collectieve ruimtes van de universiteit zelf. Aan de hand van een literatuurstudie en voorbeelden uit het oeuvre van Lacaton & Vassal wordt het begrip uitgediept en afgebakend. In het derde deel wordt het theoretische kader ingezet als tool in een ontwerpend onderzoek naar een herbestemming en uitbreiding van Alma 3. In een eerste stap wordt het gebouw verkend aan de hand van een beeldessay en een krantenartikel. In een tweede stap worden bestaande ontwerpen voor een herbestemming van Alma 3 vergeleken die studenten in 2019 en 2024 hebben gemaakt. De notie freespace levert een theoretische achtergrond om de ontwerpen naast elkaar te zetten en om ideeën voor het voetlicht te brengen die het eigen ontwerp kunnen voeden en uitdagen. In een derde en laatste stap volgt het eigen ontwerp, dat een architectuurschool onderbrengt in en rond Alma 3. Deze thesis concludeert dat het begrip freespace, in de meest letterlijke zin van het woord, toelaat om de band tussen het gebouw en zijn programma kritisch te bekijken, ook tijdens het ontwerpend onderzoek. Het begrip lijkt daarnaast waardevol om het laat-modernistische erfgoed beter te begrijpen, en zorgzaam maar uitdagend te benaderen. Deze thesis wil een ode zijn aan Alma 3 en aan de mogelijkheden waartoe zijn ruimtes – freespaces avant la lettre – ontwerpers steeds weer kunnen inspireren.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Rural forest landscapes on the Iberian Peninsula have been shaped by ages of interaction with local livelihoods. These so-called dehesa-montado systems include particular vernacular settlement types embedded within the oak forest and in relation to topography, hosting an agro-sylvo-pastoral management of the forest with farmers as stewards of the environment. From the late 1920s, Wheat Campaigns, population schemes and irrigation plans implemented by the Estado Novo posed the first threats to this system, leading to massive forest destruction, soil degradation and new planned settlements. The construction of dams and reservoirs from the 1950s onwards have altered the rural forest landscape on a drastic scale. Large-scale irrigation and expansion of water-intensive crops outside the irrigation perimeter have led to the depletion of the storage capacity of the reservoirs and underground aquifers, putting pressure on the water supplies for both domestic consumption and traditional small-scale farming. After joining the EU in 1986, neoliberal policies rapidly changed the remaining forest landscape into plantations of monocultures and short-term yields. In regions like Alentejo in southern Portugal, the current water management, combined with increasingly frequent cyclical droughts, exposes several risks including the degradation and desertification of valuable agro-ecological landscapes where upscaling of agriculture goes hand in hand with shifts in occupation, including ageing population, rural exodus and the overexploitation of migrant agricultural workers. This research addresses the emerging paradox of water abundance and scarcity in the region of Baixo Alentejo. Through interpretive mapping and detailed drawing, it carefully reads the rural forest landscape as an interwovenness of a natural system with a human system of settling. The research envisions opportunities for an alternative future sustained by the ecological capacity of the territory and addressing human needs, expectations and aspirations of the 21st century, while incorporating the non-human into the equation. Weaving in the notions of soil suitability, agro-ecology and drought mitigation, it presents a new forest vision and settlement strategy embedded within the montado system that offers a dynamic socio-ecological balance between living in this semi-arid landscape, agriculture and forestry, adapted to the new conditions created by global warming.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This research offers a thorough exploration of urban agroecology as the guiding principle for implementing landscape urbanism strategies in Worcester, South Africa. It begins by outlining Worcester's broader vision as a city, emphasizing the integration of water redistribution and productive landscapes to foster a resilient and sustainable urban environment, with the concept of "Terraces" as connective tissue. Special significance is given to the projected water scenario of the city to inform the vision created for a specific area within Worcester, where an industrial zone, floodplains, riverlands, and the settlement of Zwelethemba are located. Within this context, the document presents a transect vision focused on strategies proposed around the theme "Cultivating Waters," which serves as a pivotal framework to guide the redistribution and efficient use of water resources for creating productive landscapes in the city. As a catalyst, the research delves into the strategic project of revitalizing industrial relics for food landscape creation through water management and sustainable farming. The emphasis is on transforming a former textile industrial complex into a permaculture center, showcasing the repurposing of industrial sites to meet contemporary needs, with food at the core. The project integrates closed-loop strategies for food and water, promoting urban landscape revitalization, social and environmental sustainability, and food security for future generations. The narrative circles back by linking the specific strategic project to the broader theme of projecting food landscapes. It highlights the project's role as a reference point for future urban regeneration efforts, demonstrating the potential of integrating sustainable agroecology and water management to create productive hubs that benefit local communities. The document presents a cohesive narrative emphasizing the importance of sustainable food production, water resources, and urban regeneration as essential guidelines for Worcester's vision.