Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze literatuurstudie heeft als doel een antwoord te formuleren op de vraag welke rol het vermogen tot ‘subitizing’ speelt bij de ontwikkeling van Dyscalculie. De specifieke rekenvoorwaarde ‘subitizing’ houdt in dat men kleine hoeveelheden snel en accuraat kan overzien zonder de elementen te hoeven tellen. Een basaal cognitief proces dat we ook in het dagelijks leven toepassen, zoals bij het herkennen van het aantal ogen op een dobbelsteen. Voor dit onderzoek werd een uitgebreid proces van opzoekingswerk uitgevoerd, waarbij met behulp van een vooropgestelde zoeksleutel en inclusiecriteria, gezocht werd naar geschikte bronnen in verschillende databanken. Eén meta-analyse, twee longitudinale studies en vier cross-sectionele transversale onderzoeken werden geïncludeerd. In deze studies werd gekeken naar welke correlatie er bestaat tussen de rekenvoorwaarde ‘subitizing’ en de wiskundige prestaties. Uit de resultaten blijkt dat ‘subitizing’ een sterke invloed uitoefent op de beginnende gecijferdheid en bijdraagt tot de oorsprong van ontwikkelingsdyscalculie. De specifieke rekenvoorwaarde ‘subitizing’ kan worden beschouwd als één van de voorspelbare factoren voor de toekomstige rekenvaardigheden. Onvoldoende ‘subitizing’-vaardigheden kan met name de rekenkundige ontwikkeling vertragen. Het vermogen tot ‘subitizing’ is een domeinspecifiek numeriek proces dat, in combinatie met diverse andere domeinspecifieke en domeinalgemene processen, de rekenkundige vaardigheden en kennis beïnvloedt. Idealiter wordt een ‘subitizing’-taak opgenomen in de testbatterij voor de screening van rekenstoornissen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Inleiding: COVID-19 is nog steeds een actueel probleem en voornamelijk Bachelor studenten Verpleegkunde hebben de invloed van deze pandemie ondervonden, aangezien zij veel praktijklessen en stages uitvoeren. In de toekomst kunnen dergelijke pandemieën zich nogmaals voordoen. Om hier beter op voorbereid te zijn, dient er nagegaan te worden wat de belemmerende en bevorderende factoren zijn tijdens deze situaties, welke invloed dit heeft op het mentale welzijn van de studenten en hoe onderwijsinstellingen in deze periodes ondersteuning kunnen bieden. Methode: Om de relevante onderzoeksgegevens voor deze literatuurstudie in kaart te brengen, werd de onderzoeksvraag geformuleerd met behulp van PICOT, werden de zoektermen en in- en exclusiecriteria bepaald en verschillende databanken geraadpleegd (EBSCO, PUBMED, PsyArticles, Springer & Science Direct). Na verdere screening werden 15 artikels geïncludeerd. Resultaten: Bij het analyseren van de 15 artikels werden 4 hoofdthema’s geïdentificeerd: Theorie- en praktijklessen, Stages, Mentaal Welzijn en Ondersteuning. Online onderwijs krijgt positieve feedback voor theorielessen. Praktijklessen hebben de voorkeur om in face-to-face formaat te volgen. Technologische uitdagingen vormen het grootste nadeel om volledig online onderwijs te volgen. Of stages al dan niet door konden gaan, was sterk situatie gebonden. Dit zorgde voor een enorme stressfactor bij studenten over hun studieverloop. Duidelijke communicatie tussen instelling, docent en student is een belangrijk gegeven in de ondersteuning tijdens het leerproces. Discussie: Het analyseren van de 15 artikels geeft weer dat een pandemie zoals COVID-19 veel gevolgen heeft voor Bachelor studenten Verpleegkunde. Gaande van invloed op de lessen en stages tot het anders moeten aanpakken van de eindwerken. Het merendeel van de studenten heeft of vind genoeg veerkracht om zich door deze stressvolle periode te helpen, echter heeft één derde extra ondersteuning nodig of anders dreigt de student af te haken. Online onderwijs zorgt voor het aanleren van nieuwe vaardigheden, echter werd nergens de link gelegd tussen de verhoging van cognitieve, psychomotorische en affectieve competenties en de invloed ervan op de stages.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In huidige onderzoeken worden de leerstoornissen dyslexie en dyscalculie vaak afzonderlijk bestudeerd. Stoornissen in lezen en rekenen komen echter frequenter samen voor dan verwacht. Op dit moment is er nog geen duidelijkheid over de factoren die ten grondslag liggen aan deze comorbiditeit. In deze literatuurstudie worden verschillende publicaties vergeleken waarin onderzoek gevoerd werd naar de mogelijke gemeenschappelijke cognitieve factoren bij de comorbiditeit dyslexie-dyscalculie. Deze publicaties werden aan de hand van de databanken Pubmed en Google Scholar verkregen. Een groot deel van de publicaties vertrekt vanuit een tekort op fonologisch vlak om de comorbiditeit binnen de leerstoornissen te verklaren. Andere onderzoeken vertrekken daarentegen vanuit de factoren werkgeheugen, benoemsnelheid, verwerkingssnelheid en inhibitie om de gemeenschappelijke cognitieve factoren in kaart te brengen. Uit de verschillende publicaties blijkt dat het fonologisch bewustzijn een sterke en significante voorspeller is bij dyslexie. Er wordt echter enige overlap waargenomen bij kinderen met dyscalculie, maar deze is additief. Het werkgeheugen bleek naast het fonologisch bewustzijn ook een belangrijke factor in onderzoek naar de comorbiditeit. Hierbij werd een interactie-effect teruggevonden. Kinderen met een comorbide leerstoornis vertonen tekorten op alle werkgeheugencomponenten. In één van de publicaties wordt gesuggereerd dat ruimtelijke vaardigheden een eventuele voorspeller kan zijn voor het samen voorkomen van dyslexie en dyscalculie, maar verder onderzoek is noodzakelijk om deze bevinding te bevestigen.